KevSerSeri
Forum Bağımlısı
- Kayıt
- 2 Ağustos 2006
- Mesaj
- 1.351
- Tepki
- 3.345
- Şehir
- Ankara
25 Ağustos 2008 (Artvin – VII.Bölüm)
“Tur Bitmek Zorunda Mı?”
Turumuzun yedinci gününe gözlerimizi açarken aramıza katılacak yeni bir dostun ekibe vereceği canlılık için heyecanlı bir bekleyiş vardı. Bıktık üç kişi birbirimize baka baka. Murat gelsin de azıcık da ona sataşalım diye yolunu gözlerken “ben indim, nerdesiniz?” dedi telefondaki ses.
Eşyalarımızı çantalara tepip geçen seneki çorbacının yolunu tuttuk. Karnımızı fazla doyurmayalım Borçka’ya kadar pedallayacağız orada güzel bir kahvaltı yaparız dedik.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7332.jpg
Alelacele çorbaları içip yola çıktık.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305461.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305479.jpg
Baraj çalışmaları,
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305480.jpg
Livane Kalesi,
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7333.jpg
Tünellerden geçerken baya zorlanıyoruz. Serkan "ben arkayı kolluyorum geçin" diyor. Tam “araç geliyor dikkat!” diye bağırırken fark etmeden kendisi korkuluklara çok yaklaşmış olacak ki barendi takılıp düşüyor. Yolculuğun başından beri oraya takma bir şey olur dediğim ablasının ödünç verdiği fotoğraf makinesi de cabası. Serkan’ın acil bir durumu var mı diye tünel çıkışında bekliyoruz. Bacağındaki sıyrıktan başka bir şeyi yok çok şükür şöyle bir pansuman yapıyoruz. Ancak oldukça korkmuş ki bunda da çok haklı. Allah korusun araçlardan biri çarpabilirdi.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7334.jpg
İlerideki tünellerden hayatta geçmem diyince iki tünel arasında otostop çekmek için uygun bir araç bekliyoruz. Kimisi dolu geçiyor kimisi ise göz ucuyla bakıp umursamadan. Neyse ki uzun uğraşlar sonucunda bir kamyon dolduruyoruz. Neyle dolu olduğunu bilmediğimiz ancak yakıt olmadığı belli olan tüplerle dolu kamyona düzgünce bisikletleri yerleştiriyoruz. Tüpler kayarsa ayağımız sıkışmasın biz de birlikte kayarız diye de üzerine oturuyoruz.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305487.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305493.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305496.jpg
Şansımıza kamyon da Borçka’ya gidiyor. Merkeze yakın bir yerde iniyoruz. İlk durağımız bir pastane. Yo yoo bu sefer yanıldınız. Bu sefer kendimiz için değil. Geçen sene bizi iki gün misafir eden Borçka’daki dostlarımızın ziyaretine elimiz boş gitmemek için bir şeyler alıyoruz. Kısa muhabbetin ardından yol bizi bekler diyerek ayrılıyoruz.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7335.jpg
Kahvaltı için belediye parkına gidip bir güzel yerleşiyoruz. Yo hayır olamaz! Karnım çok fena büküyor. “Allah seni kahretmesin Serkan çabuk bana tuvalet bul” diyorum. Biraz uzak ama çarşıya yetişiriz umarım. Gittik bir de ne görelim kapıları kilitliyorlarmış, dükkanların birinden anahtar istiyoruz. Serkan suçunu çok iyi biliyor. Dün “ye ye Kevser iyi gelir. İncirden de kayısıdan da oh bir de peşine mısır yiyip su içtin mi!” derse olacağı buydu. Akşamdan beri fena durumdayım. Yok mu bunun ortası! Neyse ki her duruma göre ilaç mevcut. Ecza çantamdan ilaç alıp içiyorum. Bir de desteklemek için marketten patates alıp bir fırından rica ediyorum durumu anlatarak patates közlemesi için. Sağ olsun beni kırmıyor. Bir de şeftali yiyorum.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7338.jpg
