Obezitenin gittikçe artması

Sebepleri, sonuçları ve sonuçların getirdiği problemler, problemlerin sonuç ve nedenleri, sorunların çözümleri üzerine hep beynimin bir yerini her daim meşgul etmiştir bu durum. Türkiye'de neden insanlar spor yapmaz? Bakış açısı neden kötüdür? Neden obezite gittikçe artıyor? Akşam işten gelirim, üst baş değişimi, yemek falan derken biraz dinlenme ve ardından bir saat kadar yürüyüş. Sonra televizyonu açarım, bir kaç kanal gezdikten sonra euro sport'ta takılı kalırım ve genelde yatana kadar izlerim.

İzlerken bakarım hep, müsabakalarda hangi bayraklar var diye. Sizin de bildiğiniz üzere katılımcılar genelde Avrupa ülkelerinin büyük bir kısmı, ABD, batı Afrika ülkeleri, Çin, Japonya, Kore ve Kanada'dan çıkıyor. Bu ülkeler ile mevcut yönetim anlayışlarını, ekonomik sistemlerini, hayata bakış açılarını ve felsefelerini, eğitim sistemlerini, sosyo-ekonomik durumlarını yan yana koyduğumuzda, genelde yukarıda saydığım kriterlerde üstün seviyede olan ülkelerin, sporda dünyadaki diğer ülkelere göre daha gelişmiş bir durumda olduklarını görmekteyiz.

Peki spora olan bakış açısının pozitif olması, bunların bir sonucu mudur, yoksa sebebi midir? Tartışmaya açık bir konu. Lakin Atamızın da bir sözü var, "Sağlam kafa, sağlam vücutta bulunur"

Kısa kesip ülkemize geliyorum. Orta öğretimdeki "beden eğitimi" derslerinin "kaytarma" dersi olarak görüldüğü, genç ve orta yaşlı kesimin sportif aktivitesinin cumartesi gecesi yaptığı bir saatlik "halı saha" maçından ileri gidemediğini, bisikletin "karne hediyesi" olduğunu, insanımızın spor deyince aklına sadece "üç büyük futbol kulübünün" geldiğini çok iyi biliyoruz.

Bir spor mağazasına gitmek istediğimizde (ki maalesef birçoğu AVM'lerde), AVM'de normal giyim mağazalarında kasa önlerinde onlarca metrelik kuyruklar oluştuğunu, mağazalarda adım atacak yer kalmadığını, yemek katında oturacak yer bulunamadığını, global fast food restaurantlarının önünde ise onlarca insanın o iğrenç şeylerden alabilmek için uzun kuyruklar oluşturduğunu görüyoruz. Peki spor mağazasında göreceğimiz tablo nasıldır? sanırım tahmin ettiniz. Mağaza bomboştur, içeride ya bir ya da iki müşteri vardır, giren de bakıp bakıp gider, almaz, tablo içler acısıdır. İstisnalar da oluyor, ama genelde böyle.

Ülkemizin eğitim sistemi ve çocuk yetiştirme konusundaki sıkıntılarına zaten hepimiz aşinayız. Ancak spor yapmanın gereksiz görüldüğü, kafelerde sigarayla, nargileyle ortam içinde olmanın adamlık göstergesi sayıldığı, öyle veya böyle bir otomobile sahip olmanın kişiyi sözde statü atlattığına inanıldığı, 1500 TL'nin bir bisiklete "hayatta o kadar vermem" denilip, binlerce liranın akıllı telefonlara göz kırpmadan harcanabildiği bir ülke maalesef burası.

Tembel miyiz, sanırım evet. Erteliyoruz, bugünün işini yarına bırakıyoruz. Yürümüyoruz, nefes almaya yanaşmıyoruz. Dengesiz besleniyoruz. Hayatımızı planlayamıyoruz. Doğayı sevmiyoruz, korumuyoruz. Hareket etmekten hoşlanmıyoruz. Tüm bu negatif unsurlara bir de ülkemizdeki iş yaşamının zorlukları, uzun çalışma saatleri, hafta sonu mesaileri, nüfus artışı ve şehirlerin kalabalıklaşması eklenince durumun içler acısı bir hale geldiğini ve işin içinden çıkılmaz bir hal almakta olduğunu görmekteyiz.

Sanırım işimiz zor. Aslında inandıktan sonra zor değil, sadece biraz engeller büyük. Haydi bugün başlayalım, herkes çevresindeki sadece "bir" kişiyi sportmen olmaya özendirip ikna etsin. Ona hareket etmenin "ne güzel" bir şey olduğunu göstermeye çalışsın. Bizler profesyonel sporcular olmasak da, sportif aktivitelerin bir şekilde içinde yer alan bireyler olarak, sırtımıza bu yükü almalı ve kendimize bunu dava edinerek, mutlu ve sağlıklı nesillerin yetişmesine ön ayak olmalıyız.

Hocam söyledikleriniz çok doğru gerçekten ama şu bir gerçekki decathlondan önce ben hangi spor mağazasına girsem fiyatları görünce cıkıp gidesim gelirdi.

