Bugun iranda, birlesik arap emirliklerinde, hindistanda bile bisiklet kullananlara karsi daha buyuk bir saygi var. Ozellikle begenmedigimiz iranda bisiklet kullanimi o kadar yaygin ve ortam bisiklet kullanimina o kadar elverisli ki...
Biz neden boyleyiz, neden boyle olduk? Nicin saygisisiz, nicin benciliz? Neden empati kuramiyoruz? Neden kendimiz gibi olmayanlari dışlıyoruz? Bir anda nasil degistik biz boyle?
Birak bisikleti, otobus beklerken, ustgecitten gecerken, kaldirimda yururken bile risk altindayiz ve bu ulkede 2 dakika sonramiz bile garanti degil. Bir de uzerine teror orgutlerinin canli bomba eylemleri cikti. Nereye gidiyoruz? Bu halk ne zaman farkindaliga ulasacak?
Kafamda deli sorular. Eşim de isyanda. Her an kirip kafayi gidebiliriz uzaklara.
Disarida herkesin yuzunde bir karis ifade, kimsenin beklentisi umudu kalmamis, milyonlarca issiz, onmilyonlarca asgari ucretli, bircok insan kredi borcu bataginda, nereye gidiyor bu ulke?
Olayi kesinlikle siyasete getirmek istemiyorum neticede herkesin bir gorusu var ve kimseyi rencide etmek istemem ancak bu ulkeye egitimden bilime, insana, her alanda her seye bir el atmanin zamani geldi de geciyor. Tahammulsuzluk had safhada.
Konu bisikletten nerelere geldi. Cunku aslinda bence dogru bir yere geldi. Cunku INSANLARIN BISIKLET KULLANDIGI BIR ULKE, MUTLU BIR ULKEDIR.