Bu arada İso çocuklarla muhabbet edip fotolarını çekiyor.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7339.jpg
Yol ayrımına kadar gidiyoruz. İso ile Murat ise bizden biraz daha öndeler.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001853.jpg
Yüzüm hiç gülmüyor. Sürekli bir karın ağrısı ve zaman zaman mide bulantısı oluyor. Rengim iyice attı, daha fazla gidemeyeceğimi biliyorum. Serkancım canım yoldaşım montunu çıkarıp veriyor hiç düşünmeden. Öylece yatıyorum yol kenarına.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001854.jpg
Hiç de uygun bir araç geçmiyor. En son arkası boş bir araç geçerken benim hasta olduğumu ve gittikleri yere kadar bizi bırakıp bırakamayacaklarını soruyoruz. Karagöl yol ayrımına kadar gidiyorlarmış çok şükür. Derken Muratlara rastlıyoruz az ilerimizde. Vay şanslılar diyorlar yanlarından geçip gidiyoruz öylece.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001856.jpg
Biz şanslı ama onlar bizden daha da şanslı. Onların otostop çektiği araç Karagöl’e kadar getiriyor.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001857.jpg
Biz de Serkan ile iyi ki yol ayrımında inmişiz. Manzaranın tadını çıkarıp fotoğraf çekerek gideriz diyoruz. Karagöl buraya yaklaşık 6km. ve yolu hep rampa.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7342.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7344.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7345.jpg
Tabi bunların yol boyunca son fotoğraflarımız olduğunu kestiremedik.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7346.jpg
Yolda iri iri taşlar var. Hava çok sisli ve inanılmaz bunaltıcı. Sırılsıklam oldu sırtım terlemekten, yüzümden de su akıyor. Çok bunaldım ve iyice halsizleştim. İlk kez kaskı çıkartıp gidona asıyorum. Karagöl’e 500m kala inanılmaz bir kaza oluyor. Sanırım bugün uğursuz günümüzdeyiz. Vitesim birde, arkamda 35kg yük. Ön teker irice bir taşa gelince hem de yokuş yukarı çıkarken sola gideceğime sağa doğru kayıyorum. Birden spd’yi çıkaramayınca uçurumdan aşağı gidiyorum. Normalde çok soğukkanlı biriyimdir. Ancak o sırada nasıl korktuğumu ve aramızda 5m olan Serkan’a iki kere “ Serkan! Sekan!” diye bağırdığımı anlatamam. Evet, korktum! Hem de çok! Aşağısı olabildiğince uçurum ve ben nereye kadar gidip hangi ağaca çarpıp duracağımı bilmiyorum. Allah sevdiklerimin dualarını kabul etmiş olacak ki ilk kayaya çarparak durdum. Önce barendim ve ona takılı olan kaskımın sıkışması ile sonra da arkadaki yük sayesinde. Kayanın sivri ucu dizimi kesti attı. Düşmekten çok Serkan’ın “Kevser iyi misin?” derkenki soluk alıp verişi beni daha çok üzdü. Gerçekten çok korkmuştu benim adıma. Sanırım o da çok daha büyük bir sonuç bekliyordu. Kazadan sonra kana üşüşen sivrisinek ve kara sinekleri engellemek için selpak sarıp kayış bağladım. Pansuman yapabilirdim ancak bu acıya yol üzerinde katlanmak istemedim.
Yoldan arabalar gelip geçerken Serkan,“bu memlekette hiç insan kalmadı mı? Niye kimse durmuyor?” diye söylenirken bir minibüs durdu.
- Ben doktorum. Bakıyım dikişlik bir durum var mı?
- O kadar derin değil, sanırım gerekmez.
- Ankara’dan. Kevser! (doktorun yanındaki arkadaş)
- Hı hı! Evet.
