Bisikletten düşmeyle ilgili anılarınız

avusturya salzburg'da kiralık bisikletle nehir kenarında hızla gidiyordum çünkü bisikleti verme saatim gelmek üzereydi. giderken bir yandan da telefonu çıkarıp artistik video çekeyim dedim. cebimde de iki telefon vardı ve cebim çok açıkmış eşimin telefonu düştü. o da nehre düşecek diye korkup bastı çığlığı, o çığlığı basınca ben panikle ve bisikletin de frenine henüz çok alışmadığımdan bastım ön frene doğal olarak uçtum. düşmeye aslında alışığım ve nasıl düşmem gerektiğini bilirim. hep eldiven taktığımdan elimin üstüne iniş yapıp devam ederim genelde ancak bu kez eldivenim olmadığından elim bayağı soyuldu maalesef. başka bir hasar olmadan kurtardık

Düşmelerde eldiven varsa eli kurtarıyoruz da , genel olarak zarar gören yerler diz ve çevresi ... Dizlik lazım gibi gibi

Benim Anım:

Geçen yıl bu soldaki resimdeki bisikletimi almışım 1-2 ay olmuş heryere gidiyorum uzun sürüşler falan . Antalya Lara 'dan Konyaaltı Liman Kavşağına annemlerin evine gittim yemek yedim duş aldım geri döndüm.. Dönerken Hasan Subaşı Parkından geçiyordum , yolları biraz dar ve virajlı parkın içinde , bir an hızlanmışım ve sola keskince yol ayrıştı hemen döneyim dedim , yolda da su vardı (başka hiçbiryerde yok , yıkamışlar) bir anda kaydı alet altımdan. Neyseki sola yatmışım sol pedal sağlam eğildi de beni de bisikleti de kurtardı.

Bu olayda iyiki eldivenim vardı yoksa sıyrılırdı elimin biyerleri. Sonra o pedalları platformlu spd ile değiştirdim.

Bugün Sarıyer'e gittim. Dönüşte Emirgan'da tam SSM'nin önünde frene asıldım. Biraz süratliydim o nedenle. Bir baktım yerdeyim. Yerderken fark ettim yerlerin hafif ıslak olduğunu. Normalde dikkat ediyorum, Kenda lastik ve V fren adamı buz pistinde gibi fırlatıyor çünkü. Neyse, yerde gözümü açtım, baktım bisiklet altımdan kaçıp gitmiş yola, bağımsızlığını ilan etmiş. Güneş gözlüğüm ta müzenin kapısının orada. Ben bir müzeyi dolaşıp geleyim diyor. E dedim ben de kalkayım bari, yol ortasında böyle yatmayayım ayıp olur. Eldivenler ellerimi kısmen korudu. Dizlerim kötü, ayağımın üstü şiş. Sıcağı sıcağına anlamadım ama şimdi eve gelip yattığımda ağrıdığını hissettim. Bir kaç gün zorunlu ara vereceğiz turlara.

Bisiklet yolunun yokuş aşağı s çizdği bir yerde düşmüştüm Allahtan hiçbir şey olmadı karşıdan kızın teki geliyodu rezil oldum yerde oturdum kaldım bişeyin var mı diye sordu yok dedim gitti

@brky1905


Bir keresinde kaldırımdan inerken insanların önüne düşmüştüm. Yollarını kesmiş gibi oldum. Kusura bakmayın deyip kalkmıştım ben de.

aptallığıma geldi hafif yokuş aşağı biryerde manuel denedim (hemde yol bisikleti ile ) arka freni çok gevşettiğimden dolayı frene basamayıp tepetakla arkaya düşmüştüm

Bir elimde telefon, telefon da kulağımda, lastiklere 1 hafta sonra hava basmışım ve yol tutuşu belirgin bir şekilde azalmış maalesef ki henüz elim alışmamış, küçük bir tümsekten indim ve sağımdaki yoldan gelen araba durmuş geçmemi bekliyor ama geçecek mi bekleyecek mi emin olamıyorum ve yerde de tahminen kaldırım yapımından kalma biraz küçük çakıllı kum var... Yani her şey benim kaza yapmam için hazır ben de tek elim gidonda geliyorum. Bu sağdaki arabanın önünden geçecektim ama belki de beni hiç fark etmeden hafif gaz verince ben de aniden arkasından dolaşmaya karar verdim ama gaz vermesi geç olduğu için keskince dönmem gerekiyordu ve gidonu çevirince hem alışamadığım yol tutuşu hem yerdeki kum hem de tümsekten inişim yol tutuşunu cok azaltıyordu ve kumun de ek yardımıyla gidon hızla olduğu yerde döndü ve elimden kaydı, bisikletle beraber devrildim ve arabanın önüne kapaklandım. Artık telefon kullanmıyorueduwsyu, hâlâ kullanıyorum ama tabii ki daha dikkatliyim ve gerekebilecek yerlerde telefondakine hızlıca beklemesini söyleyip telefonu tuttuğum elimi de gidona getiriyorum.

