Islak pazartesİ

Günlerden pazartesi. Sisteme yenik bir şekilde çıkıyorum yataktan. Doğruluyorum. dışarda bir sağanaktır kopuyor. Hazırlanmam beş dakikamı almıyor. Boş sokakta servisin beni alacağı kaldırıma kadar yürüyorum. Birkaç dakika sonra servis dönüyor köşeyi. Cam kenarında bir koltuğa atıyorum kendimi. Camlar buhar olmuş dışarıyı görmek de mümkün değil. Ellerim üşümesin diye otobüsün perdesi ile siliyorum camdaki buharı. Herkes uyku sersemi kimseden çıt çıkmıyor. Herkesin derdi başka belli. Kimisi yarım kalan rüyasına devam etme derdinde, kimisi daha şimdiden açmış akıl küpü telefonunu başlamış aynı renkteki boncukları bir araya dizmeye. Kimisi bir simidin ucundan ısırıp duruyor...
Ne kadar işini sevsen de, bir yerde insanın doğasına aykırı bir durum sanırım bu "çalışmak" olayı. Yoksa bıraksan şu güzelim yağmuru saatlerce izlersin bir dağ evinin penceresinden, elinde bir bardak sıcacık çay, yüzünde istemsiz bir gülümseme ile maşingaya bir iki odun daha atarsın. kaynayan suyun sesi bir yandan, yağmurun sesi bir yandan izler durursun öylece eminim..

***

Çok değil daha üç beş ay önce cayır cayır sıcaklarda bisiklet üzerindesindir. Arkanda çadırın, uyku tulumun, akşam yemeyi planladığın tonbalıklı makarnan, belki üzerine birde sallama çayın ve daha birçoğu lüzumlu ya da lüzumsuz eşyalarınla yollardasındır. Soluk soluğa tırmandığın her tepenin zirvesinde alırsın mükafatını.

Müthiş bir manzara...

Kurarsın çadırını güzel bir uçurum kenarına. Aşağıda antik bir liman. Uzaklarda bir ada. Gecenin üçünde yakamoz. Şöyle güzel bir makinen olacaktı ki şimdi çekecektin fotoğrafı. Ertesi günü de düşünürdün sonra. Başka yerlerde bambaşka manzaralar. Bir fermuar sesi duyardın Serdar da gelirdi yanına. On dakika muhabbet gerisi uyku olurdu. Mis gibi. Vay canına.

***

Pencerene vuran yağmura dönersin tekrar. Tepende yanan floresanın gıcık sesini duymaya başlarsın. Oturduğun sele ofis sandalyesine döner, dönmesin diye yere basarsın ayaklarını durduramazsın. Islak papuçların sesi müdürün kapısı önünde gezer durur. “Yapacak bir şey yok.” dersin. Hatta demezsin bile o kadar kabullenmişsindir durumu. Biraz daha çalışalım, sıkalım dişimizi şu yokuşları da aşalım illa ki alırız mükafatımızı dersin.
Çevirirsin dolmuşun kontağını, açarsın bilgisayarını, kaldırırsın kepenkleri, çalıştırırsın makinaları, çekersin dosyayı önüne, binersin ekip otosuna, oturursun kasanın önüne, alırsın ilk sıradan müşterini…
Ama her fırsatta takvim karalarsın. Şu on günlük iznini hak edince nerelere gitsen acaba? Bu sefer yürüsen mi şöyle günlerce doğada?

Ne kadar yavaş o kadar iyi…

bundan dolayı her zaman lidyalıları hayırla(!) yad ederim.

Üsküdar'da da yağmur bir başka oluyor.. sevgiler.

@Ahsen Okyay

Hemşehrimiz olurlar amma ben de az kulaklarını çınlatmadım hani

Beğenen arkadaşlara teşekkür ederim.
Umarım herkes gerçekleştirmek istediği hayalleri için gereken maddi ve manevi desteği bir araya getirir ve istediklerini gerçekleştirebilir.

herzamanki gibi sıcak yatağımdan seyrettim

En az bisikleti hayatının her köşesine sokmak kadar yürek istiyor zincirleri kırmak. Pek zor. Allah gönlümüze sağlık versin. Elinize sağlık...

teşekkür ederim Taha Bey..

en sonunda olacak belli.. hangi yaşta varırız o rahata orası belli değil yapılabilecek tek şey iş işten geçmeden her fırsatı değerlendirmek.