Kazanın şokuyla muhabbete de dikkat edemedik. Ben Serkan benim hakkımda bir şeyler söyledi zannettim o da beni. Oysaki adamlar bizi tanıyormuş. Ama biz bunu kazanın şokuyla hemen anlayamadık ertesi gün dank etti kafamıza. Buradan takip ediyorlarsa kusurumuza bakmasınlar, bizi selamsız sabahsız biri gibi değerlendirmesinler. Kendilerine teşekkür ediyoruz.
Karagöl’ün tadını çıkarmaya çalışan Murat’ı telefonla arayıp derhal aşağı doğru koşmalarını, bisiklete binemediğimi söyledim.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001877.jpg
Sağ olsunlar hemen çıkıp geldiler. Onlar bisikleti götürürken ben de yürümeye başladım.
Karagöl’e vardığımda pansuman zamanı geldi. Hayatımda hiç bu kadar güzel bir manzarada pansuman yapmamıştım. Geçen sene göremediğimiz ve bu sene bizi Artvin’e getiren yeşillikler arasında kalmış sisli gelin gerçekten de muhteşemdi.
Manzaraya bakarak acımı hafifletmeye çalışıyordum.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7349.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7354.jpg
Önce oyulan kısımdaki taş ve yosun parçalarını çıkardım. Sonra deriyi küçük bir makasla kestim. Suyla güzelce yıkadım. Ve işte şimdi sıra en kötüsünde! Baticon sürmek.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7347.jpghttp://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7351.jpg
Gözümden yaş geldi. Bacağım titremeye, ayağım hamsi gibi kıpraşmaya başladı. Antibakteriyel kremi de sürüp üzerini kapatıyorum.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7352.jpghttp://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7355.jpg
Onlar güzel fotoğraflar çekerken ben de sırılsıklam olmuş üstümü değiştirmek için çantamdan bir şeyler almaya yöneldim.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001878.jpg
Ellerim titremeye başladı. Kaza şoku desem o anda olması gerekirdi. Baktım benek benek ve oldukça beyaz. Serkan’ın yanına iskeleye gidip “çok üşüyorum” dedim. Ellerime baktı “buz gibi olmuş” dedi. Yüzüme baktı “dudakların morarmış, ne oldu sana?” dedi.
Ben de ne olduğunu bilmiyordum ve arada sırada gelen titreme beni korkutuyordu. Pansiyonun salon kısmına geçip sobanın yanına oturdum. Sürekli titriyordum. Şansıma o saatte orda olan çok şeker bir doktor geldi. Hafif bir muayeneden sonra karnımda bir sorun olup olmadığını sordu. Ben de sabahtan beri ishal olduğumu, midem bulandığı için de çok su içemediğimi söyledim. “Çok su kaybetmiş, hemen şekerli ılık limonlu su getirin” dedi. İçmekte bile zorlandım ellerimin titremesinden. Bir sürahiye yakın da tuzlu ayran içirdiler mineral kaybı için. Midem bulanıyor içmek istemiyordum ama zorla içirdiler. “Kızım gitme dersen bu akşam burada kalacağım” diyen doktorun iyiliğinin karşısında resmen ezildik. Kendisine çok teşekkür ediyorum. Allah razı olsun.
“Ben evde anneme böyle bakmıyorum. Kıymetimi bil! Emanetsin zaten elimde” dedi Serkan. Hakikaten de çok ilgilendi. Annem olsa böyle bakardı herhalde. Islanan çoraplarıma kadar değiştirip ayaklarımı ısıttı. Sürekli üstümü örttü ve kontrole geldi. Hatta elim kolum tutmazken masaj bile yaptı.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7358.jpg
Saatlerce ateşimi düşürmek için bandanamı ıslatıp alnıma koydu. Hakkını helal et kardeşim! Nasıl öderim bilmiyorum. Uyuyup uyandıkça “saat kaç oldu” diye soruyordum. İşte bir turcu ile yarışçının bariz farkı buydu. Biri bencil olmak zorundadır öteki yardımsever.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7372.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7362.jpg
Bahtsızlıklarla şansımız aynı karedeydi bugün. Bir çift gelmiş onlarda da bey olan doktormuş. Bu sefer görevi o devralıyor. Antibiyotik alman lazım hemen diyor. İşletme sahibinin kızı kendisine bir hafta önce dişi için verilen antibiyotiği vermeye kıyamıyor. Doktor “senin zaten geçmiştir. Bir taneyle bir şey olmaz hadi getir” diyince zorla kalkıyor.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7366.jpg
Ben yıllardır geçirmediğim şekilde en zorlu hastalığı geçiriyorum onlar ise benden minderi esirgiyor “kafanı o tarafa koyma minderler kaydı” diyerek. Pansiyon sahiplerinin umursamaz tavırları beni çileden çıkardı. Kalk da git der gibi bakmaya başladıklarında iyice rahatsız oldum. Kendime geldiğimde üzerimi güzelce giyinip dışarı çıktım.
