D.B.T.T. Mutlu bir son daha...[2.Bölüm]

Milbert Hofen

Forum Bağımlısı
Kayıt
14 Eylül 2013
Mesaj
847
Tepki
1.623
Şehir
Münih
Bisiklet
Canyon
(link)
1. bölüm için buraya bakabilirsiniz:(link)
(11.yorumda dandik bir video da var) :)
Hoşgeldin arkadaşım,buyur gel bir şey anlatacağım.
Şu dağın zirvesi var ya,hani üstteki fotoğrafta,işte oraya iyice bak.Orada bir patika uzanıyor;uzun ve ince.Sonunda ise küçük bir yeşillik var.Uçurumdan önceki bu son durakta birazcık dinlenebilirsin.Ama daha ötesi yok işte.Boynunu eğmiş son tepenin sonu uçurum.Geri dönüş yok.
Neye benziyor biliyor musun? Tıpkı benim hayatıma,hatta senin,onun,şunun kısacası hepimizin hayatına.Hep bir zorluk var o zirve yolunda.Dengeli olmak zorundasıneğer sınırlarının farkında olmazsan, ip gibi yol senin için çoktan kopmuş demektir.Yanlışı affetmeyecek,eğilip bükülemeyecek doğrular var o yolda,eğer uymazsan yolun sonunu göremeyeceksin.Zor sınavların olacak ,tıpkı ayağını kaydıran taş parçaları gibi,ya yuvarlanıp gideceksin ya da kıç üstü düşüp ders alacaksın,ucuz atlattığına şükredeceksin.
Evet dostlar biraz kafanızı şişirdim ama o zirve yollarının benim duygularım üzerinde,düşüncelerimin gelişiminde etkisi büyük. O yollarda yürüdükçe daha derin düşünebiliyorum. Sadece orada değil,herhangi bir ormanda ya da dağda daha fazla dinliyorum,daha fazla hissediyorum,daha fazla düşünüyor ve anlıyorum.
Şimdi sen ne anlatıyorsun diyenler olabilir,haklılar.Kendimce hayatın zirve patikasında birkaç kez tökezlemiş,hatta birkaç kez sınırdan dönmüş biri olarak duygularım yoğun olsa da anlatmakta o kadar başarılı olamayabilirim.Diyeceğim şu ki; yaşadığımız zorluklar olmasa ,kurtulduğumuzda hissettiğimiz duygular da olmayacak. Ben bu yüzden yaşadığım kötü tecrübelerde bile hep güzel bir sonuç çıkardım.Rehabilite olmak için ise yanıma bir dost,sırtıma bir çanta, rotama ise doğayı aldım.
Evet şimdilik kısa bir ara verip turumdan bahsedeyim. Tur dediysem bu seferki bisiklet turu değil,ama geçen sefer bisikletle belirlediğim hedeflere nokta atışı tırmanışlar(yürüyüş) olacak.Zaten buralara birkaç kilometre hariç bisikletle girmek mümkün değil. 700 metreden 1791 metreye tırmandığımız,toplamda yaklaşık 7 buçuk saat süren 19 kmlik (gidiş-geliş) turda bana kadim dostum,12 yıllık yoldaşım,2 senelik eşim eşlik etti.Şimdi burası çok ilginç. İnsanın kafasına bir şey koyduğu zaman yani iyi motive olduğu anda düzgün bir planlamayla neler yapacağından bahsedeceğim. Ben yıllarca spor yapan,son rahatsızlığımın getirdiği sorunlar dışında hep iyi denebilecek kondüsyonu olan atletik biriyim.Fakat eşim ,özellikle son yıllar olma üzere genelde dersleri ve çalışmaları sebebiyle zamanının büyük çoğunluğunu bilgisayar başında geçirdi. Yine de beni kırmayıp turuma katıldı. Kendisi de sıkı bir doğa dostu artık. Yani benim telkinlerimden çok ,doğadayken yaşadığı tecrübeler buna vesile oldu. O kavurucu sıcağın altında yaklaşık 4 saat tırmandık.İlk başlarda şikayet eder gibi oldu ama git gide direnci arttı.Yorulsa bile söylememeye, molalarda olabildiğince az dinlenip soğumadan yola çıkmaya başladı. Ben olabildiğince motive ederek bu durumu kolaylaştırdım ama zirveye çıktığımızda belki benden 3 kat daha zor bir işi yapmış olan eşimi bir kez daha kutladım.
Yaklaşık 1200 metre tırmanmışız ama bu tırmanış olabildiğinden çok daha zorlu geçti. Elbette ilk sebep sıcaktı ama uygun olmayan ayakkabılar ve batonsuz oluşumuz bizi epey zorladı. Aslında çantamda, olası bir zor durumda bize yetecek her türlü şey vardı ama temel ekipman eksikliği bambaşka bir sorundu. Yine de gayet keyifli ve öğretici bir turdu.
Artık fotoğraflara geçeyim.Baş ağrısından dolayı cümle kurmakta zorlanıyorum.Anlatacaklarımı ek bir mesajla yazmaya çalışacağım. Editleyemediğim videolar için tekrar özür dilerim. Sağlıcakla kalın ( son fotoda doğaçlama yaptığımız şeyler var.Ben kaşık, eşim ise kalem yaptı :) o ağaç parçasının hafif nemli oluşu ve kokusu inanılmazdı,çok güzel ve hafif bir parfümdü adeta.)
(link)
(link)
(link)
(link)
(link)
(link)
(link)
(link)
(link)
(link)
(link)
 
  • Beğen
Tepkiler: Murat19
Scudo