Biz iki bacanak Kumburgazda her yaz yazlığa geliriz. 1996 dan beridir değişmez.
Ben Newguinea 46, bacanak Zeyfi 38. Can sıkıntısı bizi bisikletçi yaptı. Öncelikle saçma bisikletlerle başladık. 6 km gidip gelince (5 sene önce), yaw amma gittik diyorduk. Ama gel zaman git zaman, kısa mesafeler uzamaya başladı. Bizim ihtiyaçlar arttıkça, Metine gidip, " yahu şu zımbırtı da keşke şöyle olsaydı" diyorduk. O da " yaw zaten var hemen takalım" diyordu. Şimdilerde ise "yahu bu böyle olmayacak, adam gibi bir bisiklet mi alsak" modundayız. Ama kışın egzost dumanı içinde millet çamurlar sıçratırken üstümüze, pedal basmanın bir çekiciliği yok bizim için. Yazın anca 3 ay pedal çevirebiliyoruz. O da tarlalarda anız yakmaya başlanınca, leş gibi yanık koktuğu için, gene Güzelce Gürpınar arası gidip gelmeden ibaret.
Fakat bu yaz, Trakyanın köylerini keşfettik. 2 hafta önce elimizde internetten indirilmiş kıytırık bir harita, ((link)) Celaliyeden Yola çıktık. Sanki egzost ve asfalt olmayan yolda daha rahatız. Kafa dinlemenin haddi hesabı yok. İstanbula çok yakın ve hakikaten köy yaşamı değişmemiş bir parkur.
Celaliye, Ovayenice, Elbasan, İnceğiz, Çatalca, Muratbey, Celaliye parkuru var.
Bir de Celaliye Ovayenice, Elbasan, Çakıl, Çatalca, Muratbey, Celaliye, Kumburgaz parkuru var.
İlk güzergahı biraz anlatayım. (Bu sefer gidersek fotograf makinesi götürmeliyiz)
Celaliyeden sonra toprak yol bir çıkış mevcut. Bizi gebertti. Sonra ilk çataldan sola dönülecek. Yol hafif inişli çıkışlı çok güzeldir. Üçlü kavşaga gelince ortadakinden devam edeceksiniz. Solda çöplük. Yol topraktır. 4-5 km sonra iniş başlar. Ovayenicenin içine kadar dimdik inersiniz. Biz frenleri bırakmağa cesaret edemiyoruz. Kask almadık. Sıkar bizi diye
)
Ovayenicenin içinde havuzun tam karşısındaki yoldan devam edeceksiniz. Zaten köylü hemen yolu gösterir. Elbasana doğru. Yolda yine hafif iniş ve çıkışlar mevcut. Genelde düz sayılır.
Ovayeniceye girilip meydanın sağ altındaki yoldan devam edilirse Çakıl üzerinden Çatalcaya gidiliyor. Ama taş ocaklarının kamyonları o yolu beyaz toza buluyor.
Elbasana girmeden mezarlığın yanındansola kıvrılıp İnceğize doğru devam etmelisiniz. Trafik sıfır ve hafif bir çıkıştan sonra acayip bir iniş var. Biz bizim bisikletlerle 70km ı gördük. Aynı hızla karşı yokuşu tırmanıp son 50m sini de ayakta pedal basarak aşıyorsunuz.
5-6 km sonra karayoluna çıkınca, sağa kıvrılıyorsunuz. Uzakta solda hatırı sayılır yokuş altında İnceğiz uzaktan gözüküyor. İnmedik oraya kadar. Sağdan devam edince 6 km sonra Çatalca gözüküyor. Ondan sonrasında trafik var epeyi. Fakat siz Muratbey sapağından sağa döneceksiniz. Beldeye girince, bir yokuş var. Onu son bir çaba çıkıp mezarlığın yanında duruyoruz. Yıkanma faslı su içme. Ondan sonra aynı yokuş devam ediyor. Paket taştan toprağa dönüyor. Beyaz bir toz oluyor yerlerde. Oradayken artık güneş iyice bastırmış oluyor. Yokuşun sonunda ani bir diklenme oluyor. Hani adanın manastır yokuşunun sonu gibi. Bizim için tam bir eziyet oluyo ama, bu mikrobu aldık bir kere duramıyoruz.
Tepeye çıkınca, ondan sonrası dert değil. Yol düz. İlk çatalda soldan devam edeceksiniz. Yine tarlalar. Sonra stabilize yola çıkınca soldan devam edeceksiniz. Yolu takip edin, sizi Celaliyeye götürecektir.
Biz bu bu yolu ortalama 15.2 km ile 3 buçuk saatte alıyoruz. 30 dakika da mola 4 saat.
Şimdi başka bir güzergah deneyeceğiz. O da İnceğizden sonra Akören, oradan Kadıköy, Ortaköy ve Kumburgaz. Aşağı yukarı orası da 52 km falan. Kabakçaya çıkılınca yol 65.5 km oluyor. Bizim limit 50-55km. Ondan sonra kimseye hayrımız kalmıyor.
Bu güzergahları anlatmamın sebebi, Celaliyeden başlayarak, çemberi gittikçe büyüterek pedal basabilirsiniz. Aramızda yaptığımız bi espiri de şudur. Eskiden kıyıdan başlayarak tırmanırken, bu gidişle "TEM i geçeceğiz" derdik. Şimdi de "Bu gidişle Karadenize varacağız" diyoruz.
