Ahmet Can Yakışır
Forum Bağımlısı
- Kayıt
- 8 Kasım 2008
- Mesaj
- 749
- Tepki
- 1.137
- Yaş
- 38
- Şehir
- Maltepe / İstanbul
- Bisiklet
- Sedona
Daha önce (link) Panik Fren konusunu anlatmıştım. Şimdi de bir sonraki konuyla yazı dizisine devam ediyorum. Manzaralı yollarda, yoğun trafikte ya da ekip halinde muhabbet ederek ilerlerken bu hareketi sık sık yaparız. Ne var ki çoğu zaman dengemizi bulmakta zorluk çekeriz. Hatta bu sırada çizgisinden sapıp komik kazalara sebep olmuş birçok insan vardır. Aslına bakarsanız bu sadece beyindeki bir programlama hatası ve ufak müdahalelerle kolayca düzeltilebilir. Öncelikle işin bilimsel kısmına biraz girelim: beyin; bir yol boyunca ilerlerken kendisine referans olarak alabileceği çizgiler seçer ve onların arasında ilerleyecek şekilde yönünü ayarlar. Yürürken, motorlu/motorsuz araç kullanırken, hatta ve hatta (o şansı yakalamış olanlarımız için) uçarken bile beyinde bu faaliyet mevcuttur.
Dümdüz karşıya baktığımızda; yol sınırları, gidiş-geliş şeritleri, diğer taşıtların ve yayaların ilerlerken takip ettikleri çizgiler, beyinde "doğrultu"lar olarak algılanır ve takip edilir. içinde ilerlediğimiz çizgiler, beyin için ileriye doğru uzanan çizgilerdir. kafamızı yana çevirdiğimizde ise, bu çizgilerin doğrultusu kayar. yani; önümüze doğru değil de, mesela solumuzdan sağımıza doğru uzanmaya başlar. işte karışıklık da burada başlar; çünkü o çizgiler artık beynin takip edebileceği çizgiler olmaktan çıkmıştır. beyin kendine takip edebileceği yeni çizgiler aramaya başlar ve bulduğu an da kendini onlara doğru yönlendirir.
İşte bizim de tam bu noktada; beynimize az önce ileriye doğru uzanan çizgileri, yanlamasına da takip edebilmeyi öğretmemiz gerekiyor. başlangıç için yine düz bir yol seçin, mümkünse yol kenarında kaldırım ya da yerdeki beyaz şerit gibi belirgin bir çizgi olsun. ayrıca yol da bomboş olsun, önünüzde çarpabileceğiniz hiç birşey olmasın. Bu yolda dümdüz ilerlerken, kafanızı 90 derece yana çevirin ve gözünüzü o belirgin çizgiye sabitleyin. ilerlemeye devam ederken, o çizgiyle aranızdaki mesafeyi sürekli korumaya çalışın. başlangıçta epey bir bocalayıp sürekli sağ sol yaparsınız ve gidonu istemsizce baktığınız yöne doğru çevirme ihtiyacı hissedersiniz. ancak inatla devam ettiğinizde, nihayet beynininiz bu yeni duruma uyum sağlamaya başlar. bir yerden sonra çok küçük dalgalanmalarla, o çizgiyle neredeyse hep aynı mesafede gitmeye başlayacaksınız.
Bunu yaptığınızda, kafanızı tekrar öne çevirin ve birkaç saniye bekleyin; bırakın beyniniz yine alışık olduğu eski durumuna dönsün. daha sonra yine kafanızı çevirin, az önce yaptığınız hareketi tekrarlayın. ilk birkaç saniye yine bocaladığınızı farkedeceksiniz, fakat bu sefer çok daha kısa sürede duruma alışacaksınız. Bu hareketi; aynı yolda bir uçtan bir uca birkaç kez giderek tekrarlayın. hem sağa hem de sola bakarak, kafanızı çevirdiğiniz an adapte olabilmeye başladığınızda; olayı yeni bir seviyeye taşıyacağız. bu sefer; doğrudan çizgiye bakmak yerine kafamızı biraz daha kaldırıp manzaraya bakacağız. yine de gözümüz çizgiyi algılayacak, ve kısa bocalamaların ardından beyin; gözün odak noktasında olmayan çizgileri de yanlamasına takip etmeyi öğrenecek. Böylece yana bakarak gitmeyi profesyonel düzeyde öğrendikten sonra, artık olayı biraz daha abartıp arkaya bakarak gitmeyi de öğrenebiliriz.