Çok önemli bir konuyu çok güzel bir şekilde kaleme almışsınız anlatım da güzel olunca soluksuz bir çırpıda okudum doğrusu yüreğinize sağlık

Aslında görünen tablo hiç de iç açıcı değil gençlerimiz oyun salonlarında , nargile içilen kafelerde , iddaa bayilerinde , barlarda ömürlerinin en güzel zamanlarını şuursuzca harcıyorlar
elbetteki herkesin yaşamı ve yaşama anlayışı farklı buna müdahil olamayız ancak dileğimiz hayatları daha sağlık dolu olabilecekken bu seçeneği neden göz ardı ettikleri
farklı spor branşlarına karşı ilgi uyandırılması gerekir bu konuda okullar ön ayak olabilir aslında çeşitli spor dallarında organize edilebilecek faliyetler ve sürekliliğe dair teşvik
şu an ilköğretim çağındaki çocuklarımız , gençlerimiz için yapabilecekleri sporlar sadece futbol , basketbol ve voleybol ile sınırlı diye biliyorum

Yoğun çalışma hayatı , uzun mesailer ve ekonomik zorluklar ile mücadele eden aileler için spor malesef lüks demek aslında sadece akşam yürüyüşleri bile metabolizma için yeterli olabilecekken tüm gün işinde yorgun düşmüş olan beden sahipleri haliyle akşam olduğunda çökmüş olan yorgunluğun verdiği acil dinlenme isteği ile malesef kendini koltuğa atarak film izlemek ve film sonrası uyumak ile geçiriyor ömrünü
bu ülkemiz şartlarıyla doğrudan alakalı bir durum insanımız kendine zaman ayırmakta güçlük çekmekle kendine kalan zamanı avm lerde değerlendirmek arasında kararsızlık yaşarken birde spor için zaman yaratmak ? Düşüncesi bile yorar onları hal böyle olunca bizlerde neden azınlık olarak kalıyoruz konusuna yanıt arar buluyoruz kendimizi

Beden eğitimi derslerinde,öğretmenin de hakkını yememek lazım.Balık baştan kokar.Kız öğrencilerinin önüne voleybol,erkek öğrencilerin de önüne futbol topunu atıp ortalardan kaybolurlardı.

@Barış TURAN
Halen de öyle.

Ülkemiz sporunun Body Ekrem gibilerine ihtiyacı var.

@ (link) Gökhan abi diline sağlık konuyu çok güzel özetlemişsin. Hayata bakış açısında gizli olay.5 yıl özel bir firmada beslenme danışmanlığı yaptım ve onlarca kişiden amannnnnnn ölmeyecekmiyiz lafını duydum ve sonunda işi bıraktım ve anladım ki Türkiyede aman ölmiyecikmi zihniyetiyle dünyada milyar dolarlık bir sektör olan ek gıda takviyesi işinin yapılamayacağını anladım . Aynı hayata bakış açısı spor yapmayıda gereksiz gördüğü için (bazen gaza gelip spora başlar ama çok uzun sürmez bırakması , o yüzden birçok evin bir köşesinde bir hevesle alınmış spor aleti tozlu bir şekilde durur ) spor alışkanlığı bu durumdadır vebu hataya bakış açısı değişmedikce ne yapsak nafile. Gökhan abi tekrardan teşekkürler bu güzel yazı için.

İnsanımızın spora olan bakış açışından önce ,bizlerin ''spora'' olan bakış açısını gözden geçirmekte fayda var.Bisiklete ne kadar biniyor(sun)uz? İşe ,okula şahsı aracınızla ya da toplu tasıma ıle gıdıp , sadece haftasonları ya da Perşembe Akşamları , Cuma Akşamları bisiklete biniyorsa(k)nız herhangı bır seyı degıstırme(k)memiz bana mantıklı gelmıyor.

@M.Gökhan BİROL

yazınız çok güzel olmuş, ancak şu paragrafa katılamıyorum... ankara decathlon'da (hafta sonları) iğne atsanız yere düşmüyor sanırsınız tüm ankara çılgınlar gibi spor yapıyor

ama tabi bu durum, yazının anafikrini değiştirmiyor... spor malzemelerini günlük kullanım için alan pek çok kişi de tanıyorum mesela...

Spor önemlidir. Bu yıl spora başladım şimdi barfiks demiri alacağım ev için + Ju Jutsu ve baskete başladım.

Yazınız gerçekten güzel olmuş,işi özetlemişsiniz.İnsanımız maalesef spor konusunda da tembelliği içine sindirmiş görünüyor birçok konuda olduğu gibi. O kadar tembelliği benimsemişiz ki zayıflamak için bile çok efor sarfetmeden yapılacak şeyleri arıyoruz herhangi bir bedensel manimiz olmamasına rağmen. Resmen hareket etmekten korkuyoruz, yorulmayı sevmiyoruz. Aynı kafa yapısı okuma konusunda da yok mu?. İnsanlar birşeyler öğrenmek için okumak yerine biryerlerden duyarak öğrenmeyi benimsemişler. Kahvehaneler insan dolu, bir konu hakkında bir şey sorsanız yarım saat anlatır, nerden bu sonuca vardın deseniz bilmemne abi böyle söyledi der. Okumak da bir çaba gerektirir dolayısıyla yorucudur insanımız için ne yazıkki. Herşey parmağımızı kıpırdatmadan olsun, yorulmadan zayıflayalım , çaba sarfetmeden kolay yoldan para kazanalım, ordan burdan kulak dolgunluğuyla ''bilgi sahibi olduğumuzu sanalım'' vs.vs. bu liste uzar gider...

