3 ana tutuş vardır, sayacağım 3 tutuş dışındakiler ara tutuşlardır.
Adlandırmaları bana aittir, literatürde farklı isimlerle karşılaşabilirsiniz.
1) Konfor tutuşu: Eller gidonun üst noktasını bir kuşun ayaklarının dalı kavraması gibi pozisyonda tutuştur.Bu tutuşta vücut diğer tutuşlara göre en dik pozisyonda olduğu için daha az kas grubu kasılır, vücut daha dik konumda olduğu için de uzun binişlere uygundur.Ayrıca sprintlerden (atak), intervallerden (hızlanıp hız kesme) sonra da bu tutuş ile vücudunuzu dinlendirebilirsiniz.
2) Kontrol tutuşu: Bu tutuşta eller gidonun üst değil yan boruları üzerinde ve avuç içleri birbirine bakacak şekilde, parmaklarımızın büküm yerleri ileri bakacak şekildedir.İkişer parmağımız fren kolları üzerindedir.Yol bozuk olduğunda, inişlerde, virajlara girişte, kavşaklarda, ani fren gerektiren her durumda bu tutuş güvenli olacaktır.
3)Aerodinamik tutuş: Eller, gidonun borularının en alt (yere en yakın) noktalarından tutar.Avuç içlerimiz gökyüzüne bakar, tabi avuçlarımız her tutuşta olduğu gibi kapalı olmalıdır.Bu tutuşta başımızla birlikte tüm vücudumuzu en ileri ve yere yakın pozisyona getirdiğimizden göğsümüzden geçecek hava akımı, en düşük düzeydedir.En aerodinamik pozisyon genel hatlarıyla bu tutuştur. (aerobarlar hariç) Aynı zamanda dirsekleri de birbirine bakacak şekilde tutarsak etkiyi artırır.Bu pozisyonda uzun süre binilmez, çünkü diğerlerine göre daha erken yorulmamıza sebep olur.Ama yüksek hızlar için (özellikle inişlerde) idealdir.