Aslında buradaki asıl zorluk, vücudun aşırı esnemesinden dolayı beynin vücudu dengede tutmaya çalışmasıdır. yani gövdemizi sola çevirirsek gidona doğru uzanan sol kolumuz kısa kalmaya başlar, beyin de bunu dengelemek için gidonun sol tarafını kendine çeker. yani olay artık çizgileri takip etmekten çıkar, vücudun koordinasyonuyla ilgili sıkıntılar başlar. Bu durumu engellemek için herşeyden önce, arkaya nasıl bakacağımızı öğrenmemiz gerekiyor. bir kere belimizden yukarısını mümkün olduğunca az çevirip, dönüş hareketini sadece boyunla sınırlı tutmalıyız. gözlerimiz de yanlara doğru yaklaşık 90 derece dönebildiğine göre, 180 derece geriye bakabilmek için sadece boynumuzu ve gözlerimizi çevirmemiz yeterli olmaktadır.
Bu şekilde geriye bakarken, arkamızdaki cisimlerin şekillerini ve renklerini tam ayırt edemeyiz. ancak büyüklüklerini ve yönlerini kesinlikle net olarak algılayabiliriz. zaten bizim için bunlar yeterli olmaktadır. bu şekilde yol çizgileri de takip edilebilir, ve beyin yine yönünü ayarlayabilir. Başka bir arkaya bakma şekli de, başımızı öne eğip biraz da yana çevirmek ve yine göz kaslarımızı kullanarak arkamızı görmektir. şahsen ben bunu daha pratik buluyorum, hem de tekrar önümüze dönmek daha çabuk oluyor. Hızlı bir şekilde arkanızı kontrol etmeniz gereken durumlarda bu hareket kesinlikle daha çok işe yarayacaktır.
Şimdiye kadar anlattığım kısımlarda, genel olarak trafikteki taşıtlar ya da ekip arkadaşlarımızı takip etmek gibi durumları ele aldım. ancak kimi zaman; arkamızda sürüp gitmekte olan ilginç bir olayı da izlemek isteyebiliriz. ya da aramızı açtığımız ekip arkadaşlarımızı görmek amacıyla arkamıza dönebiliriz. yani arkamıza bir anlığına değil, birkaç saniye boyunca döneriz. işte böyle durumlarda; insanın dikkati tamamen dağılır ve önümüzde akıp gitmekte olan bir yol olduğunu unutabiliriz. işte o birkaç saniye; çoğumuzun bildiği üzere ölümle yaşam arasındaki ince çizgiyi geçmek için gayet de yeterli bir süredir.
O yüzden siz siz olun; arkanıza uzun süre bakacağınız durumlarda muhakkak tam olarak durun ve gövdenizi tamamen döndürerek arkanızı izleyin. aksi takdirde hem göz kaslarınızı çok zorlarsınız, hem de o sırada tamamen belirsiz bir doğrultuya gideceğiniz için kaza riskiniz çok çok fazla olur. emin olun arkanızda olabilecek hiç bir olay; yaşamaya devam etmeniz kadar ilginç değildir. Bir şeyden kaçıyorsanız da arkanıza bakmak sizi her zaman yavaşlatır, dümdüz önünüze bakıp abanın pedallara. başka hiç bir şekilde daha hızlı gidemezsiniz.
Dümdüz karşıya baktığımızda; yol sınırları, gidiş-geliş şeritleri, diğer taşıtların ve yayaların ilerlerken takip ettikleri çizgiler, beyinde "doğrultu"lar olarak algılanır ve takip edilir. içinde ilerlediğimiz çizgiler, beyin için ileriye doğru uzanan çizgilerdir. kafamızı yana çevirdiğimizde ise, bu çizgilerin doğrultusu kayar. yani; önümüze doğru değil de, mesela solumuzdan sağımıza doğru uzanmaya başlar. işte karışıklık da burada başlar; çünkü o çizgiler artık beynin takip edebileceği çizgiler olmaktan çıkmıştır. beyin kendine takip edebileceği yeni çizgiler aramaya başlar ve bulduğu an da kendini onlara doğru yönlendirir.
İşte bizim de tam bu noktada; beynimize az önce ileriye doğru uzanan çizgileri, yanlamasına da takip edebilmeyi öğretmemiz gerekiyor. başlangıç için yine düz bir yol seçin, mümkünse yol kenarında kaldırım ya da yerdeki beyaz şerit gibi belirgin bir çizgi olsun. ayrıca yol da bomboş olsun, önünüzde çarpabileceğiniz hiç birşey olmasın. Bu yolda dümdüz ilerlerken, kafanızı 90 derece yana çevirin ve gözünüzü o belirgin çizgiye sabitleyin. ilerlemeye devam ederken, o çizgiyle aranızdaki mesafeyi sürekli korumaya çalışın. başlangıçta epey bir bocalayıp sürekli sağ sol yaparsınız ve gidonu istemsizce baktığınız yöne doğru çevirme ihtiyacı hissedersiniz. ancak inatla devam ettiğinizde, nihayet beynininiz bu yeni duruma uyum sağlamaya başlar. bir yerden sonra çok küçük dalgalanmalarla, o çizgiyle neredeyse hep aynı mesafede gitmeye başlayacaksınız.