Serkan beni görünce çok şaşırdı.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001888.jpg
“Ben orada kalmam. Çadırda muratla sen kenarlara yat beni de ortaya alın. O zaman sıcacık olur. Gıcık oldum ben bunlara” diye ikna ettim.
Üzgünüm arkadaşlar. Geçen sene de kamp ateşi yakıp keyif yapma hayallerimiz suya düşmüştü bu sene de böyle oldu ama elimde olmayan nedenlerden dolayı. Serkan,” bir daha şarap almayacağım. Ne zaman alsam bir şey oluyor” diyerek suçu şaraba yükledi.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001887.jpg
Bugün doğru düzgün bisiklete binemediğimiz gibi turumuzun da en kötü gününü yaşadık ekipçe. En çok da ben etkilendim. Yarın turun devam edip etmeyeceği belli değil. “İyileşemezsem size turu haram etmem ben atlar Ankara’ya dönerim hoş bu halde de nasıl dönerim” bilemiyorum dedim. Onlar da “hele bir dur bakalım, sabah olsun” dediler.
“Sabah ola hayrola” diyerek tulumumun içine girip koza gibi yattım.
Tur Bilgileri:
Artvin – Borçka – Karagöl
Yapılan Toplam Yol: 20,24km
Toplam Süre: 2:13
Ortalama Harcama: 15,00
“Tur Bitmek Zorunda Mı?”
Turumuzun yedinci gününe gözlerimizi açarken aramıza katılacak yeni bir dostun ekibe vereceği canlılık için heyecanlı bir bekleyiş vardı. Bıktık üç kişi birbirimize baka baka. Murat gelsin de azıcık da ona sataşalım diye yolunu gözlerken “ben indim, nerdesiniz?” dedi telefondaki ses.
Eşyalarımızı çantalara tepip geçen seneki çorbacının yolunu tuttuk. Karnımızı fazla doyurmayalım Borçka’ya kadar pedallayacağız orada güzel bir kahvaltı yaparız dedik.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7332.jpg
Alelacele çorbaları içip yola çıktık.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305461.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305479.jpg
Baraj çalışmaları,
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305480.jpg
Livane Kalesi,
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7333.jpg
Tünellerden geçerken baya zorlanıyoruz. Serkan "ben arkayı kolluyorum geçin" diyor. Tam “araç geliyor dikkat!” diye bağırırken fark etmeden kendisi korkuluklara çok yaklaşmış olacak ki barendi takılıp düşüyor. Yolculuğun başından beri oraya takma bir şey olur dediğim ablasının ödünç verdiği fotoğraf makinesi de cabası. Serkan’ın acil bir durumu var mı diye tünel çıkışında bekliyoruz. Bacağındaki sıyrıktan başka bir şeyi yok çok şükür şöyle bir pansuman yapıyoruz. Ancak oldukça korkmuş ki bunda da çok haklı. Allah korusun araçlardan biri çarpabilirdi.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7334.jpg
İlerideki tünellerden hayatta geçmem diyince iki tünel arasında otostop çekmek için uygun bir araç bekliyoruz. Kimisi dolu geçiyor kimisi ise göz ucuyla bakıp umursamadan. Neyse ki uzun uğraşlar sonucunda bir kamyon dolduruyoruz. Neyle dolu olduğunu bilmediğimiz ancak yakıt olmadığı belli olan tüplerle dolu kamyona düzgünce bisikletleri yerleştiriyoruz. Tüpler kayarsa ayağımız sıkışmasın biz de birlikte kayarız diye de üzerine oturuyoruz.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305487.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305493.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S6305496.jpg
Şansımıza kamyon da Borçka’ya gidiyor. Merkeze yakın bir yerde iniyoruz. İlk durağımız bir pastane. Yo yoo bu sefer yanıldınız. Bu sefer kendimiz için değil. Geçen sene bizi iki gün misafir eden Borçka’daki dostlarımızın ziyaretine elimiz boş gitmemek için bir şeyler alıyoruz. Kısa muhabbetin ardından yol bizi bekler diyerek ayrılıyoruz.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7335.jpg