"insan kaldıkça küflenir, gidemedikçe çürür." demiş özdemir asaf.

Ne zaman böyle bir yazı okusam ne zaman kendi açlığımla(doğaya,bisiklete,bir hobiye,bir zevke) beraber başkasının da aç olduğunu bilsem Into the wild filmini hatırlıyorum. Keşke mecbur olmasak veya mecburluğumuzun önüne geçebilsek de kopsak şu istemediğimiz yaşamlardan.

Ne güzel yazmışsın, bazen servisimi beklemeye 10 dakika erken inip gelen geçen servislerin içindeki insanlara bakıyorum da... Herkes mi mutsuz, herkesin mi gırtlağına kadar derdi var? Onları öyle görünce ben de dertleniyorum arkadaş. Sonra şu yaz tatili gelsin, ygs zımbırtısı geçsin yapacağım turları düşünüp salakça gülümsüyorum

@Taha Güngör

çok güzel bir film.. o kadar uçlarda yaşayamıyoruz malesef duygularımızı bizler. keşke herkese birden bir virüs bulaşsa da herkes doğa manyağı haline dönüşse şehirler boşalsa mağaralara falan dönsek.. avlansak meyveler toplasak )

@muhammet tasdelen

teşekkür ederim.. bunun gibi şeyler yazmayı tasarlıyorum daha.. onları da buradan paylaşacağım.
tatilleri önemseyin görünüşe göre haftada 5 gün 2 gün için, 351 gün de 14 gün için çalışıyoruz. güneşi gördüğümüz kendimize döndüğümüz kısacık anlar bunlar... umarım sınavınız iyi geçer.

Monotonluk bisiklet tutkunu insanlar için en dayanılmaz şeydir sanırım. Doğa, açık hava ve kendi emeğinle bir yerden başka bir yere gitmek dört duvar arasında sıkıştırılmaya çalışan bizler için özgürlüğün diğer adı.

Yazınızı okurken bir of çektim içten ve sizi çok iyi anlayarak derinlerden...

güzel bir yazı olmuş.
yaşamın getirdiği mecburiyetler çok sıkıcı...

Ne yaptın sen ya vallahi alıp çantamı sadece doğaya vericem kendimi.Nereye nasıl gideceğimden benimde habersiz olmucak

beğenen ve aynı duyguları paylaşan arkadaşlarıma teşekkür ederim.
bu hayatı bizler bu hale getirdik.
umarım bu günlere getirdiğimiz hızla tekrar mağara devrine döneriz
biz göremeyiz ama olsun. yapacak pek de bir şey bırakmadılar bizlere.

yaktın attın beni. karın boşluğuma yumruk atsan bu kadar zorlanmazdım. aynı hayallerle ben de yaşıyorum. bir gün bitecek çalışmaktan kurtulacağım ve işte o zaman yarım aklımla verecem kendimi dağa taşa çiçeğe. işle şehrin birleşerek bizleri mecbur bıraktığı bu robotik yaşam düzeninde umut ediyorum o robotun pili bitmeden başka bir şeyler olur, özgürleşir robot. salıverir kendini doğaya başka başka şehirlere. bunu burdaki herkes için bütün gönlümle istiyorum. ben biliyorum derdi doğa olanın kimseye zararı dokunmaz. @Umut SÜRÜCÜ

teşekkür ederim arkadaş.. umarım herşey istediğimiz gibi olur hayatımızda. can attığımız o "an" lar doldurur ömrümüzü.

saygılar.

Birçok sabah aracın kontağını çevirirken hissettiklerimi burdan tesadüfen okumak iyi geldi.
Ya da gelmedi, bilmiyorum...
Ama iyi geldi, eksik olmayın.
Bu yaşam tarzı çürütüyor bizleri, birçoğumuzun haberi olmadan...

@Serkan Çoban

bir şekilde hallediyoruz işte ne yapalım...

Yazı çok dokunaklı olmuş of of of of of ... diyorum senin çalışm hayatındaki rutinlik aynen bendede var ilk paragrafı kendim yazsım sandım hatta,
Ama ben hep bir arayış içindeyim nasıl bir iş bulur yada oluşturabilirim en azından 10 günlük izin değilde yaz 1ay , kış 1 ay tatil kalan 10 ayım rutin olsun önemli değil,
Ama inanıyorum ki allah bir gün benim ampülü yakacak ve ben de böyle bir ortam yaratabilecem kendime inş.