14 Şubat 2010 Sevgili minik "Çılgın"ım ile vedalaştım..

Dün sabah ( Sevgililer Günü'nde, sevgili Çılgın'ımı minik köpeğimi defnettim.. Çok üzgünüm, dünden beri gözümün yaşı dinmiyor...

Yeğenim bana 14 sene önce doğum günü hediyesi olarak getirmişti 6 aylık yavruydu ..O bir terrier - kaniş kırması , altın topacı gibi sarı kıvırcık tüylü, zeytin gözlü erkek bebekti bana geldiğinde..

Son 2 aydır hastaydı..Ayaklarının hiçbiri tutmuyordu..uyutulması gerektiğini anlamıştım ama bi türlü kıyamıyordum.. Ona hayatını ben vermemiştim ki , nasıl uyutulmasına karar verebilirdim..
Cumartesi günü onu beslerken, gözlerindeki hüznü hissettim..
( -koşup oynayamıyorum, acı çekiyorum ) der gibiydi..
Tamam ,dedim ...Pazartesi olsun seni veterinere götüreceğim...

Pazar sabahı mamasını vermek için yuvasına baktığımda cansız bedeniyle karşılaştım.. O kısacık ömrü bitmişti işte..
Kararın bana kalmamasına sevindim, acısının bitmesine sevindim..Ama dile kolay, 14 yıldır benimle yaşayan, oğlum diye sevdiğim sarı topacım yoktu artık...Dünden beri hiç iyi değilim....

Sabah öğlen akşam onu beslemek ve tuvaletine çıkarmak...O saatler geldiğinde ister istemez gözüm sürekli yattığı yerlere gidiyor..Ama yok artık...
Çılgın'ımı çok özlüyorum........

İlk okuduğumda beni çok hüzünlendiren, şimdi ise yaralı yüreğimi kanatan ;
sevgili Can Dündar'ın köpeği ile veda yazısını da sizlerle paylaşmak istedim.:


Özleme Dair

Yüreğimi sıkıştıran bu kesif hüzün, belki de terketmişlere özgü gizli bir terkedilme duygusudur.

Özledim seni...

Ayrılık yüreğimi karıncalandırıyor nicedir...

Beynimi uyuşturuyor özlemin...

Çok sık birlikte olamasak bile benimle olduğunu bilmenin bunca yıl içimi nasıl ısıttığını yeni yeni anlıyorum.

Yokluğun, hatırlandıkça yüreğime saplanan bir sızı olmaktan çıkıp mütemadi bir boşluğa dönüşüyor.

Sabahlara seni okşayarak başlamaları akşamları, her işi bir kenara koyup seninle başbaşa karşılamaları özlüyorum; oynaşmalarımızı, hırlaşmalarımızı, yürüyüşlerimizi, sevimli haşarılığını, çocuksu küskünlüğünü...

Nasıl da serttin başkalarına karşı beni savunurken; ve ne yumuşak, bir çift kısık gözle kendini ellerimin okşayışına bırakırken... ya da kolyeni çözdüğümde kollarıma atlarken...

Hasta olduğunda, o korkunç kriz gecelerinde günler, geceler boyu nöbet tuttuk başında... o şen kahkahalarına yeniden kavuşabilmek için sessiz dualar ederek...

"Atlattı" müjdesini kutlarken yorgun bedenindeki yaraları okşayarak, doktorun böldü sevincimizi:

"Yaşayamaz artık bu evde... yüksek binalar ve beton duvarların gri kentinde" dedi, "O gitmeli... ve kendine yeni bir hayat çizmeli..."

Bilsen, ne zor gitmen gerektiğini bile bile "Kal" demek sana...

Ne zor, senin için ebedi mutluluğun beni unutmandan geçtiğini bilmek...

Gitmeni asla istemediğim halde, buna mecbur olduğumuzu görmek ve sana bunları söyleyemeden "Git artık" demek...

"Beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk kavuşacaksın mutluluğa" demek sana ne zor...

Sesimi, kokumu çekip alıvermek beyninden, sesin, kokun hâlâ beynimdeyken...

seni görmemek ve belki yıllar sonra karşılaştığımızda bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...

... yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek...

... ve sonra kendi ellerimle bindirip seni yabancı bir arabanın arka koltuğuna, birlikte güneşlendiğimiz onca yazı, yanyana titreştiğimiz onca kışı, paylaştığımız bunca acıyı, onca kahkahayı ve bütün o uzak yeşillikleri katıp yorgun bedeninin yanına, arkandan pişmanlık gözyaşları dökmek ne zor...

... ne zor hiç tanımadan seni emanet ettiğim bir şoföre "Hızla uzaklaş buradan ve gidebileceğin kadar uzağa git" demek...

... yokluğunu beklemek, ne zor...

* * *
Bunları düşündükçe, şu anda uzakta bir yerlerde üşüdüğünü sezinleyerek panikliyorum. Bütün engelleri aşıp terkedilmiş caddeleri, kimsesiz sokakları. yalnız bulvarları arşınlayarak sana ulaşmak, sessizce başını okşamak, kulağına sevgi sözcükleri fısıldamak ve yavaşça üzerini örtmek geçiyor içimden...

Paylaştığımız bir mazinin, yitirdiğimiz bir geleceğe dönüşmesinden hicran duyuyorum.

Gizli gizli hüzünlendiğim akşamlardan birinde, terketmişlere özgü bir terkedilme korkusunu da yüreğimin derinlerinde duyarak sana koşmak, yaptıklarım ve daha çok da yapamadıklarım için özür dilemek ve

"Geri dön bebeğim" demek istiyorum:

"Geri dön... kulüben seni bekliyor..........Can Dündar


.

ya Sibel Hn, okurken inanın boğazım düğümlendi.. Göz yaşlarımı zor tuttum. Bu sevginin nasıl birşey olduğunu biliyorum. Gerçekten büyük bir acı. ama ızdırapının bitmesi ve bunu sizin yapmak zorunda kalmamanız teselli oluyor.
Başınız sağolsun demek istiyorum...

@naz34

Sibel abla bize göre kısa galiba,Birde çok bağlanırsak böyle geliyor işte.Bizlerle turdayken bile düşünürdün,gecikirsem ne yapar diye.Mekanı cennet olsun.

İtiraf etmeliyim bu tür uzun yazıları genelde önemseyip okumam ama konusu işi değiştirdi kaç sefer okuduğumu hatırlamıyorum hepsini baştan sona..baştan sona..tekrar tekrar...
Çılgın'ın ölmesi gerçekten çok üzücü başınız sağolsun umarım kendinizi toparlarsınız..
Bir çok hayvan besledim bende uzun yıllar birlikte yaşadığım köpeklerim-kedilerim de oldu..Yaşamayan tam olarak anlamaz diye düşünüyorum..
Şakir'im vardı benim en yakışıklı siyamlardandı
uzun zaman önce öldü onu gömdüğüm yerde belkide kemikleri bile kalmamıştır..
Bu kadar yıl geçmesine rağmen ben hala onun yanına gider aynı yerime oturur dakikalarca onunla sohbet ederim..İşte bu yüzümde bir tebessüme sebep olur.
iyi pedallamalar...

sibel abla çok üzüldüm.her ne kadar çılgını tanımasakta turlarda behsederdin hep. dile kolay uzun yıllar seninleydi. umarım en kısa zamanda yokluğuna alışırsın. kendinize iyi bakın.

Ofis mofis dinlemem ağlarım işte böyle zırıl zırıl.

Sibel Hn.

