PArRADONA
Üye
- Kayıt
- 9 Mart 2017
- Mesaj
- 1
- Tepki
- 12
- Şehir
- İstanbul
- İsim
- Osman malakyan
- Bisiklet
- Sedona
Merhabalar. Geçen Ekim ayında yaptığım Ankara - Geyve arasındaki turu forumda paylaşmak istedim. O dönemde Diyarbakır'da yaşıyordum. İş dolayısıyla bir haftalığına Ankara'da bulunacaktım. İşler yolunda giderse son 3-4 gün bana kalacaktı. Bu durumu değerlendirip bisikletimi Ankara'ya götürmeyi ve kalan günlerimde şehirlerarası bir tur yapmayı düşündüm. Diyarbakır'dan Ankara'ya geldiğimde Esenboğada bisikletimi kurup Keçiörendeki ailemin yanına gitmek çok keyifliydi. Hele ki geleceğimden habersiz annemin beni kapıda bisikletle gördüğündeki tepkisi süperdi. Ev işlerinin telaşesinde beni görünce gayet sıradan bir durum gibi bana 'hadi geç içeri, onu da (bisikleti) şöyle koy kenara' dedi. Bir daha ki sefere helikopterle gitmeyi düşünüyorum. Bakalım nasıl karşilancam. Bir de hayatımın en önemli tavsiyelerinden birini aldım annemden. 'Hayatta hiçbirşeye şaşırmayacaksın'. Vaaaay be. Annem benim. Öpüyorum elerinden.
İşlerimi hallettikten sonra hazırlıklarımı tamamlayıp yola koyuldum. Ankara-Kayseri ve Ankara-Geyve seçeneklerinden, hava durumu daha elverişli gozüken rota olan Ankara Geyvre arasını tercih ettim.
1. gün Ankara merkezden çıkarak Sincan üzerinden Ayaşa, oradan da Beypazarına ulaşmaktı hedefim. Ayaş yollarını aşmanın zor olduğunu bir de ben tecrübe ettikten sonra Beypazarının girişine doğru biraz çiseleyen yağmura maruz kalsam da huzurlu ve sakin Beypazarının sokakları bana güzel hisler yaşattı. Ankara üniversitesi uygulama oteli olan tarihi konakta konakladım.
2.gün Sabah önümdeki rotaya baktığımda Nallıhana kadar otobüsle gidip, oradan Göynüğe pedallamanın mantıklı olacağını düşünerekten yola koyuldum. Nallıhanda bisikletimi kurup Göynük'e doğru ilerlerken yolculuğun en güzel manzaraları başlıyordu. Nallıhan sanki bozkır ile karadeniz ikliminin sınırı gibi. Herşey çorakken birden yeşillendi. Göynük yakınlarindaki amansız bir tırmanışın ardından yakın zamanda sakin şehir seçilen bu ilçenin dolu dolu sakinliğini içime çektim, Akşemsettin türbesini ve şehri gezdikten sonra Öğretmenevinde konakladım.
3. Gün Göynükten çıkarken gözüm arkada kalmadı desem yalan olur. Cuma günü olduğu için bir sonraki durağım olan Taraklıda Cuma namazını kılarım diye düşündüm. Taraklıya ulastığımda beni yine bir Osmanlı kasabası karşıladı diyebilirim. Şehir merkezinde bisikletimi bağladıktan sonra gezmeye başladım. Daha öğlene vakit vardı ve şehrin tepesindeki manzarayi görmeden olmazdı. Gerçekten kendinizi tepede hissediyorsunuz . Cumadan sonra tekrar yola düştüm; ancak Geyveye doğru giden iki yoldan yanlış ve zorlu olanına girdiğimi farkettiğimde artık çok geçti. Dik yokuşlarla dolu bu yolda ilerledikçe iyi ki yanlış yola girmişim dedim. Mükemmel bir doğa, sessiz sakin ışıl ışıl bir manzara beni kucaklıyordu, tabii ki ben de onu. Doğru yolla birleşene kadar aldığım haz ve çektiğim yorgunluğu karşılaştırsam, haz tarafı ağır basardı... kesin.
Geyveye yaklaşırken daha evvel otomobille tırmandığım Taraklı yokuşlarını bisikletle inecek olmanın heyecanıyla doluydum. Yolun en keyifi anlarından biriydi bu iniş ve sağ salim Geyvenin düzlüklerine ulaştım. Şimdi sıra baldız ve bacanağa sürpriz yapmaya geldi. Bacanağıma bisikletle geldiğimi inandırmam biraz zaman alsa da sonunda inandı ve 'hadi eve çıkalım' dedi. Ohhh be...
