İbrahim Eren
Aktif Üye
- Kayıt
- 25 Nisan 2013
- Mesaj
- 140
- Tepki
- 23
- Şehir
- ankara
- Bisiklet
- Kron
arkadaşlar merhaba. sizlere Haziran 2013 ayında gerçekleştirilen Van Gölü Bisiklet Turuna katılan bir arkadaşımızın farklı bir bakış açısıyla bilinmeyenleri anlattığı yazıyı hiç bir yorum yapmadan aynen paylaşıyorum. tüm forumdaş arkadaşların bilgilerine sunarım. sadece paylaşım ve bilgi amaçlı yayımlanmıştır. tarafımdan hiç bir yorum yapılmamıştır. lütfen yorumlarınızda buna dikkat ediniz...
VAN VALİSİNE AÇIK MEKTUP TARZINDAKİ DİLEKÇEMDİR
05/07/2013, Osmaniye
Sayın Van Valimiz Münir Karaoğlu,
Bu açık mektup dilekçeyi size bu yıl Bitlis ve valisi olduğunuz Van Valilikleri tarafından gerçekleştirilmeye çalışılan 4. Pedal Pedal Van Gölü Bisiklet Turu’na Osmaniye İlinden gelerek katılan lisanslı bir bisiklet sporcusu olarak yazıyorum. Ayrıca ben, 60. Yaşında, öğrenim ve görev basamaklarının neredeyse tamamını çıkmış, hizmet süresinin tamamını çeşitli il ve ilçelerde ve Akdeniz Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak devlet hizmetinde geçirmiş ve halen geçmekte olan 180 cm boyunda, 82 kg ağırlığında oldukça geniş omuzlu, 34 yıllık halk sağlığı uzmanı bir hekim ağabeyinizim. Bu yaş ve fiziki ayrıntıları verme nedenimi mektubumun sonunda anlayacağınızı umuyorum. Orson Welles’in ünlü şarkısında olduğu gibi “Ben 60 yaşında 96 km bisiklet sürmenin ne demek olduğunu biliyorum”, ama genelde sporla ve bu düzeyde ilgilenmemiş, hele hafta sonu tatillerinde çalışmak zorunda kalan (genç) devlet görevlileri bizi anlamaları için uzun süre bizimle türkü-şarkı söylemeleri gerekir.
Denizden yüksekliği 120 metre olan Osmaniye’den Turun başlangıç noktası olan 1500 metre râkımlı Tatvan arası, otobüs ile 12 saat sürüyor. Ben râkım farkına alışabilmek ve dinlenmiş olarak tura başlamak için Tatvan’a bir gün önce geldim ve organizasyonun misafiri olarak Tatvan’da bisikletçilere ayrılan yatılı Sadullah Gencer Bilişim Anadolu Teknik Lisesi’nin öğrenci yatakhanesinin altı kişilik ranza tipi yataklı odalarında benim yaşımda ve daha genç 40 kadar bisikletçi arkadaşımla geceledim. İlk günü Tatvan’a 20 km uzaktaki Bitlis’i, beş minaresini gezerek ve dünyaca ünlü Büryan Kebabını yiyerek değerlendirdim.
Okul yatakhanelerinde gecelememiz Van iline varıncaya kadar konakladığımız (Adilcevaz ve Erciş) ilk iki gece de devam etti. Misafir umduğunu değil bulduğunu yer; bu durum benim için ve arkadaşlarım için önemli bir memnuniyetsizlik yaratmadı; daha ziyade yurtlardaki öğrencilerle duygudaş olduk, ama daha önce bu tura katılan genç arkadaşlarım önceki yıllardaki konaklama koşullarının daha iyi olduğu anlattılar. Turda benim bulunduğum 60 yaş grubunda 5-6, toplamda 40 yaş üzeri yaş grubunda en az 20 bisikletçi vardı. Bilmem 60 yaşında iken hiç yatağın üst ranzasına tırmandınız mı (boyu uzun olanlar için alt ranza sıkıntılı oluyor), prostat büyümesi nedeniyle gece boyunca en az bir kez helâya gitmek için ranza merdivenine ayağınızı denk getirip indiniz mi; ya da duş tertibatları bozuk olduğu için yoğurt kabından kovası olan kurnalarda çömelerek duş aldınız mı? Ya da sıcak bir havada, kuvvetli rüzgâra karşı koşulan yokuşlarla dolu 96 km’lik bir bisiklet sürüşü sonunda sifon tertibatı olmayan (ilginçti, hiçbir yatakhane helâsında sifon düzeneği yoktu) ve üstteki helâ borusundan damlayan sular altında çömelerek alaturka tuvaletlerde (son zamanlarda) hiç dışkıladınız mı?