Tüm kalbimle sabır, göz yaşlarınızın yerine yüzünüze tekrar tebessüm, yüreğinize sıcaklık getirecek yeni bir dost diliyorum. Zaman herşeyin ilacı...

kotu olmus bende rotveillerimi kaybettim gecen yaz

İnsanın can dostunu kaybetmesi kadar acı birşey olamaz... Başınız sağolsun

Çok üzüldüm, zor günler geçiriyorsunuz. Allah yardımcınız olsun..

Sibel hanım ; bizimle paylaşımınız için ayrıca tşk ederim.Çocukluğumdan bu yana, içimde inanılmaz bir hayvan sevgsi var.Bir çok hayvanı da beslemiştim..
Hala beslediklerim hayvanların muhabbetleri geçer.Çoğu şey unutuluyor ama hayvan sevgisi cidden bambaşka bir sevgi.Bu bence başkaları tarafından ya o kadar da değil denebilir.zaten bu seviyi yaşan bilir.Geçen küçük bir kumruyu kurtarmaya çalıştım ne yazık ki öldü. İnanılmaz üzüldüm.Yani acınızı cidden anlıyorum.
Size kalpden sabır diliyorum.Hiç eksilmesin hayvan sevgisi.
Daha bir çok güzel dünyayı tamamlayıcı varlıkları beslemeniz dileğiyle.
İyi forumlar.

Sevgili arkadaşlarım,
sevgili bisi.dostları acımı paylaştığınız için her birinize ayrı ayrı ,çok teşekkür ediyorum..Sağolun..


Sevgili Tolga Yalçın :
Dediğin gibi, O zor kararı vermek zorunda kalmamak biraz olsun teselli sebebim..

Reha Genç :
Tura çıktığımda aklım hep Çılgın'ımda kalıyordu. Reha’cığım.. Hem onu yalnız bıraktığım için, mamasını vermekte geç kaldım diye hep suçluluk duyuyordum..

Kutay Özdemir :
Bende şakir’ini kaybetmene üzüldüm…

Zeki Günaydın :
Aslında zaman zaman niyetlendim tura getirmeyi sevgili Zeki, ama üşür de hasta olur diye hep vazgeçtim..

Elif Kenaroğlu :
Yeni bir dost düşünemiyorum… Vedası çok acı veriyor çünkü.

Ayberg Türk :
Senin kaybına da üzüldüm kardeşim..

Akıncı Göktuğ Eren :Sağol Göktuğ…

Tolga Ayla :
Gerçekten iki gündür saatlerim şaştı sanki..Çünkü günüm, saatlerim ona ayarlıydı..Şimdi o saatler gelince ne yapacağımı bilemiyorum..

Sadana :
Hayvanları sevmeyen insanı da, doğayı da sevmez, derler..Buna inanırım…Tüm kalplerde, her türlü sevgilerin var olması dileğim..

Sağlıcakla kalın..............Sevgilerimle..............
.
.

acınızı tam olarak anlayamamak la birlikte az çok tahmin edebiliyorum...
bence nazlımdan ayrılmak zorundan kalmıştım kendisi Saf kan bir golden retriewer dı...
mutluyum ki vefatıyla değil bazı gerek sebeblerden dolayı ayrılamamız beni bir nebze iyi hissettiriyor çünkü yaşıyor biliyorum...
ancak sabahları o koca ıslak burnunun suratımda nefes alması ve beni öyle kaldırması... etrafa mamur mamur bakması ona kimi zaman kendinisini tehlikeye attığında kızsamda bağırsamda onu düşündüğümü bildiği için yine üzerime atlayıp elimi kolumu yalaması...

anne olduğunda baya karşı ilk defa hırlamasını hiç unutamıyorum...
özelliklede iskele denize atlamak için koşarken peşimden onunda hiç düşünmeden atlaması vs...


topralı bol olsun üzerine nurlar yağsın...

gerçekten çok üzüldüm benimde köpeğim var 4 yaşında. o minik yaratıklar bazen her üzüntünüzü unutturuyor iyi pedallar

@gvenc


Teşekkür ederim....

