Bisiklet kullanmayı nasıl öğrendiniz?

İlk cevap benden;
Tanrı vergisi diyelim

3 takerlekli plastik motorlar vardı onla başladım, sonra biraz daha büyük demir bisiklet aldık, sonra pinokyo denilen 2 parçaya ayrılabilen bisikletim oldu, 7 yaşındayken 18 vites 26" sabit kadrolu bisiklet aldık. Kimse bana nasıl binilir isye göstermedi önüme gelen her bisiklete bindim. Boyum yetişmeyince hep kaldırım aradım, kaldırım olmadan inip binemezdim 26" lık bisiklete 7 yaşındayken zorluk çektim ama büyüdükçe alıştım

benim küçük bir bisikletim vardı.çocuk bisikleti.sağında ve solunda denge için tekerlekler vardı.bir süre öyle kullanıp çıkarttık. ve başladık düşmeye.ama kısa zamanda alıştım.26 bir bisiklet için bankete ihtiyaç duyuyordum.

hurda pinokyo marka pembe 4.el bir bisikletim vardı(4ten fazlada olabilir)onun yardımcı tekerleriyle öğrenmeye çalıştım o zamanlar ben bütün bisikletlerde elle sıkılan fren vardı benım bısıklette göbekten fren vardı iyi hatırlıyorum ilk bindiğimde freni yok diye giden bisikletten atladım sonra 10-15 yıllık bir bmx sonra şimdiki ağır vasıtam 26"lık umit

20"lik bir mtb kadrolu peugeot bisikletim vardı sadece arkada vitesi vardı ve flatbar gidonu vardı...

onunla başladım yardım tekerleri vardı ama bana daha çok hareket sınırı getirdiği için elime aldığım anahtarla ki 6-7 yaşındayken onları sökmüştüm...

sonrası ilk sokak arası yarış deneyimim ve ilk kazam
21vites bir bisikletle kapışan ben canavar herkesi şok edip baya arayı kapalı tutarken geçtikleri çukurdan bende geçerim deyip kendi bisikletimin 20" olduğunu unutan ben lastik girdi bir daha da çıkmadı çukurdan
ben tabi öne kapaklan ve burnumun üzerinde kıkırdak doku gözükebilecek şekilde bir yarık

ama komple bir check up ama girmiştim heryerime bakılmıştı

Beyaz jantlı beyaz kadrolu,modelini unuttuğum çocuk bisikletim vardı. Yardımcı tekerleri birkaç kez kullandıktan sonra söküp Kuşadası-pamucak sahilinde babamın beni bırakmam diye kandırarak salıverip öğrettiğini dün gibi hatırlarım. O anki mutluluk ve özgürlük hissi hâlâ aklımdadır Güzel günlerdi ah ahh..

@Samet Şenel

Babalar neden hep böyle oluyo ya

2 tekerden bahsediyorsak; ilk olarak 6 yaşında Beldesan Roody (Roody yanlış yazılmış olabilir) marka beyaz renkli, önde sele gibi sepeti olan, ön-arka dinamolu farlı, ortadaki mandalıyla kadrosu ikiye katlanabilen bir bisiklet almıştık. Ayaklarım sele en aşağıda olmasına rağmen pedal en alt konumdayken yetmiyordu.

Alt komşunun daha küçük kadrolu mavi renkli bir (sanırım Bisan'dı) bir bisikleti vardı. Onunla öğrenmeye başladım. Pek öğreten olmadı, oldukça hevesli olduğumdan kendim öğrendim diyebilirim. Tabi bisikletin frenleri çalışmadığı için çok fazla kaza yaptım o dönemde. 1 sene geçmeden hem 2 tekere binmeyi öğrenmenin etkisiyle, hem de ayakların artık yetmeye başlamasıyla kendi bisikletime geçiş yaptım.

Bu arada özledim o bisikleti. Şimdi duruyor olsa, söküp yeniden boyamak ve pırıl pırıl bir bisiklet haline getirmek isterdim.

Çocuklukta plastik olan 3 tekerlekli bisikleti bisiklet saymazsak sonrasında bmx im oldu.Ne hikmetse bisikleti kaldırıp duramıyordum ama düz yolda pedal cevirerek düşmeden gidiyordum Babamda genç tabi o zamanlar yanımdan koşmaya çalışıyor ben heyecanlanınca pedala asılıyorum adamda yetişicemde durduracağım diye 3.5 atıyordu Sonra bir arkadaşım düz yolda bisiklete binmeyi öğrenemezsin gel dedi toprak bir bayıra götürdü beni.Bayır yukarı öğrenirsin dedi Düşe kalka öğrendim o şekilde Neler yaptık bisikletle ya rampa yapıp atladık yarış yaptık devamlı bisikletlerimizi değiş tokuş v.b.Hiç unutmam kaç yaşındayım bilmiyorum uçan balonum balkondan kaçtığında bisikletime atlayıp yolda denk geldiğimiz arkadaşlarla beraber gözden kayboluncaya kadar takip etmiştik Çocuk aklı demekki aşağı inmesini umuyormuş

Zamanında dört tekerlekli bisikletin 2 tekerini çıkarıp binmek için çaba gösteren bir çocuktum...
Yandaki iki tekerleğin tarihe gömülmesiyle başladı bu aşk...
4 yaşımdan bugüne.