O gece orada uyudum. Ertesi gün ağabeyim Ankaradan gelip otomobille beni aldı. Onunla İznik gölü ve Gemlik tarafından Bursaya uğradık. Vakit darlığından, bisikletle gitmeyi umduğum yerlerden otomobille geçmek beni biraz üzse de kısmetime razı olarak Ankaraya, ardından Diyarbakıra döndüm. Bu arada foruma henüz yeni üyeyim ve yazılan çizilen şeylerle ilgili yorum yapma hususunda aceleci olmak istemesem de, yazilan yazılardaki rekor kırmalar, şu kadar kilometre gittim ortalama hızım şu kadardı falan tarzı bana gore gereksiz istatistiklerden uzak durmaya çalıştım. Herkesin bir tercihi var. Ben yaşamayı kilometre saymaya tercih ettim. Haydi eyvallah...
İşlerimi hallettikten sonra hazırlıklarımı tamamlayıp yola koyuldum. Ankara-Kayseri ve Ankara-Geyve seçeneklerinden, hava durumu daha elverişli gozüken rota olan Ankara Geyvre arasını tercih ettim.
1. gün Ankara merkezden çıkarak Sincan üzerinden Ayaşa, oradan da Beypazarına ulaşmaktı hedefim. Ayaş yollarını aşmanın zor olduğunu bir de ben tecrübe ettikten sonra Beypazarının girişine doğru biraz çiseleyen yağmura maruz kalsam da huzurlu ve sakin Beypazarının sokakları bana güzel hisler yaşattı. Ankara üniversitesi uygulama oteli olan tarihi konakta konakladım.
2.gün Sabah önümdeki rotaya baktığımda Nallıhana kadar otobüsle gidip, oradan Göynüğe pedallamanın mantıklı olacağını düşünerekten yola koyuldum. Nallıhanda bisikletimi kurup Göynük'e doğru ilerlerken yolculuğun en güzel manzaraları başlıyordu. Nallıhan sanki bozkır ile karadeniz ikliminin sınırı gibi. Herşey çorakken birden yeşillendi. Göynük yakınlarindaki amansız bir tırmanışın ardından yakın zamanda sakin şehir seçilen bu ilçenin dolu dolu sakinliğini içime çektim, Akşemsettin türbesini ve şehri gezdikten sonra Öğretmenevinde konakladım.
3. Gün Göynükten çıkarken gözüm arkada kalmadı desem yalan olur. Cuma günü olduğu için bir sonraki durağım olan Taraklıda Cuma namazını kılarım diye düşündüm. Taraklıya ulastığımda beni yine bir Osmanlı kasabası karşıladı diyebilirim. Şehir merkezinde bisikletimi bağladıktan sonra gezmeye başladım. Daha öğlene vakit vardı ve şehrin tepesindeki manzarayi görmeden olmazdı. Gerçekten kendinizi tepede hissediyorsunuz . Cumadan sonra tekrar yola düştüm; ancak Geyveye doğru giden iki yoldan yanlış ve zorlu olanına girdiğimi farkettiğimde artık çok geçti. Dik yokuşlarla dolu bu yolda ilerledikçe iyi ki yanlış yola girmişim dedim. Mükemmel bir doğa, sessiz sakin ışıl ışıl bir manzara beni kucaklıyordu, tabii ki ben de onu. Doğru yolla birleşene kadar aldığım haz ve çektiğim yorgunluğu karşılaştırsam, haz tarafı ağır basardı... kesin.
Geyveye yaklaşırken daha evvel otomobille tırmandığım Taraklı yokuşlarını bisikletle inecek olmanın heyecanıyla doluydum. Yolun en keyifi anlarından biriydi bu iniş ve sağ salim Geyvenin düzlüklerine ulaştım. Şimdi sıra baldız ve bacanağa sürpriz yapmaya geldi. Bacanağıma bisikletle geldiğimi inandırmam biraz zaman alsa da sonunda inandı ve 'hadi eve çıkalım' dedi. Ohhh be...
O gece orada uyudum. Ertesi gün ağabeyim Ankaradan gelip otomobille beni aldı. Onunla İznik gölü ve Gemlik tarafından Bursaya uğradık. Vakit darlığından, bisikletle gitmeyi umduğum yerlerden otomobille geçmek beni biraz üzse de kısmetime razı olarak Ankaraya, ardından Diyarbakıra döndüm. Bu arada foruma henüz yeni üyeyim ve yazılan çizilen şeylerle ilgili yorum yapma hususunda aceleci olmak istemesem de, yazilan yazılardaki rekor kırmalar, şu kadar kilometre gittim ortalama hızım şu kadardı falan tarzı bana gore gereksiz istatistiklerden uzak durmaya çalıştım. Herkesin bir tercihi var. Ben yaşamayı kilometre saymaya tercih ettim. Haydi eyvallah...