Sayın Vali Kardeşim,
Üç yıldır Eylül ayında yapılan ve bisiklet sporundan anlayanlarca tur konaklama ve yemek yeme yer ve saatleri, Su Sporları Festivali ile çakıştırılmak için (muhtemelen) emirlerinizle, 27-30 Haziran 2013 tarihlerine çekilerek yaklaşık 14 000 TL olan bisiklet turu bütçesinin yaklaşık 6000 TL’lık bölümü festval bütçesine aktarılmış ve bu yıl bisiklet turunun oluşan bütçe açığını karşılamak için konaklama ve yemek hizmeti organizasyonun valiliklerce yapılacağı belirtilmiş.
Bisiklet sporu güç isteyen ağır ve tehlikeli bir sporudur. Nitelikli ve yüksek kalorili yemeklerle beslenilmesini gerektirir. Bu koşul Van ili sınırlarına kadar verilen üç gündeki altı öğünde gençekleştirildi, ama konaklayacağımız tesisler hep son dakikada belli oldu ve biz her seferinde yaklaşık 90-100 km’lik parkurların sonunda uzun süreler özellikle konaklama yerimizin belli olmasını bekledik.
Özellikle Van’a girdiğimiz ve hareket ve mola saatlerimizin sizin Van-Edremit’deki Edremit Gençlik ve Spor İlçe Müdürlüğü tesislerinde bizi nazik eşinizle birlikte karşılayacağınız 13.30’a denk getirilen ve 96 kmlik etabın son kilometrelerini valiliğinizin vereceğini ümit ettiğimiz zengin bir öğle yemeğini düşleyerek pedal çevirdiğimiz tesise girdik ve sizin bizlere yaptığınız kısa konuşmayı dinledik. Hatırlarsanız, bu konuşmanızda Bisiklet Federasyonumuzun, Cumhurbaşkanımız himayelerinde bir Van Gölü Bisiklet turu düzenlenmesi talebinize nitelikli yanıt vermediğine sitem etmiş ve böyle bir uluslararası bisiklet turunun yapılmasını büyüklerimizden ve bisiklet federasyonu yetkililerinden tekrar talep etmiştiniz. Mektubumun sonunda bunun şimdilik neden gerçekleşemeyeceğini anlayacağınızı umarım.
Van’da, hatta sizin de alanda bulunduğunuz anda festivale katılan diğer misafir yerli ve yabancı sporcu ve öğrencilere verilen yemek olan bir tabak içinde iki kaşık pilavın yanında verilen (uzaktan gördüğüm kadarıyla) kuru fasulye olması muhtemel yemeğin bittiği ve bize yeni yemek hazırlanacağı söylendi. İlgililerle (özellikle il gençlik ve spor müdürlüğü yetkilileri ile) liderlerimizin yaptığı uzun telefon konuşmalarından sonra saat 14.00’de bu yemeğin Edremit’in yaklaşık 30 km gerisindeki ve kısa süre önce bisikletle önünden geçtiğimiz Van girişinde bulunan Yüzüncü Yıl Üniversitesi tesislerinde verileceği belirtilmiş. Minibüslerle üniversiteye gidişimiz sonrası öğle yemeğini yediğimizde saat 15.30 idi. Doğrusu, Ezo gelin çorba, patatesli tavuk haşlama, domatesli pilav ve cacıktan oluşan bu yemek çok güzel ve Edremit’te diğer sporculara verilenden çok nitelikli idi, ama biz 96 km yol gelmiş ve 2 saat bekletilmiştik. Açlığına ve sinirlerine yenik düşen pek çok arkadaşımız Edremit’teki kebapçılara dağıldığı için yemek sonrası Akdamar Adası gezimiz için onlarla buluşmak de için zaman kaybedildi. Aç sporcu çok sinirli ve tahammülsüz olabiliyor. Herkesin bünyesinin açlığa ve yorgunluğa dayanıklılığı farklı olabiliyor.