Hepiniz sağlıcakla kalın.
Ben Newguinea 46, bacanak Zeyfi 38. Can sıkıntısı bizi bisikletçi yaptı. Öncelikle saçma bisikletlerle başladık. 6 km gidip gelince (5 sene önce), yaw amma gittik diyorduk. Ama gel zaman git zaman, kısa mesafeler uzamaya başladı. Bizim ihtiyaçlar arttıkça, Metine gidip, " yahu şu zımbırtı da keşke şöyle olsaydı" diyorduk. O da " yaw zaten var hemen takalım" diyordu. Şimdilerde ise "yahu bu böyle olmayacak, adam gibi bir bisiklet mi alsak" modundayız. Ama kışın egzost dumanı içinde millet çamurlar sıçratırken üstümüze, pedal basmanın bir çekiciliği yok bizim için. Yazın anca 3 ay pedal çevirebiliyoruz. O da tarlalarda anız yakmaya başlanınca, leş gibi yanık koktuğu için, gene Güzelce Gürpınar arası gidip gelmeden ibaret.
Fakat bu yaz, Trakyanın köylerini keşfettik. 2 hafta önce elimizde internetten indirilmiş kıytırık bir harita, ((link)) Celaliyeden Yola çıktık. Sanki egzost ve asfalt olmayan yolda daha rahatız. Kafa dinlemenin haddi hesabı yok. İstanbula çok yakın ve hakikaten köy yaşamı değişmemiş bir parkur.
Celaliye, Ovayenice, Elbasan, İnceğiz, Çatalca, Muratbey, Celaliye parkuru var.
Bir de Celaliye Ovayenice, Elbasan, Çakıl, Çatalca, Muratbey, Celaliye, Kumburgaz parkuru var.
İlk güzergahı biraz anlatayım. (Bu sefer gidersek fotograf makinesi götürmeliyiz)
Celaliyeden sonra toprak yol bir çıkış mevcut. Bizi gebertti. Sonra ilk çataldan sola dönülecek. Yol hafif inişli çıkışlı çok güzeldir. Üçlü kavşaga gelince ortadakinden devam edeceksiniz. Solda çöplük. Yol topraktır. 4-5 km sonra iniş başlar. Ovayenicenin içine kadar dimdik inersiniz. Biz frenleri bırakmağa cesaret edemiyoruz. Kask almadık. Sıkar bizi diye
) Ovayenicenin içinde havuzun tam karşısındaki yoldan devam edeceksiniz. Zaten köylü hemen yolu gösterir. Elbasana doğru. Yolda yine hafif iniş ve çıkışlar mevcut. Genelde düz sayılır.
Ovayeniceye girilip meydanın sağ altındaki yoldan devam edilirse Çakıl üzerinden Çatalcaya gidiliyor. Ama taş ocaklarının kamyonları o yolu beyaz toza buluyor.
Elbasana girmeden mezarlığın yanındansola kıvrılıp İnceğize doğru devam etmelisiniz. Trafik sıfır ve hafif bir çıkıştan sonra acayip bir iniş var. Biz bizim bisikletlerle 70km ı gördük. Aynı hızla karşı yokuşu tırmanıp son 50m sini de ayakta pedal basarak aşıyorsunuz.
5-6 km sonra karayoluna çıkınca, sağa kıvrılıyorsunuz. Uzakta solda hatırı sayılır yokuş altında İnceğiz uzaktan gözüküyor. İnmedik oraya kadar. Sağdan devam edince 6 km sonra Çatalca gözüküyor. Ondan sonrasında trafik var epeyi. Fakat siz Muratbey sapağından sağa döneceksiniz. Beldeye girince, bir yokuş var. Onu son bir çaba çıkıp mezarlığın yanında duruyoruz. Yıkanma faslı su içme. Ondan sonra aynı yokuş devam ediyor. Paket taştan toprağa dönüyor. Beyaz bir toz oluyor yerlerde. Oradayken artık güneş iyice bastırmış oluyor. Yokuşun sonunda ani bir diklenme oluyor. Hani adanın manastır yokuşunun sonu gibi. Bizim için tam bir eziyet oluyo ama, bu mikrobu aldık bir kere duramıyoruz.
Tepeye çıkınca, ondan sonrası dert değil. Yol düz. İlk çatalda soldan devam edeceksiniz. Yine tarlalar. Sonra stabilize yola çıkınca soldan devam edeceksiniz. Yolu takip edin, sizi Celaliyeye götürecektir.
Biz bu bu yolu ortalama 15.2 km ile 3 buçuk saatte alıyoruz. 30 dakika da mola 4 saat.
Şimdi başka bir güzergah deneyeceğiz. O da İnceğizden sonra Akören, oradan Kadıköy, Ortaköy ve Kumburgaz. Aşağı yukarı orası da 52 km falan. Kabakçaya çıkılınca yol 65.5 km oluyor. Bizim limit 50-55km. Ondan sonra kimseye hayrımız kalmıyor.
Bu güzergahları anlatmamın sebebi, Celaliyeden başlayarak, çemberi gittikçe büyüterek pedal basabilirsiniz. Aramızda yaptığımız bi espiri de şudur. Eskiden kıyıdan başlayarak tırmanırken, bu gidişle "TEM i geçeceğiz" derdik. Şimdi de "Bu gidişle Karadenize varacağız" diyoruz.
Hepiniz sağlıcakla kalın.