Bunu yaptığınızda, kafanızı tekrar öne çevirin ve birkaç saniye bekleyin; bırakın beyniniz yine alışık olduğu eski durumuna dönsün. daha sonra yine kafanızı çevirin, az önce yaptığınız hareketi tekrarlayın. ilk birkaç saniye yine bocaladığınızı farkedeceksiniz, fakat bu sefer çok daha kısa sürede duruma alışacaksınız. Bu hareketi; aynı yolda bir uçtan bir uca birkaç kez giderek tekrarlayın. hem sağa hem de sola bakarak, kafanızı çevirdiğiniz an adapte olabilmeye başladığınızda; olayı yeni bir seviyeye taşıyacağız. bu sefer; doğrudan çizgiye bakmak yerine kafamızı biraz daha kaldırıp manzaraya bakacağız. yine de gözümüz çizgiyi algılayacak, ve kısa bocalamaların ardından beyin; gözün odak noktasında olmayan çizgileri de yanlamasına takip etmeyi öğrenecek. Böylece yana bakarak gitmeyi profesyonel düzeyde öğrendikten sonra, artık olayı biraz daha abartıp arkaya bakarak gitmeyi de öğrenebiliriz.
Aslında buradaki asıl zorluk, vücudun aşırı esnemesinden dolayı beynin vücudu dengede tutmaya çalışmasıdır. yani gövdemizi sola çevirirsek gidona doğru uzanan sol kolumuz kısa kalmaya başlar, beyin de bunu dengelemek için gidonun sol tarafını kendine çeker. yani olay artık çizgileri takip etmekten çıkar, vücudun koordinasyonuyla ilgili sıkıntılar başlar. Bu durumu engellemek için herşeyden önce, arkaya nasıl bakacağımızı öğrenmemiz gerekiyor. bir kere belimizden yukarısını mümkün olduğunca az çevirip, dönüş hareketini sadece boyunla sınırlı tutmalıyız. gözlerimiz de yanlara doğru yaklaşık 90 derece dönebildiğine göre, 180 derece geriye bakabilmek için sadece boynumuzu ve gözlerimizi çevirmemiz yeterli olmaktadır.
Bu şekilde geriye bakarken, arkamızdaki cisimlerin şekillerini ve renklerini tam ayırt edemeyiz. ancak büyüklüklerini ve yönlerini kesinlikle net olarak algılayabiliriz. zaten bizim için bunlar yeterli olmaktadır. bu şekilde yol çizgileri de takip edilebilir, ve beyin yine yönünü ayarlayabilir. Başka bir arkaya bakma şekli de, başımızı öne eğip biraz da yana çevirmek ve yine göz kaslarımızı kullanarak arkamızı görmektir. şahsen ben bunu daha pratik buluyorum, hem de tekrar önümüze dönmek daha çabuk oluyor. Hızlı bir şekilde arkanızı kontrol etmeniz gereken durumlarda bu hareket kesinlikle daha çok işe yarayacaktır.
Şimdiye kadar anlattığım kısımlarda, genel olarak trafikteki taşıtlar ya da ekip arkadaşlarımızı takip etmek gibi durumları ele aldım. ancak kimi zaman; arkamızda sürüp gitmekte olan ilginç bir olayı da izlemek isteyebiliriz. ya da aramızı açtığımız ekip arkadaşlarımızı görmek amacıyla arkamıza dönebiliriz. yani arkamıza bir anlığına değil, birkaç saniye boyunca döneriz. işte böyle durumlarda; insanın dikkati tamamen dağılır ve önümüzde akıp gitmekte olan bir yol olduğunu unutabiliriz. işte o birkaç saniye; çoğumuzun bildiği üzere ölümle yaşam arasındaki ince çizgiyi geçmek için gayet de yeterli bir süredir.
O yüzden siz siz olun; arkanıza uzun süre bakacağınız durumlarda muhakkak tam olarak durun ve gövdenizi tamamen döndürerek arkanızı izleyin. aksi takdirde hem göz kaslarınızı çok zorlarsınız, hem de o sırada tamamen belirsiz bir doğrultuya gideceğiniz için kaza riskiniz çok çok fazla olur. emin olun arkanızda olabilecek hiç bir olay; yaşamaya devam etmeniz kadar ilginç değildir. Bir şeyden kaçıyorsanız da arkanıza bakmak sizi her zaman yavaşlatır, dümdüz önünüze bakıp abanın pedallara. başka hiç bir şekilde daha hızlı gidemezsiniz.
