merhaba,
Baba ve tabii ki aile, bir çocugun yetişmesinde en büyük rol oynayan unsurlar..
Onları örnek alırız, bir işe başlamadan,birşey yapmadan önce onları düşünür, danışırız,yada danışmak isterde danışamayız..
Bir insanın hayatına sürekli baba müdahelesi olması, çok olumsuz etki yapar...
Öyle bir babayla konuşulmalı, gerekirse 'benim sorunlarım var diyerek bir terapiste gitmeli ve babada çağırılıp,terapist tarafından olayın babaya aktarılması' olabilir.Ama baba anlamıyorsa ,hala aynı tutum içindeyse,
ne yazık ki benimd ebir hayatım var..ve bir gün öleceğim..
Bu yüzden önce bir şekilde kendi ayaklarım üzerinde durmaya çalışır ve bir şekilde ayrılırım aileden..Arada görüşürüm,saygı duyarım,yine isteklerini dinlerim ama sürekli müdaheleyle yaşayamam.Diyelim bu da olmadı olamadı,
onun isteklerini gözden geçiririm,ne kadar mutlu olabilirim öyle diye..
ama gerçekten durum çok kötüyse kesinlikle çözüm bulurum,hayat çok kısa...
Bu tarz babalar ve baskıları yüzünden bir çok insan ya evi terkediyor, genç kızlar evleniyor( aileden kaçış için) veya psikolojik problemler oluşuyor.
Birde bu özgürlük konusuna nerden baktıgınıza bağlıdır,bir insan kendi özgürlüğünü yaratabilir zamanla diye düşünüyorum..
Yalnız olmak, veya aileden uzak olmakda kesinlikle özgürlük değildir ki özgür değiliz bence..
Sokakta rahat yürüyemiyorsak,gece istediğimiz yere çıkamıyosak,her ortamda her an bir olay çıkabilirse,yeni tanıştıgımız her arkadaşlığa güvenemiyorsak özgürlük kısıtlı değilmi zaten sizce de..
Babamın eve iş getirmesi beni sıkmaz, çalışan ,işine önem veren insanları çok severim, ama onun bizlerlede ilgilenmesi için elimden geleni yaparım...
Eminim ki ,hiç bir baba evladının kötülüğünü istemez, saygı duyarım ama dedim ya HAYAT KISA........
Kesinlikle bu durumda babayla konuşulmalı, herşey..
Konuyu açma nedeninizi merak ettim, umarım siz bu tür sıkıntılar yaşamıyorsunuzdur, yaşıyorsanız da bu çözülmeyecek bir problem değil emin olun..yinede iyi bir konuya değinilmiş,teşekkürler..
selamlar