.

@Onur Kahraman

Teşekkür ederim Onur...
Senin küçük dostuna sağlıklı ve uzun ömürler diliyorum..

.

hayatta ölüm de var, bu tür durumlar insana bunu da hatırlatıyor.sonsuza dek burada olacakmışız gibi yaşıyoruz, ona göre planlar yapıp kendimizi koşulluyoruz... her aldığımız nefes bizi kaçınılmaz sona biraz daha yaklaştırıyor...bunu bilerek yaşamak gerek ki ölüm geldiğinde manalı bir hayatı geride bırakalım...

başınız sağ olsun.

Sevgili Sibel, acını çok iyi anlıyorum, benim de eskiden bir muhabbet kuşum vardı, oğlum gibiydi, beraber oyunlar oynar, beraber yemek yer, hatta ayıptır söylemesi içki kadehimi bile bazen paylaşırdı bızdık, parmak kadar birşey ama insan öyle seviyor bağlanıyor bu sevimli yaratıklara, seninde yazını okurken gözlerimden bir kaç damla süzüldü yanaklarımdan.

Bildiğim güzel bir uygulama var, iyice rahatlayıp sakinleşip gözlerinizi kapayın, o sevdiğiniz varlığı iyice gözünüzde hayalinizde canlandırın, her zaman sevdiğiniz olması gerektiği şekilde, şimdi onu üzülmüş korkmuş gözyaşları içinde düşünün, onu hemen teskin edip korkacak bir şey olmadığını, onu ne kadar çok sevdiğinizi, onun sizin için ne kadar değerli olduğunu, onu hiçbir zaman yalnız bırakmayacığınızı, herzaman yanında olacağınızı söyleyin, evet işe yaramaya başladı bile, sevdiğiniz tamamiyle korkularından arındı ve yüzü tekrar gülüyor mutlu bir şekilde. Şimdi onu yavaşça ufaldığını, küçüldüğünü düşünün, iyice ufaltın taaki kalbinize sığacak kadar, ve onu kalbinize yerleştirin, artık ne zaman isterseniz başınızı kalbinize çevirerek onun gülen yüzünü görebilirsiniz, istediğiniz zaman onu sevebilirsiniz, o herzaman sizinle beraber....

Mesajınızı bizimle paylaştığınız için tekrar teşekkürler
Sevgiler,
Hakan.

@norveçli balıkçı

Çok teşekkür ediyorum....

O kaçınılmaz sonu biliyoruz bilmesine de, hazır olamıyor insan hiç bir zaman..
Her veda erkenmiş gibi geliyor çünkü..


.

@Hakan Yazman


Sevgili Hakan acımı paylaştığın için çok teşekkürler..

Sen de "Bızdık" ile vedalaşmışsın ...Çok üzüldüm... Bundan dolayı beni anladığını biliyorum.. Ateş düştüğü yeri yakıyor...

Hala evdeymiş gibi geliyor... Daha çok yeni ya , zaman zaman unutuyorum vedalaştığımızı..
Çarşıda biraz fazla oyalanınca " -eyvah acıkmıştır ,geç kaldım " diyorum..
Hemen sonrasında evde olmadığını hatırlıyorum..Ağlaya ağlaya eve geliyorum..

Benim kalbimde bir " Unutulmayanlar köşesi" var..Çılgın'ım da artık orada...

.

yanağımdan süzülen birkaç damla ile birlikte inanın kelimeler boğazımda düğümlendi. bende 6 yaşında bir siyam besliyorum ve o kötü sona kendimi nasıl hazırlayacağımı bilmiyorum. ben ki düşünmekte zorlanıyorum siz ki yaşamışsınız. ne desem boş. sayesinde yalnızlık kavramını unuttum. acınızı tam anlayamasamda tahmin edebiliyorum. Allah sabır versin diyorum. Umarım cennette sonsuza kadar beraber olursunuz.
sevgiler saygılar