Eyvallah kardesim. Gezegen biz bisikletlilerin. Yagmur yagsa, firtina biziz. Ruzgar esse, bulut biziz. Dalga vursa kiyiya, deniz biziz.
Rampalar varsa, azim biziz. Guzeller varsa, yakışıklı yine biziz.
Bizler bu güzel gezegenin sessiz sakin, gerçek evlatlarıyız. Ne sevgimiz, ne saygimiz, ne durusumuz, ne de asaletimiz kimselerinkine benzemez bizim.
Yeryüzünün gerçek evlatları, güneşin çocuklarıyız. Nesiller boyu tapilan tabiat ana, biz pedallarken hep yanimizdadir agaciyla, ruzgariyla, dagiyla, tasiyla, topragiyla. Bu nedenle hicbir seyden korkmaya hakkimiz yok bizim. Yaptigimiz mesafeler, gezdigimiz ulkeler, sevdigimiz guzeller, iste bu yurekliligimizin bir eseridir, sonucudur, meyvesidir.
Hosgeldin demiyorum, cunku her bisikletlinin kalbi zaten birbiriyle ayni carpar. Her bisikletlinin kizdigi, sinirlendigi, gucendigi, sevdigi ve saydigi zaten ayni gibidir. Bu nedenle bir bütünün parcasi gibiyiz zaten. Tum evrendeki atom ve molekullerin de oldugu sekilde.