Öğle yemeğinde turun dördüncü ve Van-Bitlis arasındaki 160 km’lik en zor aşaması öncesi olan gecenin konaklamasının üniversite yurdunda yapılacağı yönünde bilgilendirildik. Akdamar Adası gezimizi yapıp saat 19.30’da üniversiteye döndüğümüzde yemeğimiz hazırdı, ama dağıtıcı personel eksikliği nedeniyle yemek yarım saat gecikmeli olarak saat 20.00’de verilebildi. Grubun yatacak yerinin belli olması için beklemeye başladık. Saat 22.00’ye kadar yemekhanede kuyruklar oluşturan ve kafeteryalardaki öğrencilerin meraklı bakışları (eşyalarımız kamyonette olduğu için ben göle girdiğim mayo ile kalakalmıştım ve bacaklarımda farklı ki bisiklet taytı paçası uzunluğu nedeniyle iki farklı hat ve ton oluşturmuş güneş yanığı motifi ile yanmamış bölgelerin ve saçlarımın beyazlığı ilginç bir görüntü oluşturuyor olsa gerekti) güzel sohbetlere ve “Bizim odamızda yer var; bizimle kalabilirsiniz” davetlerine evrildi. Yine pek çok duygudaşlık ve öğrenme gerçekleştirdik.
Bekleyiş saat 23.30’a kadar sürdü. Yurt yönetimi ısrarla ‘sadece bisikletçilere ayrılacak bir yurt bölümü olmadığını’, ama istenirse öğrencilerin kaldığı odalardaki boş yataklara bizleri dağıtabileceklerini söylüyorlardı. Kendilerince haklı ve çoğu hukuki haklarla ilgili olan nedenleri vardı. Destek personeli ile 110 kişiye ulaşan kafilemizin hem yarısının il dışı katılımcı olması hem de katılımcılar arasında 30’a yakın sayıda 16 yaş altı bay ve bayan bisikletçi olması nedeniyle bu farklı odalarda ve tanımadığımız insanlarla birlikte kalma, sabah erken saatte kalkılacak (05.00) ve toplanılacak (06.00) olması, gece rahatsızlanabilecek sporculara ulaşılabilme zorluğu ve diğer önceden tahmin edilemeyecek tartışma, hırsızlık suçlamaları gibi sakıncaları nedeniyle masum görülse de yurt nöbetçi idaresinin bu teklifi sorumlumuz Mehmet Ada bey ile Bitlis İl Kültür Müdür yardımcısı ve bizler tarafından kabul edilmedi ve maalesef Valiliğinizin istediğimiz gibi konaklama imkânı sağlayamayacağı anlaşılarak biz bisikletçilerin de kabulü ile bu saatten sonra yatılsa dahi dinlenilemeyeceği ve yarınki (sabahki) 160 km’lik turun en ağır gününün başarılmasının imkânsız olacağı nedeniyle turun son etabının koşulmamasına karar verdik.
Eğer bu turun son etabı öncesi yaşanan sorunlar olmasaydı ben ve diğer katılımcı arkadaşlarım, Pedal Pedal Van Gölü Bisiklet Turu’nu internet ve sosyal medya aracılığı ile, üyesi olduğumuz Dünya ve Türkiye tur bisikletçileri topluluğuna tanıtacak ve gelecek yıllarda katılmalarını tavsiye edecektik. Şimdi, bu tanıtımı yine yapacağız, ama gerçekleri söyleyerek, ihtiyatlı olmalarını ve başta Van’daki konaklama ve son etap hakkında olmak üzere resmi düzenlemelerin aksaklıkları ve eksikleri konusunda hazırlıklı gelmelerini söylemek zorundayız. Bizler her ne kadar maceracı kişilik özelliklerine sahip bireyler olsak da durumda çoğu tur bisikletçisi sonunun nasıl biteceğini bilmediği; yemek ve konaklama konusunda aldatılacağı, yalan söylenen tur düzenlemelerine katılmak istemezler. Çünkü biz Bitlis-Van illeri ve Van Gölü çevresinde yapmayı düşündüğümüz dört günlük tur öncesi en az iki ay antrenman turları ile bu tura hazırlandık ve katılımcıların yarısı en az 12 saatlik otobüs yolculuklarını kendi olanakları ile finanse ederek turunuza katıldılar. İzmir’den gelen 8 katılımcı yolun 22 saat sürdüğünü söylediler.
