KevSerSeri
Forum Bağımlısı
- Kayıt
- 2 Ağustos 2006
- Mesaj
- 1.351
- Tepki
- 3.345
- Şehir
- Ankara
"Heybelerde Hayallerle Umutlar, Yollarda Gözler"
Bir sene icerisine yaydigimiz sorunlar kisa bir sureligine de olsa unutulacak, yenilenmis olarak donecektik sehrimize. Kiminin dersi, sinavi, kiminin okul bitirme cabasi, kiminin isi gucu, kisacasi; yasam kavgasi. Her sene oldugu gibi bu sene de Karadeniz Turu ile yanip tutusmaktaydik. Ne zaman donecek bu pedallar be arkadas? Acaba gitmek nasip olacak mi derken izinler aliniyor, listeler gun yuzune cikartiliyor ve hazirliklar basliyor. Genellikle Agustos ayini tercih ettigimiz turu bu sene Ramazan dolayisi ile yaylalar bos olacagi icin biraz daha erkene cekmek zorunda kaliyoruz. Iki gun hic durmadan bisiklet bakimi, malzeme, eksik gedik ne varsa hallediyoruz.
Bagaja yukledigim 27 kg yukum ve umutlarimla kaldirimdan yola inmem biraz zorluyor. Cok biriktirmisim bu sefer hasterini icimde, 2009`da Turkiye`de olmadigim icin yaylalara gidememenin verdigi burukluk olsa gerek diyorum. Agzim kulaklarimda yola indigimde hemen dibimizdeki otobus duraginda ve galerilerdeki saskin bakislari umursamiyorum ve sol elimle isaret ederek caddede kendime yer acmaya calisiyorum. O yuke alisma ve denge kurma cabasi var ya hic sorun degil esasinda sevincimi yukselten bir duygu. Cunku ben biliyorum ki boyle yuklu ne zaman evden ciksam, ben bir yerlere gidiyorum. O yuklu bagaji hissetmek neler yasayacagimi, neler gorecegimi hayal etmekle esdeger benim icin.
Boyle uzun turlara her zaman dedigim gibi 4 en fazla 5 kisi cikmali. Emre bir sene boyunca ben de gelmek istiyorum deyip dursa da Emre kontenjan dolu deyip durduk. Ancak son anda gerceklesen aksilikten dolayi iki kisi gelemeyince Emre icin yer aciliyor. Mujdeyi verdigimizde daha once kamp tecrubesi olmayan Emre hemen malzeme tamamlama hazirliklarina giriyor. O da biz de cok merak ediyoruz, acaba gercekten turu cikarabilir mi diye.
Yola cikmadan once dostlarla bulusalim, vedalasalim istedik. Ayaklariniza saglik arkadaslar kisa sureli de olsa sizi gormek moral oldu.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030172.jpg
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030173.jpg
Vefali arkadasimiz Erdem is cikisi bizi ugurlamak icin Sogutozu`ne kadar geliyor. Erdemcim ayaklarina saglik.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030176.jpg
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030177.jpg
Esas surpriz ise bizim icin Serci oluyor. Konya otobusunden indigini zannettigim asker Serci iki gunlugune ucaga atlayip kacarak Ankara`ya gelmis. Akrabalarini karsilamaya da ayni yere gelmis. Yahu ayarlasak olmaz, surpriz oldun bizim icin diyoruz. Bir yandan bagajlarimizi otobuse tasirken bir yandan da Serci ile kucaklasip konusmaya calisiyoruz. Valla Sercan seni gordugumuze ne kadar sevindik anlatamam. Ah ah askerde olmasaydin turun daimi kadrosundaydin ama iste kismet yahu diyerek vedalasiyoruz.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030175.jpg
Kalkis saati o kadar cabuk geliyor ki kosturmaktan tipimiz kaymis bir sekilde otobuse biniyoruz.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030178.jpg
Otobus kalkana kadar Erdem asagida show yapip bizi gulduruyor. En son da arkamizdan bardakla su dokerek jubilesini de yapiyor.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030179.jpg
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030182.jpg
Iki film izleyelim, iki muhabbet edelim, olmadi uyuyalim derken saatler akip gidiyor. Ordu`dan sonra otobuste baya bir bosluk oluyor. Herkes bir yana dagilip rahatca yatiyor. Eee kolay mi o yolu 13-14 saat cekmek.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030188.jpg
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030186.jpg
Rize`ye inip pedallamak icin sabirsizlaniyoruz. Ha gayret az kaldi dayan Serkan, Emre, Erkut ve de Kevser. Yasanacak guzelliker artik cok yakininda…
Turun adini bulmak ise son gunlere nasip oluyor.
Gelen onerilerden bazilari,
- Yayla Yayla Yayila Yayila Rize (rahatligimizdan kaynakli)
- Onemli olan varmak degil, yolda durmaktir. (O kadar cok durmak zorunda kaldik ki bir gun)
- Cikariz cikariz olmadi itekler yine cikariz. (Sansimiza denk gelen kamyonet bile rampalarda zorlanirken biz sahi buralari kac gunde cikarmisiz. Ama olsun cikardik, olmadi iteklerdik diyoruz)
Bisikletlerle zor olmuyor mu? Siz oralara nasil cikacaksiniz? diyenlere surekli evet cok zor oluyor, ama basardigini gormek guzel. Biz cikariz, belki 3 bilemedin 4 gunde ama illa ki cikariz. "Cikariz cikariz olmadi itekleriz" burdan geliyor. O kadar cok rampa tirmandik, gevsek zeminli koca taslarin arasinda bisikletleri cogu zaman iteklemek zorunda kaldik ama biz bu sene de basardik.
Ilerleyen gunlerde maceralarimiz ile karsinizda olacagiz, esen kalin efeeeem.