4 yaşındaydım mahallede scooterimle geziordm bi arkadaş scooterime bimek istedi bende bisiklete ama bilmiyodum binmeyi selenin arkasından destek alarak gidiyordum daha dorusu ben öyle sanıyormuşum meğer bırakmışlar seleyi ben konuşuyorum cewap gelmiyo konuşuyorum cevap gelmiyor arkama döniyim dedim paat arabanın birine girdim (dönerken gidonuda döndürmüşüm ) sonrada bidaha bırakamadım işde

@Alper Taşcı

Çok beğendim hikayeni

3-4 yaşındayken bi geroni almıştık.Fs'msi bişeydi .İlk 1-2 gün sürekli düştüm sonra alıştım.Yavaştan kaldırımlara çıkmaya başladım fln bam güm vurarak bisikleti.O günlerden bu günlere ulaştık .

Sanırım 5 yaşındaydım. (6 da olabilir) Abimin telkinleriyle bisikletimi 4 tekerden 2 tekere terfi ettirdik Ve evimizin yakılındaki lisenin bahçesine gitmiştik. Ben "abi burak" dediğimde seleyi burakacaktı, öyle anlaşmıştık. Yaklaşık 50 metre kadar gittikten sonra cesaretimi topladım ve abi burak diye bağırdım. Uzaktan bir ses geldi "tutmuyorum zaten" diye.. Dönüp arkama bi baktım abim yok, gerçeten burakmış ondan sonra devamı geldi zaten.
Ama halen o anki mutluluğumu unutamıyorum:rolleyes:

3 Tekerli plastik bisiklet dışında , Dört tekerli ufak demir bir bisikletim vardı kontralı, 5 yaşlarındaydım kısa zaman sonra yan tekerleri çıkardık ve bilindik tablo baba seleden tutar ve bırakmıcam sen önüne bak arkana bakarsan düşersin der ve bir süre ittikten sonra bırakır sizde farkettiğiniz anda düşersiniz Ama özgüveni kazandınız mı birkere bidaha unurması imkansız olan bir sevda başlamış olur. Neyse bu bisiklet küçük gelmeye başladığında 8-9 yaşlarında sarı tekerleri olan o zamanların orta boy Bmx modellerinden almıştık. Onunla çook gezmişliğim vardı... Oda küçük gelince 11-12 yaşlarında Beldeyama nın 18 vitesli, çamurluğu dinamosu ön arka farları olan, 19" bir bisikletini almıştık ki uzun zaman bisiklete binip inmek için hep tümsek kaldırım arayıp durmuştum. Onunlada çok güzel anılarım vardı. . . Sonuçta hep benzer hikayeler...

@mziyaeddin

Abini takdir ettim bu durumda

Geçici olarak (öğrenene kadar) bisikletlerini kullandığım alt komşumuzun bir tavsiyesi vardı: "bisiklet ne tarafa yatacak gibi olursa gidonu o tarafa çevir".
Şimdi aklıma geldi.

İlk başlarda bunu uyguladım (belki 8-9 yaşına kadar, belki de daha az). Başlangıç için belki de gayet iyi bir teorik bilgiydi. Daha sonra gidonu ters tarafa da çevirince düşülmediğini kendi kendime kanıtlamaya çabaladım. Ben kanıtladım, ama diğer bir arkadaş hep düşüyordu.
Uzun zamandan şimdiye kadar ise virajda yatma gibi durumlarda, forumdaki o "yüksek hızlarla viraj alabilme tekniği"ni anlatan yazıdaki gibi gidiyorum.

@mziyaeddin

Kardeşime de benzer bir yöntemle öğretmiştik arkadaşla. İlk bıraktığımda hissetti. Daha sonra tutarak koşmaya başladım. Sonra bıraktım. Ama anlamasın diye hala da yanından koşuyorum. Hala tutuyorum sanıyor o da. Ellerimi kendisine gösterince biraz denge kaybı yaşadı ama sonraki denemede artık kendi gidebiliyordu.

Serden keşke ellerini hemen göstermeseydin

seleye oturdum.tuttum gidonu.babam ittirdi arkadan.işlem tamamdır.

3-4 yaşlarında bursadayken rengarenk bir bisiklet vardı ablamın eski bisikletiydi sanırım minicik bir şeydi fazla eğimi olmayan toprak bi yokuşta babam yukarıdan iterdi 3 yaş büyük ablam aşşağıdan beni düşmeden tutmaya çalışırdı yukarıya babama doğru da kendim sürmeye çalışırdım ilk başlarda o yokuşta düştüğümü hatırlıyorum hatta bir düşüşten sonra babama " baba ben düşe kalka büyücem dimi" demişim ben hatırlamıyorum onlar diyo o günlerden sonra da hiç düştüğümü hatırlamıyorum gerçi bi keresinde alanyada çarşıda giderken yıldızlara bakıcam derken öndeki arabaya çarpmıştım ama onda da düşmemiştim