110 kişilik bir bisikletçi kafilesinin dört gün boyunca yükleri ve bisikletleri ile birlikte taşınarak tur koşturulması çocuk oyuncağı değildir, ciddiyet ister. Verilen sözlerin tutulmasını ve önceden nerede ne yapılacağının sporcularca bilinmesini gerektirir. Zira, bizlere “Van’a geldiğinizde sizlere öğle ve akşam yemeği verilmeyecek ve konaklama sağlanmayacak dense idi, kendimizi buna göre hazırlar kendi çözümlerimizi üretirdik.
Kendim ve arkadaşlarım adına bu mektubu sizin şahsınıza bizzat ulaşabilmesi için postayla özel kaleminize ve valiliğiniz van@icisleri.gov.tr adresindeki e-iletişimine ve web sayfanızın ((link)) iletişim adresi olan info@munirkaraoglu.com adreslerine yolluyorum ve durumun basit bir olaymış gibi sanılmasının önüne geçmek ve tarihe not düşmek için de bisiklet ve sporcu camiasına ve Türkiye ve dünya kamuoyuna duyurulmasını sağlamak için sosyal medya aracılığı ile yayınlıyorum.
Bizler sorumluların kimler olduğunu bilemeyiz ve devlet katında muhatap ve sorumlu olarak sizi biliriz. Sonuçta durumu ve şikâyetimizi anlattıktan sonra sizden talebim söz konusu Bisiklet Turunun bir gün önce bitirilmesine, Van ilinde iken gerek öğle gerekse akşam yemeklerinde bekletilmemize ve konaklama sorunumuzu önceden çözmeyip gecenin geç saatlerine kadar süren sonuçsuz tartışmalar sonunda bizleri o yorgunlukla, tozumuz-terimiz ve Akdamar Adası’nda girdiğimiz Van Gölü’nün sodalı suları üzerimizde gerisin geri Tatvan’a dönmemize ve saat 05. 30’da yatabilmemize neden olan Turun Van’daki sorumluları hakkında gerekli incelemenin yapılmasını, kusur ve görev ihmali bulunanların cezalandırılmalarını ve durumdan tarafımın bilgilendirilmesini arz ve talep ediyorum.
Saygı ve sevgilerimle.
Umur Gürsoy
Adresim: Toplum Sağlığı Merkezi 80010 Osmaniye/Merkez
VAN VALİSİNE AÇIK MEKTUP TARZINDAKİ DİLEKÇEMDİR
05/07/2013, Osmaniye
Sayın Van Valimiz Münir Karaoğlu,
Bu açık mektup dilekçeyi size bu yıl Bitlis ve valisi olduğunuz Van Valilikleri tarafından gerçekleştirilmeye çalışılan 4. Pedal Pedal Van Gölü Bisiklet Turu’na Osmaniye İlinden gelerek katılan lisanslı bir bisiklet sporcusu olarak yazıyorum. Ayrıca ben, 60. Yaşında, öğrenim ve görev basamaklarının neredeyse tamamını çıkmış, hizmet süresinin tamamını çeşitli il ve ilçelerde ve Akdeniz Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak devlet hizmetinde geçirmiş ve halen geçmekte olan 180 cm boyunda, 82 kg ağırlığında oldukça geniş omuzlu, 34 yıllık halk sağlığı uzmanı bir hekim ağabeyinizim. Bu yaş ve fiziki ayrıntıları verme nedenimi mektubumun sonunda anlayacağınızı umuyorum. Orson Welles’in ünlü şarkısında olduğu gibi “Ben 60 yaşında 96 km bisiklet sürmenin ne demek olduğunu biliyorum”, ama genelde sporla ve bu düzeyde ilgilenmemiş, hele hafta sonu tatillerinde çalışmak zorunda kalan (genç) devlet görevlileri bizi anlamaları için uzun süre bizimle türkü-şarkı söylemeleri gerekir.
