Borntobewild
Aktif Üye
- Kayıt
- 23 Nisan 2014
- Mesaj
- 129
- Tepki
- 659
- Şehir
- İzmir
- Bisiklet
- b'Twin
Mardin'den 60 km uzaklıkta olan ve Suriye sınırında bulunan Nusaybin'nin Dara Köyü'nde tanıştım bu güzel meleklerle. Önce biraz çekinerek yaklaşsalar da bir süre sonra masumane bakışlarının altındaki meraklı sorularını teker teker sormaya başlamışlardı. Özgüvenleri yüksekti. Köylerine gelen turistlerle iç içe olduklarından dolayı beni yabancı olarak karşılamadılar. Gözlerindeki meraklı bakışları onların her an öğrenmeye açık birer melek olduğunun kanıtıydı. Ezberledikleri tarihi olayları ve bu olayları turistlere para karşılığında anlatmaları ise küçük yaşta birer çocuk değil, birer birey olduklarının göstergesiydi. Şehirde yetişen, annesinin arkasından ağlayan, karar verme mekanizmasını hiç kullanmamış çocuklardan farkları özgür birer birey olmalarıydı. Özgürlükleri sadece karar vermeleri değil aynı zamanda olaylar üzerinde düşünüp fikir üretebilmeleri ve yorumlayabilmeleriydi.
Fakat bu meleklerle her ne kadar Türkçe konuşmaya çalışsam da benle İngilizce konuşmaya çalışmaları beni zorlamıyor değildi. Sadece tarihi olayları ezberlemelerinin yanı sıra farklı bir dil öğrenmenin de çabası içerisinde olmaları beni mutlu ediyordu. Belki bunu eğlencesine yapıyorlardı fakat bu onlara çok şey katıyordu. Bunu farketmeden yapıyor, kendilerini geliştiriyorlardı. Farkında olmasınlarda! Bir şeyi severek, isteyerek yapmak o şeyi öğrenmenin en sağlam yolu değil midir? Yoksa okul sıralarında zorlana kafamıza sokulmaya çalışılan derslerden ne farkı kalırdı ki? Hiç! En güzel hayatı, en saf duyguları yaşayan bu meleklerle umarım bir daha karşılaşır, onlardan bir kez daha yaşama sevinci alma fırsatı bulurum. Güzel yüzlü meleklere.
Mardin, Nusaybin 2016
Kaynak: (link)
Fakat bu meleklerle her ne kadar Türkçe konuşmaya çalışsam da benle İngilizce konuşmaya çalışmaları beni zorlamıyor değildi. Sadece tarihi olayları ezberlemelerinin yanı sıra farklı bir dil öğrenmenin de çabası içerisinde olmaları beni mutlu ediyordu. Belki bunu eğlencesine yapıyorlardı fakat bu onlara çok şey katıyordu. Bunu farketmeden yapıyor, kendilerini geliştiriyorlardı. Farkında olmasınlarda! Bir şeyi severek, isteyerek yapmak o şeyi öğrenmenin en sağlam yolu değil midir? Yoksa okul sıralarında zorlana kafamıza sokulmaya çalışılan derslerden ne farkı kalırdı ki? Hiç! En güzel hayatı, en saf duyguları yaşayan bu meleklerle umarım bir daha karşılaşır, onlardan bir kez daha yaşama sevinci alma fırsatı bulurum. Güzel yüzlü meleklere.
Mardin, Nusaybin 2016
Kaynak: (link)