Kahvaltı için belediye parkına gidip bir güzel yerleşiyoruz. Yo hayır olamaz! Karnım çok fena büküyor. “Allah seni kahretmesin Serkan çabuk bana tuvalet bul” diyorum. Biraz uzak ama çarşıya yetişiriz umarım. Gittik bir de ne görelim kapıları kilitliyorlarmış, dükkanların birinden anahtar istiyoruz. Serkan suçunu çok iyi biliyor. Dün “ye ye Kevser iyi gelir. İncirden de kayısıdan da oh bir de peşine mısır yiyip su içtin mi!” derse olacağı buydu. Akşamdan beri fena durumdayım. Yok mu bunun ortası! Neyse ki her duruma göre ilaç mevcut. Ecza çantamdan ilaç alıp içiyorum. Bir de desteklemek için marketten patates alıp bir fırından rica ediyorum durumu anlatarak patates közlemesi için. Sağ olsun beni kırmıyor. Bir de şeftali yiyorum.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7338.jpg
Bu arada İso çocuklarla muhabbet edip fotolarını çekiyor.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7339.jpg
Yol ayrımına kadar gidiyoruz. İso ile Murat ise bizden biraz daha öndeler.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001853.jpg
Yüzüm hiç gülmüyor. Sürekli bir karın ağrısı ve zaman zaman mide bulantısı oluyor. Rengim iyice attı, daha fazla gidemeyeceğimi biliyorum. Serkancım canım yoldaşım montunu çıkarıp veriyor hiç düşünmeden. Öylece yatıyorum yol kenarına.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001854.jpg
Hiç de uygun bir araç geçmiyor. En son arkası boş bir araç geçerken benim hasta olduğumu ve gittikleri yere kadar bizi bırakıp bırakamayacaklarını soruyoruz. Karagöl yol ayrımına kadar gidiyorlarmış çok şükür. Derken Muratlara rastlıyoruz az ilerimizde. Vay şanslılar diyorlar yanlarından geçip gidiyoruz öylece.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001856.jpg
Biz şanslı ama onlar bizden daha da şanslı. Onların otostop çektiği araç Karagöl’e kadar getiriyor.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001857.jpg
Biz de Serkan ile iyi ki yol ayrımında inmişiz. Manzaranın tadını çıkarıp fotoğraf çekerek gideriz diyoruz. Karagöl buraya yaklaşık 6km. ve yolu hep rampa.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7342.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7344.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7345.jpg
Tabi bunların yol boyunca son fotoğraflarımız olduğunu kestiremedik.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7346.jpg
Yolda iri iri taşlar var. Hava çok sisli ve inanılmaz bunaltıcı. Sırılsıklam oldu sırtım terlemekten, yüzümden de su akıyor. Çok bunaldım ve iyice halsizleştim. İlk kez kaskı çıkartıp gidona asıyorum. Karagöl’e 500m kala inanılmaz bir kaza oluyor. Sanırım bugün uğursuz günümüzdeyiz. Vitesim birde, arkamda 35kg yük. Ön teker irice bir taşa gelince hem de yokuş yukarı çıkarken sola gideceğime sağa doğru kayıyorum. Birden spd’yi çıkaramayınca uçurumdan aşağı gidiyorum. Normalde çok soğukkanlı biriyimdir. Ancak o sırada nasıl korktuğumu ve aramızda 5m olan Serkan’a iki kere “ Serkan! Sekan!” diye bağırdığımı anlatamam. Evet, korktum! Hem de çok! Aşağısı olabildiğince uçurum ve ben nereye kadar gidip hangi ağaca çarpıp duracağımı bilmiyorum. Allah sevdiklerimin dualarını kabul etmiş olacak ki ilk kayaya çarparak durdum. Önce barendim ve ona takılı olan kaskımın sıkışması ile sonra da arkadaki yük sayesinde. Kayanın sivri ucu dizimi kesti attı. Düşmekten çok Serkan’ın “Kevser iyi misin?” derkenki soluk alıp verişi beni daha çok üzdü. Gerçekten çok korkmuştu benim adıma. Sanırım o da çok daha büyük bir sonuç bekliyordu. Kazadan sonra kana üşüşen sivrisinek ve kara sinekleri engellemek için selpak sarıp kayış bağladım. Pansuman yapabilirdim ancak bu acıya yol üzerinde katlanmak istemedim.