Denizden yüksekliği 120 metre olan Osmaniye’den Turun başlangıç noktası olan 1500 metre râkımlı Tatvan arası, otobüs ile 12 saat sürüyor. Ben râkım farkına alışabilmek ve dinlenmiş olarak tura başlamak için Tatvan’a bir gün önce geldim ve organizasyonun misafiri olarak Tatvan’da bisikletçilere ayrılan yatılı Sadullah Gencer Bilişim Anadolu Teknik Lisesi’nin öğrenci yatakhanesinin altı kişilik ranza tipi yataklı odalarında benim yaşımda ve daha genç 40 kadar bisikletçi arkadaşımla geceledim. İlk günü Tatvan’a 20 km uzaktaki Bitlis’i, beş minaresini gezerek ve dünyaca ünlü Büryan Kebabını yiyerek değerlendirdim.
Okul yatakhanelerinde gecelememiz Van iline varıncaya kadar konakladığımız (Adilcevaz ve Erciş) ilk iki gece de devam etti. Misafir umduğunu değil bulduğunu yer; bu durum benim için ve arkadaşlarım için önemli bir memnuniyetsizlik yaratmadı; daha ziyade yurtlardaki öğrencilerle duygudaş olduk, ama daha önce bu tura katılan genç arkadaşlarım önceki yıllardaki konaklama koşullarının daha iyi olduğu anlattılar. Turda benim bulunduğum 60 yaş grubunda 5-6, toplamda 40 yaş üzeri yaş grubunda en az 20 bisikletçi vardı. Bilmem 60 yaşında iken hiç yatağın üst ranzasına tırmandınız mı (boyu uzun olanlar için alt ranza sıkıntılı oluyor), prostat büyümesi nedeniyle gece boyunca en az bir kez helâya gitmek için ranza merdivenine ayağınızı denk getirip indiniz mi; ya da duş tertibatları bozuk olduğu için yoğurt kabından kovası olan kurnalarda çömelerek duş aldınız mı? Ya da sıcak bir havada, kuvvetli rüzgâra karşı koşulan yokuşlarla dolu 96 km’lik bir bisiklet sürüşü sonunda sifon tertibatı olmayan (ilginçti, hiçbir yatakhane helâsında sifon düzeneği yoktu) ve üstteki helâ borusundan damlayan sular altında çömelerek alaturka tuvaletlerde (son zamanlarda) hiç dışkıladınız mı?
Sayın Vali Kardeşim,
Üç yıldır Eylül ayında yapılan ve bisiklet sporundan anlayanlarca tur konaklama ve yemek yeme yer ve saatleri, Su Sporları Festivali ile çakıştırılmak için (muhtemelen) emirlerinizle, 27-30 Haziran 2013 tarihlerine çekilerek yaklaşık 14 000 TL olan bisiklet turu bütçesinin yaklaşık 6000 TL’lık bölümü festval bütçesine aktarılmış ve bu yıl bisiklet turunun oluşan bütçe açığını karşılamak için konaklama ve yemek hizmeti organizasyonun valiliklerce yapılacağı belirtilmiş.
Bisiklet sporu güç isteyen ağır ve tehlikeli bir sporudur. Nitelikli ve yüksek kalorili yemeklerle beslenilmesini gerektirir. Bu koşul Van ili sınırlarına kadar verilen üç gündeki altı öğünde gençekleştirildi, ama konaklayacağımız tesisler hep son dakikada belli oldu ve biz her seferinde yaklaşık 90-100 km’lik parkurların sonunda uzun süreler özellikle konaklama yerimizin belli olmasını bekledik.
Özellikle Van’a girdiğimiz ve hareket ve mola saatlerimizin sizin Van-Edremit’deki Edremit Gençlik ve Spor İlçe Müdürlüğü tesislerinde bizi nazik eşinizle birlikte karşılayacağınız 13.30’a denk getirilen ve 96 kmlik etabın son kilometrelerini valiliğinizin vereceğini ümit ettiğimiz zengin bir öğle yemeğini düşleyerek pedal çevirdiğimiz tesise girdik ve sizin bizlere yaptığınız kısa konuşmayı dinledik. Hatırlarsanız, bu konuşmanızda Bisiklet Federasyonumuzun, Cumhurbaşkanımız himayelerinde bir Van Gölü Bisiklet turu düzenlenmesi talebinize nitelikli yanıt vermediğine sitem etmiş ve böyle bir uluslararası bisiklet turunun yapılmasını büyüklerimizden ve bisiklet federasyonu yetkililerinden tekrar talep etmiştiniz. Mektubumun sonunda bunun şimdilik neden gerçekleşemeyeceğini anlayacağınızı umarım.