Birgün hiç olmadık dümdüz yolda bi an dalgınlıkla sol elimle ön freni baya ayarsızca sıkınca deli tay gibi üstünden atmıştı beni kendisi de üstümden uçmuştu ...

Yıllar önce sabah 6’da uyanmam gerektiği için erkenden uyudum gece 3 gibi uyandım. Dön babam dön uyku tutmadı şeytan dürttü bisiklet bana baktı ben bisiklete gecenin köründe çıktım dışarı Bostancı’dan Maltepe yönüne doğru sahil araç yolundan güzel bir tempo ile ilerledim, dönüş için bisiklet yolunu kullanmak istedim, yollar bomboş dışarda sadece ben varım Suadiye’yi geçtim Caddebostan’a varmak üzereyken arka vitesten bir garip ses geldi bende bir anlık rubleye bakma ihtiyacı hissettim o sırada vites değiştirip sorunu çözmeye çabalıyorken birden dünyam karardı, gözümü açtım yerdeyim etrafa bakıyorum bisiklet yok, yaşadığım şokun etkisiyle bir ileri gidiyorum bi geri hiç kendimi düşünmüyorum aklımda sadece bisiklet var, ikinci dünya savaşı filmlerindeki yanında bomba patlamış amerikan askeri gibi kulaklarım çınlıyor sonra arkaya baktım bisiklet yolunun tam ortasında bisiklet yolunu denize kadar paralel kesen yarım metre yüksekliğinde bir duvar, gözlerime inanamıyorum rüyadamıyım acaba düşünüyorum ve korkarak duvara yaklaşıyorum duvarın arkasında 3 metrelik meteor düşmüşçesine bir delik içinde deniz suyu deliğin öbür tarafında bir duvar daha bi şekilde deliğin öbür tarafına geçmeyi başarıyorum ve ikici duvarın arkadında benim bisiklet ön jant pelt gion yamuk, suluk bir yere uçmuş ışık başka bir yere ..

Hatırlayanlar vardır belki. Yıllar önce çıkan bir fırtınada dalgaların etkisiyle Caddebostan bisiklet yolu çökmüş ve ortasında bir gandalf hendeği oluşmuştu, belediyede insanlar hendeğe düşmesin hendeğin iki tarafını yarım metre yüksekliğinde beton bariyerle kapatmıştı, bendeniz ise çocukluğum geçtiği avucumun içi gibi bildiğim yolda gecenin üç bucuğunda dışardaki tek insan olarak bomboş bisiklet yolunda düz duvara çarpıp hendeğin üzerinden uçup hayatımın en ciddi kazsını yaşadım, küçük bir bilinç kaybı yaşamamın dışında sıyrık bile almadan kazayı atlattım bisikletimde önemli hasar oluşmuştu ilk bir kaç gün çok üzülmüştüm nasıl böyle bir salaklık yaptım diye, ama bir hafta sonra gündüz gözüyle çukuru görünce ölmediğim için çok şanslı olduğumu anlayıp bisiklete üzülmeyi bırakmıştım ..

Sene 88 89 ortaokuldayim. Evden annem den izin almadan çıkmışım. Evden çıkalı bi 3,4saat olmuş. Öğleden sonra Sokaklarda geziyoruz. Sabahtandan iyi yağmur yağmıştı. Bisiklet eski dede bisikletinden. Arkada ve önde camurliklar var. Şu birikintilerinden suyu yardıra yardıra geciyorum. Çok da severim suyun içinden geçmeyi. Birikintinin içinden geçiyorum. Eller yukarı pozisyonunda suya yüzüstü kapaklaniverdim. Yüzüm üstüm başım çamurlu su.. Noluyoruz ya diye düşünürken bisiklet kafama düştü. ? ? Kafa yaril. Kanlar ak. Meğer orda bisikletin tekerinin yarisinin girebileceği derinlikte çukur varmış. ? ?50cm lik bir su birikintisi.daha sonra gidip bakmıştım. Nereye girdik diye. Sanki benim için kazmislardi. İlk yere kapadınğımda bisiklet biraz amuda kalkık şekilde durduktan sonra üstüme ters düşüyor. Bisikletin on masasında sıkıntı var mıydı hatırlamıyorum.vardim eve vardığımda başım kanadıgi için dayaktan ta yirtmistik. O günden buyana şu birikintilerinden içinden dikkatli geçerim. ? ?

@ali önder Su birikintilerinden geçmeyi ben de çok severim. Özellikle yavaş ve ıslanmadan olursa derinlikle doğru orantılı olarak aldığım haz artıyor.
Bisiklet sürmek için sanki doğa yağmuru durdurup izin vermiş gibi hissediyorum, ne duruyorsun hadi sürsene

İstanbul'da oturanlarınızın bir kısmı Fatih'teki çukurbostanı bilir. Ve ya başka yerdeydi hatırlamıyorum, şu an farklı semtte oturuyorum. Bundan 8-9 sene önceydi ilk bisikletimi aldığım zaman. Babam zorla yardımcı tekerlekleri taktırmıştı aldığımız yerde, ben ne kadar ısrar etsem de ikna edememiştim. İlk defa bisiklet sürmeyi öğrenmek için yardımcı tekerlekler olmadan başlayan çocuklar pek görülmüyor artık bu zamanda.

