Atağı canlı izlerken gerçekten heyecanlandım ama erken olduğu konusunda spikerler hemfikirlerdi. Bir süre sonra haklı olduklarını gördük. Daniel Martin çok kısa, hatta birkaç saniyede sürede metrelerce fark yaptı ve Purito'nun bitmiş olduğunu net biçimde gördük. Cevap vermeye tenezzül etmedi, biliyordu o da olacakları.
Gruptan bu kadar erken ayrılmak yerine biraz daha devam etseydi, mükemmel bir bitiş izleyebilirdik. Ki atağını yaptığı sırada kendisine cevap verebilen tek kişi Martin'di. Yani rakipleri öyle üstün değillerdi. Martin çok rahat aldı.
Organizsyon nedir, nasıl yapılır, bisiklet kültürü nedir; bir kez daha gördük. Aynı gün bizde de tur vardı. İçler acısı bir görüntüydü. Aradaki bu farkın kapanacağını sanmıyorum. Çünkü kültür farklı bir şey. Oturtmak lazım. Kendi kendine oturmaz, çaba göstereceksiniz. Bisikleti sevmeyen, bisiklete yabancı bir toplum olmaktan çıkmamız lazım. Her turda görüyorum, seyircilerin coşkusu, saygısı, çabası falan çok farklı. Dünyanın en büyük 17. turu da, neye göre, kime göre? Bisiklet tepesinde mücadele eden insanlarla ölçülseydi bir turun değeri, kısa sürede ilk 5'e gireriz, çünkü çabuk gaza geliyoruz. Fakat o ruhu, o tadı yakalamak başka. Bizim turun hepsini izlemedim, izlenecek bir şey yoktu. LBL'yi ise yayının başından sonuna kadar izledim sayılır. İzlemediğim kısım, bizim turun bitimine 20 kilometre kalan kısımdı.