Yoldan arabalar gelip geçerken Serkan,“bu memlekette hiç insan kalmadı mı? Niye kimse durmuyor?” diye söylenirken bir minibüs durdu.
- Ben doktorum. Bakıyım dikişlik bir durum var mı?
- O kadar derin değil, sanırım gerekmez.
- Ankara’dan. Kevser! (doktorun yanındaki arkadaş)
- Hı hı! Evet.
Kazanın şokuyla muhabbete de dikkat edemedik. Ben Serkan benim hakkımda bir şeyler söyledi zannettim o da beni. Oysaki adamlar bizi tanıyormuş. Ama biz bunu kazanın şokuyla hemen anlayamadık ertesi gün dank etti kafamıza. Buradan takip ediyorlarsa kusurumuza bakmasınlar, bizi selamsız sabahsız biri gibi değerlendirmesinler. Kendilerine teşekkür ediyoruz.
Karagöl’ün tadını çıkarmaya çalışan Murat’ı telefonla arayıp derhal aşağı doğru koşmalarını, bisiklete binemediğimi söyledim.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001877.jpg
Sağ olsunlar hemen çıkıp geldiler. Onlar bisikleti götürürken ben de yürümeye başladım.
Karagöl’e vardığımda pansuman zamanı geldi. Hayatımda hiç bu kadar güzel bir manzarada pansuman yapmamıştım. Geçen sene göremediğimiz ve bu sene bizi Artvin’e getiren yeşillikler arasında kalmış sisli gelin gerçekten de muhteşemdi.
Manzaraya bakarak acımı hafifletmeye çalışıyordum.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7349.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7354.jpg
Önce oyulan kısımdaki taş ve yosun parçalarını çıkardım. Sonra deriyi küçük bir makasla kestim. Suyla güzelce yıkadım. Ve işte şimdi sıra en kötüsünde! Baticon sürmek.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7347.jpghttp://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7351.jpg
Gözümden yaş geldi. Bacağım titremeye, ayağım hamsi gibi kıpraşmaya başladı. Antibakteriyel kremi de sürüp üzerini kapatıyorum.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7352.jpghttp://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7355.jpg
Onlar güzel fotoğraflar çekerken ben de sırılsıklam olmuş üstümü değiştirmek için çantamdan bir şeyler almaya yöneldim.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001878.jpg
Ellerim titremeye başladı. Kaza şoku desem o anda olması gerekirdi. Baktım benek benek ve oldukça beyaz. Serkan’ın yanına iskeleye gidip “çok üşüyorum” dedim. Ellerime baktı “buz gibi olmuş” dedi. Yüzüme baktı “dudakların morarmış, ne oldu sana?” dedi.