Her neyse her hafta babam kardeşimle beni çukurbostana götürürdü, düşe kalka her tarafımı paramparça ederek öğrenmiştim, annem bana baktıkça mahfolurken ben babama zafer kazanmış edasıyla sırıtıyordum. Ertesi gün yine gittik, işte aklıma en derinlerden kazınan kaza anım o gün oldu.

Çukurbostanı turluyordum, parkın ve sahaların olduğu yere geldim, orada çok fazla insan oluyordu ve benim bisikletimin frenleri henüz ayarlı değildi, ön fren çok sıkı iken arka fren neredeyse tutmuyordu, ben biraz hızlı gidiyordum. O sırada meydanın ortalarına gelmişken, karşıma küçük bir kız çıktı. Ön frene asılsam olmaz, ayaklarımı yere sürtsem olmaz terlik var ayağımda. Arka freni tamamen sıkıp bir sağa kaçtım, kız da sağa kaçtı. Baktım yine kesişiyoruz, bu sefer sola kaçtım, o da aynı şeyi düşünmüş olacakki sola kaçtı. O an artık manevra yapamayacak kadar kısalmıştı mesafe. Kız başına gelecekleri anlamış, olduğu yerde donakalıp ağlamaya başlamıştı. O an tam çarpmak üzereyken ön frene son çare olarak asıldım. Ön teker kıza ufaktan çarptı, ancak ben ivme etkisiyle bisikletteki tüm kinetik enerjiyi alıp kızın üstünden takla atarak 2-3 metre yuvarlandım. Neyse ufak kıza pek bir şey olmamış ama asıl şaşırtıcı olan, ben kan revan içinde yerde kıvranırken civardaki herkes ağlayan kızın başına üşüştü, hatta teyzelerden birisi bana azar çekmeye başlamıştı. Acıdan dolayı etrafımı bulanık gördüğümden ve düzgün algılayamadığımdan suratına aptal aptal bakıyordum öyle
Her neyse o gün kafamda ve kemiklerimde ciddi bir şey olmadı. O zamanlar karete kursuna gittiğimden, üzerime gelen kuvvetlere karşı nasıl geri kaçacağımı ve ya nasıl karşı koymayıp en az hasarla düşüleceğini biliyordum. Fazla yara almadan atlattığım bir o kadar garip, bir o kadar da komik bir anıdır benim için

@Mehmet Nejat Karahan
Bisiklet yolunu kenarlara yayılarak kapatan o sinir bozucu kadın gruplarından nefret ediyorum. Oldukça benzer bir olayı ben de yaşadığımdan anını bende bizzat yaşamış gibi oldum. Cidden sinirden küplere bindiriyor insanı.

yeni yol bisikletine başlamışım, daha oncesinde de hem koşu yapip hem de mtb surduğüm için deli gibi kondisyonum vardi. bir gun yol bisikletini denemek icin bizim okulun bisiklet klubu itubis in duzenlediği rumeli feneri turuna katilyim dedim. hava okadar soğuktuki normal toplanma saati 1 saat falan sarkmisti küçük bir grup toplanip yola koyulduk grubun buyuk bir kismi hava muhalefetinden yılarak sarıyerde borekciye girmeye karar verdi. kalan 4 kişi olarak turu tamamlamaya karar vermistik, yari yolda birakirmiyim hiç bisiklete spd pedalda takmişim o yokuşları tırmanirken kendimi deniyeceğim. her şey güzel geçti grubun tamamini arkada birakarak yokuslari bitirdim onlari bekledim fenerede gittik ama esas olaylar geri donuste. daha once kendimi mtb de tirmanis icin falan zorlamisliğim çok vardir ama daha once hiç virajlı rampalar inmemişim ki bilemiyorum nasıl virajlara gireceğimi. 1. tamam 2. de gecti gitti ama 3. virajda nedense bisikleti cesaret edip yatirmama rağmen sağ taraftaki kaldirima gittikçe yaklaşiyorum fren de yaptim durmak icin ama nafile bisiklet uzerindeki kontrolum gittikçe azaldi hele bisikletin bir yengeç misali yan yan gittigini anladigimda nereye carpipta dursam daha az yaralanirim diye düşündünmeye bile zaman buldum nasıl olduysa. sonunda iki tekerlek birden kaldirima çakildi bisiklet halinden gayet memnun bir şekilde olduğu yere düşerken ben bir atalettir tutturmuş yoluma devam ediyorum. en son yerde camur uzerinde kayarken birşeylere tutunup durduğumu hatirliyorum. neyseki ufak siyriklar ve sadece bol miktarda silikon, alüminyum, demir, magnezyum, kalsiyum, sodyum ve potasyum agirlikli mineraller içeren bir su kutlesine bulanmiş şekilde kazayi atlatmiştim. siz siz olun gerçek bir yol yariş bisikletine başlarken mutlaka suruş kontrolleri hakkinda en azindan teorik bilgi edinin