Van’da, hatta sizin de alanda bulunduğunuz anda festivale katılan diğer misafir yerli ve yabancı sporcu ve öğrencilere verilen yemek olan bir tabak içinde iki kaşık pilavın yanında verilen (uzaktan gördüğüm kadarıyla) kuru fasulye olması muhtemel yemeğin bittiği ve bize yeni yemek hazırlanacağı söylendi. İlgililerle (özellikle il gençlik ve spor müdürlüğü yetkilileri ile) liderlerimizin yaptığı uzun telefon konuşmalarından sonra saat 14.00’de bu yemeğin Edremit’in yaklaşık 30 km gerisindeki ve kısa süre önce bisikletle önünden geçtiğimiz Van girişinde bulunan Yüzüncü Yıl Üniversitesi tesislerinde verileceği belirtilmiş. Minibüslerle üniversiteye gidişimiz sonrası öğle yemeğini yediğimizde saat 15.30 idi. Doğrusu, Ezo gelin çorba, patatesli tavuk haşlama, domatesli pilav ve cacıktan oluşan bu yemek çok güzel ve Edremit’te diğer sporculara verilenden çok nitelikli idi, ama biz 96 km yol gelmiş ve 2 saat bekletilmiştik. Açlığına ve sinirlerine yenik düşen pek çok arkadaşımız Edremit’teki kebapçılara dağıldığı için yemek sonrası Akdamar Adası gezimiz için onlarla buluşmak de için zaman kaybedildi. Aç sporcu çok sinirli ve tahammülsüz olabiliyor. Herkesin bünyesinin açlığa ve yorgunluğa dayanıklılığı farklı olabiliyor.
Öğle yemeğinde turun dördüncü ve Van-Bitlis arasındaki 160 km’lik en zor aşaması öncesi olan gecenin konaklamasının üniversite yurdunda yapılacağı yönünde bilgilendirildik. Akdamar Adası gezimizi yapıp saat 19.30’da üniversiteye döndüğümüzde yemeğimiz hazırdı, ama dağıtıcı personel eksikliği nedeniyle yemek yarım saat gecikmeli olarak saat 20.00’de verilebildi. Grubun yatacak yerinin belli olması için beklemeye başladık. Saat 22.00’ye kadar yemekhanede kuyruklar oluşturan ve kafeteryalardaki öğrencilerin meraklı bakışları (eşyalarımız kamyonette olduğu için ben göle girdiğim mayo ile kalakalmıştım ve bacaklarımda farklı ki bisiklet taytı paçası uzunluğu nedeniyle iki farklı hat ve ton oluşturmuş güneş yanığı motifi ile yanmamış bölgelerin ve saçlarımın beyazlığı ilginç bir görüntü oluşturuyor olsa gerekti) güzel sohbetlere ve “Bizim odamızda yer var; bizimle kalabilirsiniz” davetlerine evrildi. Yine pek çok duygudaşlık ve öğrenme gerçekleştirdik.
Bekleyiş saat 23.30’a kadar sürdü. Yurt yönetimi ısrarla ‘sadece bisikletçilere ayrılacak bir yurt bölümü olmadığını’, ama istenirse öğrencilerin kaldığı odalardaki boş yataklara bizleri dağıtabileceklerini söylüyorlardı. Kendilerince haklı ve çoğu hukuki haklarla ilgili olan nedenleri vardı. Destek personeli ile 110 kişiye ulaşan kafilemizin hem yarısının il dışı katılımcı olması hem de katılımcılar arasında 30’a yakın sayıda 16 yaş altı bay ve bayan bisikletçi olması nedeniyle bu farklı odalarda ve tanımadığımız insanlarla birlikte kalma, sabah erken saatte kalkılacak (05.00) ve toplanılacak (06.00) olması, gece rahatsızlanabilecek sporculara ulaşılabilme zorluğu ve diğer önceden tahmin edilemeyecek tartışma, hırsızlık suçlamaları gibi sakıncaları nedeniyle masum görülse de yurt nöbetçi idaresinin bu teklifi sorumlumuz Mehmet Ada bey ile Bitlis İl Kültür Müdür yardımcısı ve bizler tarafından kabul edilmedi ve maalesef Valiliğinizin istediğimiz gibi konaklama imkânı sağlayamayacağı anlaşılarak biz bisikletçilerin de kabulü ile bu saatten sonra yatılsa dahi dinlenilemeyeceği ve yarınki (sabahki) 160 km’lik turun en ağır gününün başarılmasının imkânsız olacağı nedeniyle turun son etabının koşulmamasına karar verdik.
