bir yerde okumuştum. çocuğunuzu korkutarak değil, vicdanına seslenerek yetiştirin diyordu. eğer bir cam kırdıysa çocuğunuz, kızmak yerine, camı kırılan kişinin durumunu anlatın... zaman kaybını, o arada evde üşümesini, sıkıntı çekmesini falan filan... basit şeyler... bu aynı zamanda çocuğun empati yeteneğini de geliştiriyor, diğer insanların yerine kendini koyabilir hale geliyor. buna ek olarak, ne dinimizce ne de yasalar karşısında tasvip edilen bir davranış olduğunu da belirtebiliriz, belirtmeyebiliriz de... son ikiyi, yaşadıkça öğrenir zaten. önemli olan, yine vicdan.