@Elif Gökalp
Geçmiş olsun.. Malesef yaya olmak konusunda biraz dikkatsiz bir milletiz. Ben her zaman diyordum, taşıtlardan, dolmuş ve taksi şoförlerinden, belediye otobüslerinden korkmuyorum, yayalardan korktuğum kadar diye. Kaç kez kazadan yırttım önüme pat diye atlayanlar, el ele koşarak caddenin herhangi bir noktasından karşıya geçenler vb ama sonunda kaza kaçınılmaz oldu çünkü bu seferki yaya 2 metre kala aniden atladı, durmak hızım 22 km/s bile olsa imkansızdı.
Son durumu soran arkadaşıma bilgi olarak da şunu vereyim, hastaneye sık sık gidiyordum ancak beni kendisiyle görüştürmediler. Ertesi gün gittiğimde de taburcu olduğunu duydum. Tekrar karakola gittim ve her zamanki gibi ev adresini vermediler. Yani çabalamama rağmen kendisiyle konuşma ve görüşme fırsatım olmadı. Annem bu durumu "Bir geçmiş olsuna bile gelmedi dur ben bir dava edeyim" şekline dönüşebilir şeklinde uyarıyor ancak hastanede görüştürmediler kesinlikle ve karakol da adresini vermiyor. Yani ermiş değilim ya nasıl evini bulayım kendi kendime? Koca İzmir'den bahsediyoruz! Köy olsa sora sora buluruz..
Bana herhangi bir kağıt veya bilgilendirme gelmedi. Davacı veya şikayetçi oldu mu, olacak mı, hiçbir bilgim yok. Kaldı ki haftaiçi 5 gün okulum, haftaiçi 4 akşam da geceye kadar part time işim var. Haftasonları da dinlenmekle ve kafa dağıtmakla geçiyor. Çok fazla da koşturamıyorum. Biraz daha sakin ve aklı başındayım olay üstünden zaman geçtiğinden. Kalkar da dava ederse ben kanunlar çerçevesinde hiçbir maddeyi çiğnemedim. Yolun sağını kullandım, ekipmanım tamdı, kaza yerinin 20 metre aşağısında yaya yolu vardı ve kendisi tenezzül edip bir defa bile olsa sol tarafına baksaydı, bembeyaz t-shirtlü, beyaz maşalı bisikletliyi görüp adımını atmaz, atsa dahi 22 km/s hızla gelen bir bisikletten basit bir hamleyle kurtulabilirdi. Ama malesef yapmadı. Okumamış cahil olsa tamam derim, koskoca emekli komiser. Dava edilirsem kendime ilk kez avukat tutup karşı dava açıcam.
En kötüsü de şu. Üniversite son sınıftayım, okulum muazzam yoğun, seneye mühendis çıkıcam inşallah. Part time çalışıyorum, müzisyenim, akvaristim, bazı sosyal gruplarda liderlik yapıyorum. Tüm bunların gölgesinde "Eve mahkeme kağıdı gelecek mi?" diye düşünmek insanı paranoyak ediyor. Kiminiz için basit birşey olabilir belki ama düşüncesi bile beni rahatsız ediyor ve sosyal hayatıma kendimi tam verimli sunamıyorum. Umarım hiçbiriniz başına gelmez de ne demek istiyorum anlamazsınız.
Herkese saygılarımla ve destekler için de teşekkürler..