Eğer bu turun son etabı öncesi yaşanan sorunlar olmasaydı ben ve diğer katılımcı arkadaşlarım, Pedal Pedal Van Gölü Bisiklet Turu’nu internet ve sosyal medya aracılığı ile, üyesi olduğumuz Dünya ve Türkiye tur bisikletçileri topluluğuna tanıtacak ve gelecek yıllarda katılmalarını tavsiye edecektik. Şimdi, bu tanıtımı yine yapacağız, ama gerçekleri söyleyerek, ihtiyatlı olmalarını ve başta Van’daki konaklama ve son etap hakkında olmak üzere resmi düzenlemelerin aksaklıkları ve eksikleri konusunda hazırlıklı gelmelerini söylemek zorundayız. Bizler her ne kadar maceracı kişilik özelliklerine sahip bireyler olsak da durumda çoğu tur bisikletçisi sonunun nasıl biteceğini bilmediği; yemek ve konaklama konusunda aldatılacağı, yalan söylenen tur düzenlemelerine katılmak istemezler. Çünkü biz Bitlis-Van illeri ve Van Gölü çevresinde yapmayı düşündüğümüz dört günlük tur öncesi en az iki ay antrenman turları ile bu tura hazırlandık ve katılımcıların yarısı en az 12 saatlik otobüs yolculuklarını kendi olanakları ile finanse ederek turunuza katıldılar. İzmir’den gelen 8 katılımcı yolun 22 saat sürdüğünü söylediler.
110 kişilik bir bisikletçi kafilesinin dört gün boyunca yükleri ve bisikletleri ile birlikte taşınarak tur koşturulması çocuk oyuncağı değildir, ciddiyet ister. Verilen sözlerin tutulmasını ve önceden nerede ne yapılacağının sporcularca bilinmesini gerektirir. Zira, bizlere “Van’a geldiğinizde sizlere öğle ve akşam yemeği verilmeyecek ve konaklama sağlanmayacak dense idi, kendimizi buna göre hazırlar kendi çözümlerimizi üretirdik.
Kendim ve arkadaşlarım adına bu mektubu sizin şahsınıza bizzat ulaşabilmesi için postayla özel kaleminize ve valiliğiniz van@icisleri.gov.tr adresindeki e-iletişimine ve web sayfanızın ((link)) iletişim adresi olan info@munirkaraoglu.com adreslerine yolluyorum ve durumun basit bir olaymış gibi sanılmasının önüne geçmek ve tarihe not düşmek için de bisiklet ve sporcu camiasına ve Türkiye ve dünya kamuoyuna duyurulmasını sağlamak için sosyal medya aracılığı ile yayınlıyorum.
Bizler sorumluların kimler olduğunu bilemeyiz ve devlet katında muhatap ve sorumlu olarak sizi biliriz. Sonuçta durumu ve şikâyetimizi anlattıktan sonra sizden talebim söz konusu Bisiklet Turunun bir gün önce bitirilmesine, Van ilinde iken gerek öğle gerekse akşam yemeklerinde bekletilmemize ve konaklama sorunumuzu önceden çözmeyip gecenin geç saatlerine kadar süren sonuçsuz tartışmalar sonunda bizleri o yorgunlukla, tozumuz-terimiz ve Akdamar Adası’nda girdiğimiz Van Gölü’nün sodalı suları üzerimizde gerisin geri Tatvan’a dönmemize ve saat 05. 30’da yatabilmemize neden olan Turun Van’daki sorumluları hakkında gerekli incelemenin yapılmasını, kusur ve görev ihmali bulunanların cezalandırılmalarını ve durumdan tarafımın bilgilendirilmesini arz ve talep ediyorum.
Saygı ve sevgilerimle.
Umur Gürsoy
Adresim: Toplum Sağlığı Merkezi 80010 Osmaniye/Merkez
