kitaplar kütüphane ve ben

her üniversite mezunu gibi, okul zamanı beğendiğimiz, ilerde lazım olur diye düşündüğümüz bölüm kitaplarını mezun olana kadar sakladık. diğerlerini ile ikinci el okul piyasasında paraya çevirmiştik. mezun olduk ve kendimizi bambaşka bir iş hayatının içinde sakladığımız kitaplarla alakasız işler yaparken bulduk ve o evdeki kütüphanemizde duran kıymetlimisss kitaplarımıssss işe yaramaz oldu. işe yarasın diye okulumuzun kütüphanesine götürüp bağışlamak istedik. kütüphanedeki görevli, herkes sizin gibi eski okul kitaplarını bize getiriyor, o kitapların hepsini alırsak bu kütüphane güncelliğini ve cazibesini yitirir çöplük olur; bu kütüphaneyi çekici kılan yeni kitaplar ile kaynak eserlerin zenginliği ile harmanlanmış bir kolleksiyondur. o nedenle madem iyilik yapacaksınız, güncel kitaplardan alıp hediye edin demişti.

bir iki yıl önce de, eski kitapçı bir abim, okuduğun kitapları ne yapıyorsun diye sordu. ben de evde duruyor demiştim. o da getirsene buraya, kitaba ihtiyacı olup parası yenisine yetmeyen öğrencilere bir faydan olur demişti.

kitap okumak zordur. kabul ediyorum. keyiflidir, iddia ediyorum. kötü kitap sizi tv ve internete bağlar. iyi kitaplar ise sizi gündemden soyutlar. ben bir kitabı bir kişi okursa üzülüyorum artık. alıp okuduğum kitabın son durağı ODTÜ kütüphanesidir. okumak isteyipte birgün okurum diye almak istediğim ve aldığım kitabın ilk durağı da orası artık. böyle bir takıntılı durum oluştu bende.

kitaplarınızı değerlendirin. paylaşın.

bir anektod ile bağlayayım. ODTÜ mezunları sincanda bir ilköğretim okulu yaptırdılar. ben de kütüphanesine yardımcı olayım diye (link) diye insnaların ücretsiz eşya değiştokuşu yaptıkları siteye yazdım. 1800den fazla kitabı kendim gidip adreslerinden aldım. insanların kitaba atfettikleri bir kutsiyet var. bu İslam'ın kitab-ı Kur'an-ı Kerim'e ithafen duyulan bir kutsiyet. okumuyorlar belki ama lazım olur diye de saklamamazlık etmiyorlar. neler geldi neler. 1200 kadarı, test kitabı, gazete ansiklopedisi, artık antika olmuş ders kitapları idi. onları doğrudan ODTÜ deki geri dönüşüm kutularına attım. bu kutulardaki malzemeler satılıp parasıyla öğrencilere burs oluyor. yani anlayacağınız o kitaplar bile yabana gitmedi. geri kalan 500 kitap güzeldi ama ODTÜ mezunları okulunu yaptıran ekipteki bir flörtüm sırf bana gıcıklığına kitapları istemedi. bu kitapları ne yaptık peki?

benim okuduğum okullarda ahanda bu küttüphane diye bir oda içinde de alıp okumadığımız kitapların olduğu yerler vardı. Ayaşta bir okulda öğretmen olan bir arkadaşım da, bizik okulda çok güzel bir kütüphane var dedi. dizi dizi raflar, okuma salonu vs var dedi ama hiç kitap yok diye ekledi. o 500 kitap işte bu okula gitti.

geri kalan 100 kitap, cinsel içerikli, okul kütüphanelerine uygun olmayan aşk romanları vs tarzında kitaplardı. onları da sahaflarda paraya çevirdim. ve ODTÜ okuluna nakdi yardım oldu.

özetle, kitaplar benim için kutsaldır ama okunmayan kitabın anlamı yoktur. anne babalar çocukları görsün o kültür oluşsun, ilerde okurlar diye kitap stoklamayı seviyorlar. saygı duyuyorum onlara ama bende 2 kitap var evimde. birincisi Muhammed Esed in Kuran-ı Kerim in tefsir meali ve Yaşar Nuri Öztürk'ün Kuran'ın temel kavramları. bu kitaplara günümüzün atmosferi gereği sık sık bakmam gerekiyor. diğer anlık bilgi ihtiyacı için internet var. keyif için alıp okuduğum ya da okuyamadığım tüm kitaplar ise ODTÜ kütüphanesinde.

keşke ülkemizde cami sayısının binde biri kadar güncel kütüphaneler olabilse.

Kütüphane? O da ne?

Yaklaşık iki yıldır herhangi bir üniversitenin herhangi bir bölümünde çalışıyorum. Üniversite dediğime bakmayın, aslında "bahçesi biraz daha geniş, kantini biraz daha büyük bir lise". Hem eğitim, hem araştırma, hem de öğrenci kalitesi olarak.

Ara sıra öğrenciler gelir, otururuz, konuşamayız. Ne ben futboldan anlarım, ne de onların konuşacak başka bir şeyleri var.

Geçen biri İnce Memed'in ciltlerini gördü. "Ben hayatımda bu kadar kitap okumadım!" dedi. Hmm, bravo. Her gün yanından geçtiği kütüphaneye yıllardır bir kere bile girmemiş olması, çoğu öğrenci gibi, onun için de bir övünç kaynağı.

Zor iş insanlara kitap okutmak. Kolay olan ise, okumak isteyen insanlara kitap ulaştırmak.

İletişelim Mehmet abi. Okuyucusunu arayan birkaç kitabım var.

***

Buralarda durum "Canlı müzik, nargile ve ben" şeklinde.

Bisiklet ve kitap dostları,
İnternette "okumaksin" diye aratırsanız,
Türk toplumunun okumaması üzerine ironik bir metne
ulaşacaksınız.
Tespitlere katılacağınızı düşünüyorum.

Mehmet Abi çok güzel bir iş yapmışsınız... Bende sizin gibi evde temel kitaplar dışında kütüphane kurulmasına karşıyım... Kitaplar tozlu raflarda yokolup gitmesinler...

Ben de evde saklayanlardanım, neye yarayacaksa... Bir ara epey bir miktarını bir kütüphaneye verdim ama kütüphaneci pek de memnun olmadan kabul etmişti. Ne yaptı sonra bilmiyorum?

Ben bir de şu kitapları kabul etmeyen flörte takıldım

@Oktay ErkanSaklayın, topyekün zamanı gelince bağışlarsınız. Ben artık elektronik dökümanlara, yazılmış tezlere çevirdiğim için gözümü fazlaca kitap almıyorum. Aldığım kitaplar genelde araştırma-tarih içerikli oluyor. Pek fazla roman okumam ancak okuduğum bazı insanlar var ve onların kitaplarını saklamaktan egoistçe bir haz alıyorum. Misal, Puslu Kıtalar Atlası - İhsan Oktay Anar, Gizli Ajans - Alper Canıgüz, Dublörün Dilemması - Murat Menteş, Sineklerin Tanrısı - William Goldling, A-mak'ı Hayal - Filibeli Ahmed Hilmi, Devlet Ana - Kemal Tahir, Kuyucaklı Yusuf - Sabahattin Ali, Tarih - Herodotos bunlar basitçe aklıma gelenler. Kitaplık kurmak güzel bir şeydir. Evladınıza bırakırsınız, olmadı hayır amaçlı başkalarına bağışlarsınız.

Bende kitaplarımı saklıyorum. Ne çocuklarıma göstermek için ne de başka birşey için. O kadar emek verdiğim kitaplığımı başkalarına vermek doğru gelmiyor.