23 Tem 2010 Cuma
Bir sene icerisine yaydigimiz sorunlar kisa bir sureligine de olsa unutulacak, yenilenmis olarak donecektik sehrimize. Kiminin dersi, sinavi, kiminin okul bitirme cabasi, kiminin isi gucu, kisacasi; yasam kavgasi. Her sene oldugu gibi bu sene de Karadeniz Turu ile yanip tutusmaktaydik. Ne zaman donecek bu pedallar be arkadas? Acaba gitmek nasip olacak mi derken izinler aliniyor, listeler gun yuzune cikartiliyor ve hazirliklar basliyor. Genellikle Agustos ayini tercih ettigimiz turu bu sene Ramazan dolayisi ile yaylalar bos olacagi icin biraz daha erkene cekmek zorunda kaliyoruz. Iki gun hic durmadan bisiklet bakimi, malzeme, eksik gedik ne varsa hallediyoruz.
Bagaja yukledigim 27 kg yukum ve umutlarimla kaldirimdan yola inmem biraz zorluyor. Cok biriktirmisim bu sefer hasterini icimde, 2009`da Turkiye`de olmadigim icin yaylalara gidememenin verdigi burukluk olsa gerek diyorum. Agzim kulaklarimda yola indigimde hemen dibimizdeki otobus duraginda ve galerilerdeki saskin bakislari umursamiyorum ve sol elimle isaret ederek caddede kendime yer acmaya calisiyorum. O yuke alisma ve denge kurma cabasi var ya hic sorun degil esasinda sevincimi yukselten bir duygu. Cunku ben biliyorum ki boyle yuklu ne zaman evden ciksam, ben bir yerlere gidiyorum. O yuklu bagaji hissetmek neler yasayacagimi, neler gorecegimi hayal etmekle esdeger benim icin.
Boyle uzun turlara her zaman dedigim gibi 4 en fazla 5 kisi cikmali. Emre bir sene boyunca ben de gelmek istiyorum deyip dursa da Emre kontenjan dolu deyip durduk. Ancak son anda gerceklesen aksilikten dolayi iki kisi gelemeyince Emre icin yer aciliyor. Mujdeyi verdigimizde daha once kamp tecrubesi olmayan Emre hemen malzeme tamamlama hazirliklarina giriyor. O da biz de cok merak ediyoruz, acaba gercekten turu cikarabilir mi diye.
Yola cikmadan once dostlarla bulusalim, vedalasalim istedik. Ayaklariniza saglik arkadaslar kisa sureli de olsa sizi gormek moral oldu.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030172.jpg
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030173.jpg
Vefali arkadasimiz Erdem is cikisi bizi ugurlamak icin Sogutozu`ne kadar geliyor. Erdemcim ayaklarina saglik.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030176.jpg
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030177.jpg
Esas surpriz ise bizim icin Serci oluyor. Konya otobusunden indigini zannettigim asker Serci iki gunlugune ucaga atlayip kacarak Ankara`ya gelmis. Akrabalarini karsilamaya da ayni yere gelmis. Yahu ayarlasak olmaz, surpriz oldun bizim icin diyoruz. Bir yandan bagajlarimizi otobuse tasirken bir yandan da Serci ile kucaklasip konusmaya calisiyoruz. Valla Sercan seni gordugumuze ne kadar sevindik anlatamam. Ah ah askerde olmasaydin turun daimi kadrosundaydin ama iste kismet yahu diyerek vedalasiyoruz.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030175.jpg
Kalkis saati o kadar cabuk geliyor ki kosturmaktan tipimiz kaymis bir sekilde otobuse biniyoruz.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030178.jpg
Otobus kalkana kadar Erdem asagida show yapip bizi gulduruyor. En son da arkamizdan bardakla su dokerek jubilesini de yapiyor.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030179.jpg
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030182.jpg
Iki film izleyelim, iki muhabbet edelim, olmadi uyuyalim derken saatler akip gidiyor. Ordu`dan sonra otobuste baya bir bosluk oluyor. Herkes bir yana dagilip rahatca yatiyor. Eee kolay mi o yolu 13-14 saat cekmek.
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030188.jpg
http://i961.photobucket.com/albums/ae94/Kevss/Turkiye/Rize2010/P1030186.jpg
Rize`ye inip pedallamak icin sabirsizlaniyoruz. Ha gayret az kaldi dayan Serkan, Emre, Erkut ve de Kevser. Yasanacak guzelliker artik cok yakininda…
Turun adini bulmak ise son gunlere nasip oluyor.
Gelen onerilerden bazilari,
- Yayla Yayla Yayila Yayila Rize (rahatligimizdan kaynakli)
- Onemli olan varmak degil, yolda durmaktir. (O kadar cok durmak zorunda kaldik ki bir gun)
- Cikariz cikariz olmadi itekler yine cikariz. (Sansimiza denk gelen kamyonet bile rampalarda zorlanirken biz sahi buralari kac gunde cikarmisiz. Ama olsun cikardik, olmadi iteklerdik diyoruz)
Bisikletlerle zor olmuyor mu? Siz oralara nasil cikacaksiniz? diyenlere surekli evet cok zor oluyor, ama basardigini gormek guzel. Biz cikariz, belki 3 bilemedin 4 gunde ama illa ki cikariz. "Cikariz cikariz olmadi itekleriz" burdan geliyor. O kadar cok rampa tirmandik, gevsek zeminli koca taslarin arasinda bisikletleri cogu zaman iteklemek zorunda kaldik ama biz bu sene de basardik.
Ilerleyen gunlerde maceralarimiz ile karsinizda olacagiz, esen kalin efeeeem.
23 Tem 2010 Cuma