@Enginkale

Maalesef dostum, işte bunlar hep tembellikten.

çok doğru bir tespit

sporun temel felsefelerinden biri “rakibe üstünlük sağlama” içgüdüsüdür. Bu rakip aynı zamanda insanın kendisidir. Öğrenilmiş çaresizlik denilen bir kavram vardır psikolojik literatürde. Baştan yenilgiyi kabul eder insanlar. Bahaneler üretir. Başaramayacağının sebeplerini sıralar. Çünkü konfor alanından çıkmak istemez. İnsanlar ömürleri kısa diye dert yanarlar ama yağmurlu pazar gününde evden dışarı çıkmaz ıslanacak diye. İşte bu yüzden spor ilk olarak zihinde başlar. Kendinize şu soruyu sorun ve cevaplayın (hatta buraya yazın): Sınırsız imkanlarınız olsa nasıl spor yapardınız? Uçun uçabildiğiniz kadar. Bahaneniz yok. Pahalı sözcüğü anlamsız, vakit yok diye bir şey yok. Hadi bakem.

Sorun sadece kafa yapısından kaynaklı. Bunu değiştirmek için toplumda ki kafa yapısının değişip üzerinden de bir kaç nesil bu şekilde geçmesi gerekiyor. Kısaca yarın el atıp bir 10 yıl sonra sporda bahsedilen Ülkeler seviyesine gelebilmeyi düşünmek hayalcilik olur. Bahsi geçen Ülkeler de her ailenin bir ferdi mutlaka profesyonel ya da amatör olarak bir spor dalında ciddi olarak faaliyet gösteriyordur, ve en önemlisi de ailelerinden destek görüyorlardır. Bizde durum tam tersi, sporla uğraşan bireye aile dahil yakın çevresi, boş ve gereksiz işlerle vaktini harcayan biri gözüyle bakar. Bir an önce bu boş uğraşını dolaylı yollarla terk etmeye zorlar. Ne zaman insanlar bu tür baskıları göğüslemeye başlar, çevrenin baskısına boyun eğmez ve bunu kendi çocuklarına aşılar işte o zaman bizde Ülke olarak hak ettiğimiz yerlerde oluruz. Çok vakit kaybettik ve gidişat maalesef düşündüğümün tersine ilerliyor. Değil sporda başarılı olmak, uğraştığımız, ve daha önce başarılı olduğumuz spor dallarını dahi Ülke içerisinde kaybetme riskimiz var.

Sabah sahile çıktığım zaman sürmek için,Pendik'te bile sahil kesimi doluydu yürüyüş yapanlar koşanlar vs.Yollarda da bir bu kadar bisiklet sürenler.Ülkemizde ileriye gittiğini düşündüğüm şeydir spor.

@Melih Muratoğlu Sadece pazar günü değil

spor yapmamanın sebebi tembellik olamaz, çünkü sporu zevk aldığımız için yaparız, tembellik kavramı yapmak zorunda olduğumuz şeyleri yapmaktan kaçındığımız zaman anlam taşır, spor için bu söz konusu değil, insanlar spor yapmıyorlarsa bunun sebebi denemedikleri, imkan bulamadıkları,teşvik edilmedikleri içindir.
ülkemizdeki spor,resim,müzik,edebiyat derslerine ne kadar önem veriliyor, ne kadar ciddiye alınıyor, aileler için bu derslerle matematik, fizik,kimya gibi derslerin önem sıralaması nedir bir düşünelim bakalım, işte asıl mesele burada başlıyor.
bizim ülkemizde çocukların en yaratıcı olduğu dönemde zamanları test çözmekle geçiyor,böyle bir eğitim sisteminde hiçbir çeşitlilik olamaz,kimse yeteneklerini keşfedemez
yani sonuç olarak iş yine eğitimde bitiyor, yani bizim sahip olmadığımız şeyde

Elinize sağlık. Çok güzel yorumlamışşınız. Çok doğru söylüyorsunuz, ancak son yıllarda spora olan ilgi biraz daha artmış durumda.

Kesinlikle katılıyorum ev arkadaşıma yeni bisikletimden bahsettim ve o da bana 'o kadar para bisiklete verilir mi ' dedi ve bu arkadaşım gün boyu bilgisayar oynayıp pizza yiyen bir tip ve elinde bir markanın çok pahalı bir telefonu var ve yaptığı şey whatsapp ve facebook tan ileri gitmiyor. Ben adama sağlık diyorum zaman diyorum kalite diyorum ama anlatamıyorum açıkçası bu zihniyetteki insanların bisikleti anlayacağını da pek zannetmiyorum açıkçası