Ben de ne olduğunu bilmiyordum ve arada sırada gelen titreme beni korkutuyordu. Pansiyonun salon kısmına geçip sobanın yanına oturdum. Sürekli titriyordum. Şansıma o saatte orda olan çok şeker bir doktor geldi. Hafif bir muayeneden sonra karnımda bir sorun olup olmadığını sordu. Ben de sabahtan beri ishal olduğumu, midem bulandığı için de çok su içemediğimi söyledim. “Çok su kaybetmiş, hemen şekerli ılık limonlu su getirin” dedi. İçmekte bile zorlandım ellerimin titremesinden. Bir sürahiye yakın da tuzlu ayran içirdiler mineral kaybı için. Midem bulanıyor içmek istemiyordum ama zorla içirdiler. “Kızım gitme dersen bu akşam burada kalacağım” diyen doktorun iyiliğinin karşısında resmen ezildik. Kendisine çok teşekkür ediyorum. Allah razı olsun.
“Ben evde anneme böyle bakmıyorum. Kıymetimi bil! Emanetsin zaten elimde” dedi Serkan. Hakikaten de çok ilgilendi. Annem olsa böyle bakardı herhalde. Islanan çoraplarıma kadar değiştirip ayaklarımı ısıttı. Sürekli üstümü örttü ve kontrole geldi. Hatta elim kolum tutmazken masaj bile yaptı.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7358.jpg
Saatlerce ateşimi düşürmek için bandanamı ıslatıp alnıma koydu. Hakkını helal et kardeşim! Nasıl öderim bilmiyorum. Uyuyup uyandıkça “saat kaç oldu” diye soruyordum. İşte bir turcu ile yarışçının bariz farkı buydu. Biri bencil olmak zorundadır öteki yardımsever.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7372.jpg
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7362.jpg
Bahtsızlıklarla şansımız aynı karedeydi bugün. Bir çift gelmiş onlarda da bey olan doktormuş. Bu sefer görevi o devralıyor. Antibiyotik alman lazım hemen diyor. İşletme sahibinin kızı kendisine bir hafta önce dişi için verilen antibiyotiği vermeye kıyamıyor. Doktor “senin zaten geçmiştir. Bir taneyle bir şey olmaz hadi getir” diyince zorla kalkıyor.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/IMG_7366.jpg
Ben yıllardır geçirmediğim şekilde en zorlu hastalığı geçiriyorum onlar ise benden minderi esirgiyor “kafanı o tarafa koyma minderler kaydı” diyerek. Pansiyon sahiplerinin umursamaz tavırları beni çileden çıkardı. Kalk da git der gibi bakmaya başladıklarında iyice rahatsız oldum. Kendime geldiğimde üzerimi güzelce giyinip dışarı çıktım.
Serkan beni görünce çok şaşırdı.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001888.jpg
“Ben orada kalmam. Çadırda muratla sen kenarlara yat beni de ortaya alın. O zaman sıcacık olur. Gıcık oldum ben bunlara” diye ikna ettim.
Üzgünüm arkadaşlar. Geçen sene de kamp ateşi yakıp keyif yapma hayallerimiz suya düşmüştü bu sene de böyle oldu ama elimde olmayan nedenlerden dolayı. Serkan,” bir daha şarap almayacağım. Ne zaman alsam bir şey oluyor” diyerek suçu şaraba yükledi.
http://i173.photobucket.com/albums/w59/KevSerSeri/KAAR/S5001887.jpg
Bugün doğru düzgün bisiklete binemediğimiz gibi turumuzun da en kötü gününü yaşadık ekipçe. En çok da ben etkilendim. Yarın turun devam edip etmeyeceği belli değil. “İyileşemezsem size turu haram etmem ben atlar Ankara’ya dönerim hoş bu halde de nasıl dönerim” bilemiyorum dedim. Onlar da “hele bir dur bakalım, sabah olsun” dediler.
“Sabah ola hayrola” diyerek tulumumun içine girip koza gibi yattım.
Tur Bilgileri:
Artvin – Borçka – Karagöl
Yapılan Toplam Yol: 20,24km
Toplam Süre: 2:13
Ortalama Harcama: 15,00
