Derya AKYILDIZ
Forum Bağımlısı
- Kayıt
- 17 Ocak 2006
- Mesaj
- 1.532
- Tepki
- 1.634
- Şehir
- Ataşehir
HAYATA DAİR
Bir fesleğen kokusunda duyumsamak hayatı, olduğu gibi kabullenmek
zamanı geldiğinde tüm zorluğuna rağmen bir gökkuşağı renginde
seyredebilmek,bazen de bir annenin şefkatiyle sarılmak hayata.
Her ayrılığı bir kavuşmaya döndürebilmek en zor anlarda.
Beyaz bir mendil semada ayrılıklara ortak olurken, eller acı acı
sallanırken ve istasyonda son bakışlar dolaşırken merhabalara
yelken açmak. Bir balıkçı gibi umutlara doğru ağ atmak ve bir
deniz yıldızının yorgunluğunda kıyıya vurduğunda, kendini yeniden
maviliklere teslim etmek hayatin ta kendisi belki. Bir martı
edasıyla acıların üstünden geçebilmektir hayatin özü belki de.
Belki de geçmişi ve geleceği masal tadında yasayabilmektir aslolan.
Ne olursa olsun hayat gerçektir. Ne uyandığında gördüğünü hayra
yorabileceğin bir rüya, ne de çocukken bir uçurtma kadar renkli
sandığın hayallere benzer. Bazı an gelir deli bir fırtına gibi tutar
kolundan savurur, bazen kışın ortasında baharı yaşatır gönlüne.
Çıkmazlara girersin, patikadan yürürsün, yokuşlar tırmanırsın.
Bir gün bakmışsın düz yola çıkmışsın.
Kocaman bir kutu gibidir hayat,içi sürprizlerle dolu. Tahmin etme,
hep yanılırsın. Gençlik bahar mevsimidir yaşadığın ömrün. Hayat kovalar,
sen kaçarsın. Sonra sonbahar gelir çalar kapını. Eskiden başında esen
kavak yellerinin rüzgarı üşütür içini, kendine sarılırsın. Güz yaprakları gibi
sararır düşlerin, düşlere kırılırsın.Ardından kış gelir. Peşini yaşlı bir gölge
izler. Gündüzler siyah bir sise bürünüp gece olduğunda karanlıklar serpilir
üzerine ağır ağır.
Yıldızlar parlasa da, gözün yine karanlığın o serin o esmer koyuluğunda
gezinir. Saatin sesi gecenin sessizliğinde sana yalnızlığını haykırır, sen
unutmak istedikçe. Müptelası olduğun bir gülüş, özlediğin bir çift göz
sonsuzlukta gözlerinden geçer durur, kim bilir kaç kez?
Her şeye rağmen kişi yasarken bile her şafak yepyeni umutları getirmeli,
uçup giden hayallerinden bomboş kalan avuçlarına. Binlerce kez solsan da
bir çiçek saflığında tekrar açabilmeli ve aynada hayatın getirdiği yorgunlukla
belirginleşen yüzüne gülümseyebilmelisin...
Ta ki, hayat sana sırtını dönüp gidene dek!....
Fatih KARACAN
Bir fesleğen kokusunda duyumsamak hayatı, olduğu gibi kabullenmek
zamanı geldiğinde tüm zorluğuna rağmen bir gökkuşağı renginde
seyredebilmek,bazen de bir annenin şefkatiyle sarılmak hayata.
Her ayrılığı bir kavuşmaya döndürebilmek en zor anlarda.
Beyaz bir mendil semada ayrılıklara ortak olurken, eller acı acı
sallanırken ve istasyonda son bakışlar dolaşırken merhabalara
yelken açmak. Bir balıkçı gibi umutlara doğru ağ atmak ve bir
deniz yıldızının yorgunluğunda kıyıya vurduğunda, kendini yeniden
maviliklere teslim etmek hayatin ta kendisi belki. Bir martı
edasıyla acıların üstünden geçebilmektir hayatin özü belki de.
Belki de geçmişi ve geleceği masal tadında yasayabilmektir aslolan.
Ne olursa olsun hayat gerçektir. Ne uyandığında gördüğünü hayra
yorabileceğin bir rüya, ne de çocukken bir uçurtma kadar renkli
sandığın hayallere benzer. Bazı an gelir deli bir fırtına gibi tutar
kolundan savurur, bazen kışın ortasında baharı yaşatır gönlüne.
Çıkmazlara girersin, patikadan yürürsün, yokuşlar tırmanırsın.
Bir gün bakmışsın düz yola çıkmışsın.
Kocaman bir kutu gibidir hayat,içi sürprizlerle dolu. Tahmin etme,
hep yanılırsın. Gençlik bahar mevsimidir yaşadığın ömrün. Hayat kovalar,
sen kaçarsın. Sonra sonbahar gelir çalar kapını. Eskiden başında esen
kavak yellerinin rüzgarı üşütür içini, kendine sarılırsın. Güz yaprakları gibi
sararır düşlerin, düşlere kırılırsın.Ardından kış gelir. Peşini yaşlı bir gölge
izler. Gündüzler siyah bir sise bürünüp gece olduğunda karanlıklar serpilir
üzerine ağır ağır.
Yıldızlar parlasa da, gözün yine karanlığın o serin o esmer koyuluğunda
gezinir. Saatin sesi gecenin sessizliğinde sana yalnızlığını haykırır, sen
unutmak istedikçe. Müptelası olduğun bir gülüş, özlediğin bir çift göz
sonsuzlukta gözlerinden geçer durur, kim bilir kaç kez?
Her şeye rağmen kişi yasarken bile her şafak yepyeni umutları getirmeli,
uçup giden hayallerinden bomboş kalan avuçlarına. Binlerce kez solsan da
bir çiçek saflığında tekrar açabilmeli ve aynada hayatın getirdiği yorgunlukla
belirginleşen yüzüne gülümseyebilmelisin...
Ta ki, hayat sana sırtını dönüp gidene dek!....
Fatih KARACAN
