MeSu
Üye
- Kayıt
- 12 Mart 2015
- Mesaj
- 42
- Tepki
- 49
- Yaş
- 62
- Şehir
- Bandırma
- İsim
- Mehmet Sürücü
- Bisiklet
- Salcano
Bagaja, yanımızda götürdüğümüz eşyalarımızı koyuyoruz. Bu nedenle önemli bizim için.
Bagaj çantaları iki tane de olsa, ilk gördüğümdeki tepkim şaşkınlık ve korku; Yahu bunun içerisine ne sığar ki, sorusunun yanıtı güç.
Evden ayrılacaksın on günlüğüne, belki bir aylığına. Kafa evdeki hacme, metrekareye göre ayarlı. 9-10 litrelik çantaların küçüklüğü korkutuyor. İlk kez kafada bazı ölçüleri yeniden düşünmek gereği duyuyor insan. Bir şey isteniyorsa, karşılığında bir şeylerden var geçilecek. Galiba ana prensiplerden birisi bu.
Yatak-yorgan yok. Bırak çantalara, motorlu araçlara bile sığacak bir şey değil. O halde ben bisikletle bir yere konaklayacak gibi giderken yatak-yorgan götüremem. Tamam. Üst sınır belli. Alt sınır, o da belli gerçi; geceleri yatarken üşütmeyecek, olabildiğince hafif, fazla yer kaplamayan bir örtü. Eh biraz oradan buradan duyduklarımla, bir uyku tulumu denen bir şey olduğunu biliyorum. Başlıyorum onu araştırmaya.
Çantaya ne konulacağı konusunda temel yaklaşım bu sanırım. İşlev, ağırlık, hacim.
Bunun yanında önemli bir şey daha var; gereksinimlerimi, önceliği iyi belirlemem gerekiyor. Bunu da belki bir çeşit keşişliğe giden Budist rahiplerin nefis kontrollerine benzetiyorum. Ruhani bir yanı var. Çantaları yiyecekle dolduramam, yiyecekten başka şeyler de olmalı yanımda. Az olmalı. Bu da bazen yetiremeyip, uzun bir süre bir şey yiyememek demek. Bunu tahmin etmek zor değil.
Tüm bunlar küçültülen gereçlerle, yiyeceklerle birlikte, küçültülmeye, ehlileştirilmeye çalışılan bir, koca gereksinim sanılan şeylerin dağı ile de mücadeleye gidiyor.
İşte tüm bunlardan, bir bisiklet çantasını hazırlamak, sadece birkaç parça şeyi içine doldurmak değil bence. İnsanı eğiten, insanı büyüten(duygusal anlamda) bir yanı da var galiba.
Ne dersiniz? Çanta, bagaj nedir acaba bir bisiklette?
Yıllar önce dağa-bayıra giderken yanına ne almalı sorusuna yazdığım notlardan kısa bir alıntı alttaki;
"Çakı
İnsanın, avuçiçine sığacak kadar, ufacık, zarif bir çakısı olmalı. Bu keskin, huysuz çakı; en dikkatisiz anımızda, parmağımızı kesip, kanatarak, incecik bir kanın kesikten taşmasına, sevgiliye bir dokunuş gibi kıpkırmızı, parmağa yayılmasına sebep olacak kadar haşarı, yaramaz olmalı. İnsan onunla kuru bir daldan, bir ağaç yongasından, incecik şeritler, parçacıklar yontmalı. Bu parçacıklar döne döne düşüp, ardımızda kalan ayakizlerimize, kurumuş, sarı, kırmızı, pas rengi bir yaprağa, yosun bağlamış bir taşa, üzerinden çiğ damlayan yaprağa düşmeli. Yola çıkmadan önce, avuç içine sığacak kadar küçük, zarif, keskin bir çakı almayı unutmamalı."
Bagaj çantaları iki tane de olsa, ilk gördüğümdeki tepkim şaşkınlık ve korku; Yahu bunun içerisine ne sığar ki, sorusunun yanıtı güç.
Evden ayrılacaksın on günlüğüne, belki bir aylığına. Kafa evdeki hacme, metrekareye göre ayarlı. 9-10 litrelik çantaların küçüklüğü korkutuyor. İlk kez kafada bazı ölçüleri yeniden düşünmek gereği duyuyor insan. Bir şey isteniyorsa, karşılığında bir şeylerden var geçilecek. Galiba ana prensiplerden birisi bu.
Yatak-yorgan yok. Bırak çantalara, motorlu araçlara bile sığacak bir şey değil. O halde ben bisikletle bir yere konaklayacak gibi giderken yatak-yorgan götüremem. Tamam. Üst sınır belli. Alt sınır, o da belli gerçi; geceleri yatarken üşütmeyecek, olabildiğince hafif, fazla yer kaplamayan bir örtü. Eh biraz oradan buradan duyduklarımla, bir uyku tulumu denen bir şey olduğunu biliyorum. Başlıyorum onu araştırmaya.
Çantaya ne konulacağı konusunda temel yaklaşım bu sanırım. İşlev, ağırlık, hacim.
Bunun yanında önemli bir şey daha var; gereksinimlerimi, önceliği iyi belirlemem gerekiyor. Bunu da belki bir çeşit keşişliğe giden Budist rahiplerin nefis kontrollerine benzetiyorum. Ruhani bir yanı var. Çantaları yiyecekle dolduramam, yiyecekten başka şeyler de olmalı yanımda. Az olmalı. Bu da bazen yetiremeyip, uzun bir süre bir şey yiyememek demek. Bunu tahmin etmek zor değil.
Tüm bunlar küçültülen gereçlerle, yiyeceklerle birlikte, küçültülmeye, ehlileştirilmeye çalışılan bir, koca gereksinim sanılan şeylerin dağı ile de mücadeleye gidiyor.
İşte tüm bunlardan, bir bisiklet çantasını hazırlamak, sadece birkaç parça şeyi içine doldurmak değil bence. İnsanı eğiten, insanı büyüten(duygusal anlamda) bir yanı da var galiba.
Ne dersiniz? Çanta, bagaj nedir acaba bir bisiklette?
Yıllar önce dağa-bayıra giderken yanına ne almalı sorusuna yazdığım notlardan kısa bir alıntı alttaki;
"Çakı
İnsanın, avuçiçine sığacak kadar, ufacık, zarif bir çakısı olmalı. Bu keskin, huysuz çakı; en dikkatisiz anımızda, parmağımızı kesip, kanatarak, incecik bir kanın kesikten taşmasına, sevgiliye bir dokunuş gibi kıpkırmızı, parmağa yayılmasına sebep olacak kadar haşarı, yaramaz olmalı. İnsan onunla kuru bir daldan, bir ağaç yongasından, incecik şeritler, parçacıklar yontmalı. Bu parçacıklar döne döne düşüp, ardımızda kalan ayakizlerimize, kurumuş, sarı, kırmızı, pas rengi bir yaprağa, yosun bağlamış bir taşa, üzerinden çiğ damlayan yaprağa düşmeli. Yola çıkmadan önce, avuç içine sığacak kadar küçük, zarif, keskin bir çakı almayı unutmamalı."
